Marijinsko evanđelje

Marijino jevanđelje

Marijinsko ili Marijino jevanđelje predstavlja najstariji sačuvani spomenik pisan staroslovenskim jezikom u kome se javljaju crte srpskog narodnog jezika pod čijim uticajem će se kasnije razviti i srpska redakcija staroslovenskog jezika. Pisano je glagoljicom na 174 listova[1], a na osnovu jezičkih crta, smatra se da je nastalo najkasnije početkom XI veka na štokavskom području[1]. Pronađen je sredinom XIX veka u svetogorskom manastiru Svete Marije, po kome je i dobio ime, a danas se nalazi u Ruskoj nacionalnoj biblioteci u Sankt Peterburgu, zajedno sa Zografskim jevanđeljem, takođe pisanim glagoljicom.

Vidi još

Reference

  1. ↑ 1,0 1,1 Aleksandar Milanović, „Kratka istorija srpskog književnog jezika“, Beograd. 2004. ISBN 978-86-17-11104-3. pp.

Literatura

  • Trifunović, Đorđe (1990). Azbučnik srpskih srednjovekovnih književnih pojmova (2. izd.). Beograd: Nolit. 
  • Trifunović, Đorđe (2001). Ka počecima srpske pismenosti. Beograd: Otkrovenje. 
  • Đorđe Sp. Radojičić: Razvojni luk stare srpske književnosti, Senta 1962.
  • Đorđe Sp. Radojičić: Tvorci i dela stare srpske književnosti, Titograd 1963.
  • Marijinsko jevanđelje na Uikiiztočnik