Duha Suresi

Duha Suresi (Arapça: سورة الضحى), Kur'an'ın 93. suresidir.^[1] Sure, 11 ayetten oluşur.^[2]

Mekke döneminde inmiştir. Sure, ismini ilk ayetinde geçen ve ''kuşluk vakti'' anlamına gelen ''duhâ'' kelimesinden almıştır.^[3] Sure, Güneş'in yükselişini sembolize eden kuşluk vaktine edilen yeminle başlar.

Konusu

Rivayete göre Peygamber Muhammed Mekke'deyken, Fecr Suresi'nden sonra ayetlerin inişi bir müddet durmuş, bunun üzerine Mekkeli paganlar da ''Rabbi onu terk etti'' diye onunla alay etmeye başlamışlardır. Muhammed de bu süreçte Allah'ın ona darıldığını düşünmüştür.^[3] Bu surenin inişiyle birlikte bu sessizlik sona ermiş ve ayetlerin inişi, Muhammed'in ölümüne kadar düzenli devam etmiştir.^[4]

Surenin ilk iki ayetinde, sırasıyla kuşluk ve gece vakitlerine yemin edilir. Üçüncü ayetinde, Mekkeli paganların ona söylediği gibi Rabbinin onu terk etmediği ve Muhammed'in düşündüğü gibi Rabbinin ona darılmadığı belirtilir. Surenin sonraki ayetlerinde Peygamber'in hususiyetlerinden olan yetim oluşu, yolunu kaybetmiş oluşu ve fakir oluşu ele alınmış ve kendisi teselli edilmiştir.^[3]

Surenin meali

Bismillahirrahmanirrahim

1: Kuşluk vaktine andolsun,

2: Karanlığı çöktüğü vakit geceye andolsun ki,

3: Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da.

4: Muhakkak ki ahiret, senin için dünyadan daha hayırlıdır.

5: Şüphesiz, Rabbin sana verecek ve sen de hoşnut olacaksın.

6: Seni yetim bulup da barındırmadı mı?

7: Seni yolunu kaybetmiş olarak bulup da yola iletmedi mi?

8: Seni ihtiyaç içinde bulup da zengin etmedi mi?

9: Öyleyse sakın yetimi ezme!

10: Sakın isteyeni azarlama!

11: Rabbinin nimetine gelince; işte onu anlat.

Kaynakça