The Economist

The Economist
Naslovnica 11.6. 2012.
Tip	tjedni časopis
Format	Compact
Vlasnik	The Economist Group
Osnivači	James Wilson
Urednik	John Micklethwait
Osnivanje	9. 1843 (1843-09)
Cijena	£3.90 US$5.99 €5.20 A$10.50 C$7.50 HK$60
Sjedište	25 St. James's Street Westminster London Ujedinjeno Kraljevstvo
Tiraž	1.574.803 (tiskano izdanje) 100.000 (digitalni pretplatnici)[1]
ISSN	0013-0613
Službeni website	www.economist.com

The Economist is je britanski tjedni časopis u vlasništvu The Economist Newspaper Ltd-a sa uredništvom u Londonu.^[2][3][4] Osnivao ga je James Wilson 1843. Zbog historijskih razloga, The Economist sebe naziva novinama, ali se svako tiskano izdanje pojavljuje na sjajnom papiru poput časopisa, a njegov sopstveni YouTube kanal ga naziva EconomistČasopisom.^[5] 2006., njegov prosječni tjedni tiraž bio je 1,5 miliona primjeraka, od čega je čak polovica odlazila kupcima u SAD-u.

Iako The Economist ima svjetski naglasak i opseg, oko 2/3 od ukupnog osoblja 75 novinara nalazi se u Londonu.^[6] U martu 2013., Economist Group je objavila profit od 68 miliona £.^[7]

The Economist tvrdi da nije "kronologija ekonomije".^[8] Umjesto toga, cilj mu je "sudjelovati u teškom natjecanju između inteligencije, koja gura naprijed, i nedostojnom, sramežljivom neznanju koje sabotira napredovanje i razvoj."^[9] Stav uredništva je klasični liberalizam i ekonomski liberalizam koji podupiru slobodnu trgovinu, globalizaciju, slobodnu imigraciju i kulturni liberalizam (kao što je pravno priznanje istospolnog braka). Publikacija samu sebe opisuje kao "proizvod Kaledonijskog liberalizma Adama Smitha i Davida Humea".^[10] Ciljani čitatelji su visoko obrazovani sloj te tvrdi da ima čitatelje sa visokim utjecajem na razvoj politike.^[11] Pojedini čitatelji The Economista konzumiraju i elitne i masovne medije.^[12][13]

Izvršni direktor novina opisao je skorašnje globalne promene, koje su prvi put primećene 1990-ih, a ubrzane s početkom 21. veka, kao „novo doba masovne intelignecije“.^[14][15]

Zadatak i uloga

Na strani sadržaja svakog magazina je „Ekonomistova“ 'izjava o ulozi organizacije je napisana u kurzivu. Govori se da je ‘Ekonomist’ prvi put objavljen u septembru 1843. da treba da ima ulogu u „više nadmetanja među intelignecijom, što gura napred, i otklanjanje bezvrednog, bojažljivog ignorisanja koje opstruiše naš napredak“.'^[9]

Istorija

Ekonomist je osnovao britanski poslovni čovek i bankar Džejms Vilson 1843. da bi ubrzao ukidanje Kornovih zakona, sistema izvoznih tarifa.^[16] Na prospektima za novine, od 5. avgusta 1843. određeno je 13 oblasti pokrivenosti na koje su uređivači želeli da se fokusiraju:^[17]

1. Prvobitni uvodni članci, u kojima bi principi slobodne trgovine bili najrigoroznije primenjivani na sva bitna pitanja dana.
2. Članci koji se odnose na neku praktičnu, komercijalnu, poljoprivrednu ili stranu tematiku od prolazećeg interesa, kao što su diplomatski ugovori.
3. Članak o elementarnim principima političke ekonomije, primenjen na praktično iskustvo, pokrivajući zakone o cenama, zaradama, izdnajmljivanju, razmeni, carini i oporezivanju.
4. Parlamentarne izveštaje, sa posebnim fokusom na trgovanje, poljoprivredu i slobodnu trgovinu.
5. Izveštaji i iskazi popularnih pokreta koji zagovaraju slobodnu trgovinu.
6. Opšte vesti sa Suda Svetog Džejmsa, Metropolisa, provincija, Škotske i Irske.
7. Komercijalne teme kao što su promene u fiskalnim regulacijama, državni prospekti tržišta, izvozi i uvozi, strane vesti, državne proizvodne oblasti, beleške o novim važnim mehaničkim poboljšanjima, brodarske vesti, tržište novca, kao i napredak u železnicama i javnim kompanijama.
8. Poljoprivredne teme, uključujući primenu geologije i hemije; beleške o novim i poboljšanim alatkama, državne njive, tržišta, cene, strana tržišta i cene prebačene u britanski novac; s vremena na vreme, do nekih detalja, planovi vršeni u Belgiji, Švajcarskoj i drugim bolje kultivisanim zemljama.
9. Kolonijalne i strane teme, uključujući slobodnu trgovinu, proizvodnju, političke i fiskalne promene, i druge teme, uključujući prikazivanje štetnosti zabrana i ekonomske protekcije, kao i prednosti međusobne povezanosti i trgovine.
10. Pravni izveštaji, ograničeni uglavnom na oblasti važnim za trgovinu, proizvodnju i poljoprivredu.
11. Knjige, ograničene uglavnom, ali ne i isključuvo na trgovinu, proizvodnju, poljoprivredu i uključujući sve ugovore o političkoj ekonomiji, finansiji i oporezivanju.
12. Komercijalne gazete, sa cenama i statistikama nedelje.
13. Pisma i prepiska od čitalaca novinskog magazina.

Nekadašnji urednici

Urednici „Ekonomista“ su bili:

• Džejms Vilson 1843–1857 (Herbert Spenser je bio podurednik od 1848. do 1853)
• Ričard Holt Haton 1857–1861^[18]
• Volter Badžot, 1861–1877^[19]
• Denijel Koner Letberi, 1877–1881
• Inglis Palgrejv, 1877–1883
• Edvard Džonston, 1883–1907
• Frensis Vrigli Herst, 1907–1916
• Hartli Viters, 1916–1921
• Ser Voler Lejton, 1922–1938
• Džefri Krauter, 1938–1956
• Donald Tajerman, 1956–1965
• Ser Alister Bernet, 1965–1974
• Endru Najt, 1974–1986
• Rapert Penant-Raj, 1986–1993
• Bil Emot, 1993–2006
• Džon Miklthvejt, od 2006–trenutno

Izvori

Literatura

• Edwards, Ruth Dudley (1993) The Pursuit of Reason: The Economist 1843–1993, London: Hamish Hamilton, ISBN 0-241-12939-7
• Tungate, Mark (2004). „The Economist”. Media Monoliths. Kogan Page Publishers. str. 194–206. ISBN 978-0-7494-4108-1. 

Eksterni linkovi

The Economist na Wikimedijinoj ostavi

• Zvanični website
• The Economist Group vebsajt koji obezbeđuje grupne informacije i linkove ka svim grupnim publikacijama kao što su CFO, Roll Call i Glas Evrope
• ebusinessforum Odeljak „Ekonomistove“ jedinice inteligencije, sa besplatnim članovima Ekonomista
• Preliminarni brojevi i prospekti, 5. avg. 1843.
• Kapital, valute i bankarstvo; serije članaka objavljene u „Ekonomistu“ — od Džejmsa Vilsona (objavljene 1847)
• „Ekonomistove“ nagrade za inovaciju Arhivirano 2011-01-14 na Wayback Machine-u
• „Ekonomistove“ konferecije u Latinskoj Americi Arhivirano 2011-04-02 na Wayback Machine-u