Funkcja tożsamościowa

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem operator jednostkowy (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji.

Funkcja tożsamościowa (funkcja identycznościowa, tożsamość, identyczność) – funkcja danego zbioru w siebie, która każdemu argumentowi przypisuje jego samego. Intuicyjnie: funkcja, która „nic nie zmienia”.

W niektórych dyscyplinach matematycznych zamiast słowa funkcja używa się słów odwzorowanie lub przekształcenie.

Gdy funkcja jest określona na specyficznej dziedzinie czy przeciwdziedzinie, to używa się też innych nazw. Np. funkcjonał – funkcja z przestrzeni wektorowej na ciało liczbowe, operator – funkcja z przestrzeni wektorowej na przestrzeń wektorową itp.

Definicja

Funkcją tożsamościową (identycznościową) zbioru S {\displaystyle S} nazywa się funkcję i S : S S {\displaystyle \operatorname {i} _{S}\colon S\to S} daną dla każdego x S {\displaystyle x\in S} wzorem

i S ( x ) = x . {\displaystyle \operatorname {i} _{S}(x)=x.}

Zwykle funkcję tę oznacza się symbolem zawierającym małą lub dużą literę i lub 1, spotyka się też symbol id. Do najpopularniejszych oznaczeń należą id S , {\displaystyle \operatorname {id} _{S},} I S , {\displaystyle \operatorname {I} _{S},} 1 S , {\displaystyle \operatorname {1} _{S},} choć dwa ostatnie symbole często oznaczają funkcję charakterystyczną zbioru S . {\displaystyle S.}

Jeżeli nie prowadzi to do nieporozumień, to opuszcza się indeks dolny wskazujący zbiór, na którym określono funkcję tożsamościową, pisząc: id , {\displaystyle \operatorname {id} ,} I , {\displaystyle \operatorname {I} ,} 1 . {\displaystyle \operatorname {1} .}

W języku teorii mnogości, gdzie funkcja definiowana jest jako szczególny rodzaj relacji dwuargumentowej, funkcja tożsamościowa dana jest jako relacja tożsamościowa lub przekątna M . {\displaystyle M.}

Własności

Wykres funkcji tożsamościowej określonej na liczbach rzeczywistych.

Jeżeli f : M N {\displaystyle f\colon M\to N} jest dowolną funkcją, to f id M = f = id N f , {\displaystyle f\circ \operatorname {id} _{M}=f=\operatorname {id} _{N}\circ f,} gdzie {\displaystyle \circ } oznacza złożenie funkcji. W szczególności id M {\displaystyle \operatorname {id} _{M}} jest elementem neutralnym (identycznością) monoidu wszystkich funkcji M M . {\displaystyle M\to M.}

Ponieważ element neutralny w monoidzie wyznaczony jest jednoznacznie, to funkcję identycznościową na M {\displaystyle M} można zdefiniować również jako wspomniany element neutralny. Taka definicja uogólnia się do pojęcia morfizmu identycznościowego w teorii kategorii, gdzie endomorfizmy M {\displaystyle M} nie muszą być funkcjami.

Funkcja identycznościowa jest wzajemnie jednoznaczna. W szczególności odwzorowanie tożsamościowe dowolnej struktury algebraicznej jest jej automorfizmem.

Przykłady

Funkcja liniowa postaci x x {\displaystyle x\mapsto x} jest tożsamością na zbiorze liczb rzeczywistych.

Zobacz też

  • włożenie
  • zanurzenie

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Identity Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-05-31].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Identity map (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-05-31].
  • p
  • d
  • e
pojęcia podstawowe
obraz
  • zbiór wartości
przeciwobraz
typy
ogólne
funkcje jednej zmiennej
funkcje wielu zmiennych
zdefiniowane samą
przeciwdziedziną
zdefiniowane dziedziną
i przeciwdziedziną
zdefiniowane
zbiorem wartości
odmiany działań
jednoargumentowych
zdefiniowane porządkiem
zdefiniowane algebraicznie
inne
pojęcia określone
głównie dla działań
jednoargumentowych
złożenie funkcji
(superpozycja)
struktury
definiowane funkcjami
inne powiązane
pojęcia
twierdzenia
uogólnienia

  • p
  • d
  • e
typy
według
stopnia
inne
powiązane pojęcia
algorytmy
obliczanie wartości
dzielenie wielomianów
twierdzenia algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania algebraiczne
krzywe tworzące wykresy
twierdzenia analityczne
uogólnienia
powiązane działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni