Henry Kissinger
| Henry Kissinger | |
|---|---|
 Henry Kissinger | |
| Rođenje | (1923-05-27)27. 5. 1923. Fürth |
| Smrt | 29. 11. 2023. (dob: 100) |
| Državljanstvo | Weimarska Republika, Treći rajh, Sjedinjene Američke Države |
| Zanimanje | političar, politolog, diplomat, pisac, Preduzetnik, pedagog, autobiograf, privrednik, Ministar vanjskih poslova |
Henry Alfred Kissinger (Furth, 27. 5. 1923. - Kent, 29. 11. 2023.), američki diplomat i političar njemačkog porijekla.
Životopis
Rodio se kao Heinz Alfred Kissinger u Bavarskoj. Otac mu je bio učitelj, a majka potječe iz bogate jevrejske obitelji. Pred nacističkim progonom, pobjegao je u SAD 1938. godine.
Između 1969. i 1977. godine Kissinger je igrao dominantu ulogu u vanjskoj politici Sjedinjenih Američkih Država. Tijekom tog razdoblja vršio je dužnosti Savjetnika predsjednika za nacionalnu sigurnost, a bio je Ministar vanjskih poslova. Kissinger je igrao ključnu ulogu u produživanju Vijetnamskog rata i proširivanju tog sukoba na Kambodžu i Laos (ovlaštenje američkih kampanja bombardovanja: Operacija Freedom Deal i Operacija Barrel Roll) koji je kasnije u destabiliziranoj Kambodži doveo Crvene Kmere na vlast (te kojima je dana diplomatska podrška u Kambodžansko-vijetnamskom ratu), u predvođenju državnih udara, atentatima i podršci eskadronima smrti diljem Južne Amerike tokom Operacije Condor (prvenstveno u Čileu i Argentini), američkoj podršci Pakistanu u Bangladeškom oslobodilaškom ratu unatoč genocida nad Bengalcima, podršci Indoneziji tokom okupacije Istočnog Timora unatoč genocida nad Istočnim Timorcima, kao i ubrzavanju građanskih ratova u južnoj Africi. Historičar Greg Grandin drži Kissingera odgovornim za smrt najmanje 3 miliona ljudi.[1][2][3] 1973. Kissinger je dobio Nobelovu nagradu za mir pod kontroverznim okolnostima.[4]
U razdoblju Hladnog rata, kao vješti diplomat, smirio je napete odnose SAD-a i Sovjetskog Saveza, a zajedno s budućim američkim predsjednikom George H. W. Bushem pomogao je stvaranju politike ekonomskog otvaranja Kine. 1987. je dobio i prestižnu "Karlovu nagradu" grada Aachena. Od 1996. postaje članom znanstvenog vijeća fundacije "Otto von Bismarck".
Kontroverze
Poznati američki novinar i ekonomski teoretičar F. William Engdahl u svojim knjigama o američkoj naftnoj i prehrambenoj geopolitici "Stoljeće rata" i "Sjeme uništenja" izravno optužuje Henryja Kissingera za odgovornost za sudjelovanje u američkoj politici sedamdesetih godina 20. veka koja je bila usmjerena na agresivno širenje agrobiznisa u zemlje u razvoju, s ciljem uništenja poljoprivredne proizvodnje u tim zemljama. Ta se politika nastavila u okviru omogućavanja američkim proizvođačima genetski modificiranih žitarica tijekom 90-ih da agresivno nametnu svoje proizvode siromašnijim zemljama, a krajnji cilj takve politike bilo bi smanjenje broja stanovnika na Zemlji. Engdahl ističe kako je Kissinger bio vrlo blizak Georgeu W. Bushu i podržavao njegovu politiku prema Iraku i Afganistanu koja je usmjerena na daljnje učvršćivanje moći. Henry Kissinger štićenik je interesnog kruga obitelji Rockefeller čiji utjecaj na američku politiku i svjetsku ekonomiju po Engdahlu poprima nezamislive razmjere.[5]
Nagrade i priznanja
- Nobelova nagrada za mir (1973)
- Karlova nagrada (1987)
- Nagrada "Franz Joseph Strauss" (1996)
- Bavarsko odlikovanje za zasluge (2005)
Reference
- ↑ Turse, Nick (29. novembra 2023). „Henry Kissinger, Top U.S. Diplomat Responsible for Millions of Deaths, Dies at 100”. The Intercept. Pristupljeno 1. decembra 2023.
- ↑ Davidson et. al., Helen (30. novembra 2023). „Praise and criticism as world reacts to death of Henry Kissinger”. The Guardian. Pristupljeno 1. decembra 2023.
- ↑ Taylor, Adam (30. novembra 2023). „Henry Kissinger: Nobel peace laureate, war criminal?”. The Washington Post. Pristupljeno 1. decembra 2023.
- ↑ „Henry Kissinger: Divisive diplomat who shaped world affairs”. BBC News. 30. novembra 2023. Pristupljeno 1. decembra 2023.
- ↑ http://www.engdahl.oilgeopolitics.net/.
Vanjske veze
Henry Kissinger na Wikimedijinoj ostavi
- Službene stranice Henry A. Kissinger
- p
- r
- u
- Thomas Jefferson
- Edmund Randolph
- Timothy Pickering
- John Marshall
- James Madison
- Robert Smith
- James Monroe
- John Quincy Adams
- Henry Clay
- Martin Van Buren
- Edward Livingston
- Louis McLane
- John Forsyth
- Daniel Webster
- Abel P. Upshur
- John C. Calhoun
- James Buchanan
- John M. Clayton
- Daniel Webster
- Edward Everett
- William L. Marcy
- Lewis Cass
- Jeremiah S. Black
- William H. Seward
- Elihu B. Washburne
- Hamilton Fish
- William M. Evarts
- James G. Blaine
- Frederick Theodore Frelinghuysen
- Thomas F. Bayard
- James G. Blaine
- John W. Foster
- Walter Q. Gresham
- Richard Olney
- John Sherman
- William R. Day
- John Hay
- Elihu Root
- Robert Bacon
- Philander C. Knox
- William Jennings Bryan
- Robert Lansing
- Bainbridge Colby
- Charles Evans Hughes
- Frank B. Kellogg
- Henry L. Stimson
- Cordell Hull
- Edward Stettinius, Jr.
- James F. Byrnes
- George Marshall
- Dean Acheson
- John Foster Dulles
- Christian Herter
- Dean Rusk
- William P. Rogers
- Henry Kissinger
- Cyrus Vance
- Edmund Muskie
- Alexander Haig
- George P. Shultz
- James Baker
- Lawrence Eagleburger
- Warren Christopher
- Madeleine Albright
- Colin Powell
- Condoleezza Rice
- Hillary Clinton
- John Kerry
- Rex Tillerson
- Mike Pompeo
- Antony Blinken
Normativna kontrola  |
|
|---|
