Zvonko Brkić
| Zvonko Brkić | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
| Profesija | društveno-politički radnik | ||||||
| Član KPJ od | 1935. | ||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | ||||||
| Čin | general-pukovnik u rezervi | ||||||
| predsednik Izvršnog veća Sabora SR Hrvatske | |||||||
| Period | jul 1962. - jun 1963. | ||||||
| Prethodnik | Jakov Blažević | ||||||
| Naslednik | Mika Špiljak | ||||||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||||||
| Odlikovanja |
| ||||||
Zvonko Brkić (1912 — 1977), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije. U periodu od jula 1962. do juna 1963. godine obavljao je funkciju predsednika Izvršnog veća Socijalističke Republike Hrvatske.
Biografija
Rođen je 18. septembra 1912. godine u Gornjoj Vrbi kod Slavonskog Broda, u činovničkoj porodici. Osnovnu školu i šest razreda gimnazije završio je u Slavonskom Brodu, a srednju tehničku školu-geometarski odsek u Beogradu, gde je 1932. godine primljen u Savez komunističke omladine Jugoslavije. Posle završetka srednje tehničke škole, otišao je u Slavonsku Požegu, gde se zaposlio u jednoj privatnoj geodetskoj poslovnici. Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1935. godine, kada je postao i član Sreskog komiteta KPJ Slavonska Požega.
U januaru 1935. godine, uhapsila ga je zagrebačka policija i odvela u Zagreb, a zatim pred Sud za zaštitu države u Beogradu, gde je 1936. godine osuđen na godinu dana robije, koju je izdržao u Sremskoj Mitrovici i Mariboru. Po izlasku iz zatvora, pozvan je da služi vojsku. Nakon odsluženja vojnog roka vratio se u Slavonsku Požegu, gde ga je policija istog dana proterala iz grada na vreme od pet godina. Otišao je kod roditelja u Osijek, gde je ponovo uhapšen i proteran u Slavonski Brod. Iako mu je policija odredila Slavonski Brod kao mesto prisilnog boravka, Brkić je, kao organizacioni sekretar Kotarskog komiteta KP Hrvatske za Slavonsku Požegu, obilazio celo područje kotara Slavonska Požega. U tom je razdoblju najčešće boravio u Pleternici. Do 1940. godine aktivno je učestvovao u radu partije na tlu kotara, nakon čega je prešao u ilegalu.
U toku Narodnooslobodilačkog rata bio je jedan od organizatora ustanka u Slavoniji, na Bilogori i u Moslavini. Kapitulacija Jugoslavije ga je zatekla u Daruvaru, gde je delovao u tamošnjoj partijskoj organizaciji. Ustaše su pokušale da ga uhapse, ali je uspeo da pobegne. Otišao je u Osijek, a zatim u Grubišno Polje, gde se krajem juna 1941. povezao s dr Pavlom Gregorićem, članom Centralnog komiteta KPH, koji ga je zadužio za obnovu partijske organizacije i pokretanje oružane borbe u već spomenutim regionima.
Od 1941. godine, pa do kraja rata obavljao je mnoge odgovorne partijsko-političke dužnosti:
- sekretar Okružnog komiteta KPH za Bjelovar od kraja 1941. godine
- sekretar Okružnog komiteta KPH za Viroviticu
- sekretar od kraja 1943, pa politički komesar Oblasnog komiteta KPH za Slavoniju krajem 1944. godine
Posle oslobođenja nalazio se na mnogim odgovornim dužnostima:
- član Centralnog komiteta KPH od 1946. godine
- predsednik Planske komisije vlade NR Hrvatske
- član Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije od Šestog kongresa KPJ
- sekretar kabineta maršala Josipa Broza Tita od 1947. do 1949. godine
- rukovodilac Agitpropa u Politbirou CK KPH 1949. godine
- organizacioni sekretar CK KPH od 1950. do 1962. godine
- sekretar Glavnog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Hrvatske
- član sekretarijata Saveznog odbora SSRN Jugoslavije
- potpredsednik Savezne skupštine SFRJ od 1963. do 1967. godine
- član Politbiroa CK KPH
- predsednik Izvršnog veća Sabora SR Hrvatske od jula 1962. do juna 1963. godine
- potpredsednik Savezne konferencije SSRN Jugoslavije od 1967. godine
Više je puta biran za poslanika u Sabor SR Hrvatske i u Saveznu skupštinu. Godine 1969. je oboleo, zbog čega se povukao iz operativnog rada. Od tada, pa do smrti bio je član Saveta federacije. Imao je čin general-pukovnika u rezervi.
Umro je 27. avgusta 1977. godine u Lošinju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Literatura
 | Portal NOB |
| | Portal SFRJ |
- Vojna enciklopedija (knjiga druga), Beograd 1971. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.
- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga druga). „Jugoslavenski leksikografski zavod“, Zagreb 1982. godina.
- p
- r
- u
Narodni heroji iz Slavonije 
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Slavonije, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području:
Josip Antolović • Ignjo Batrnek • Mojica Birta • Petar Biškup • Stjepan Bobinec • Persa Bosanac • Zvonko Brkić • Boško Buha • Marija Vidović • Bogoljub Vukajlović • Pavle Vukomanović • Čedo Grbić • Nikola Demonja • Robert Domany • Petar Drapšin • Đuro Dulić • Vojin Đurašinović • Vaso Đurđević • Vlado Janić • Mirko Kljajić • Radovan Knežević • Marko Končar • Ivan Krajačić • Jovan Marinković • Božidar Maslarić • Nikola Miljanović • Ivan Muker • Pajo Orozović • Dako Puač • Josip Ružička • Stjepan Sekulić • Ivan Senjug • Milan Stanivuković • Milan Tomić • Mirko Fiket • Stjepan Funarić • Dušan Čalić • Jefto Šašić • Ivan Šibl • Dvanaesta slavonska proleterska brigada
