Joanikije III Karadža

Joanikije III (gr. Ιωαννίκιος Γ΄), po rođenju Joanikije Karadža (Ioannis Karatzas), je bio pećki patrijarh od 1739 do 1746, a potom i vaseljenski patrijarh od 1761 do 1763. godine.

Život

Joanikije je bio Grk iz Carigrada, poreklom iz uticajne fanariotske porodice Karadža.^[1] Bio je protosinđel Velike crkve u Carigradu. Postavljen je od strane Carigradske patrijaršije na čelo Pećke patrijaršije 1739. godine, nakon pobune Srba i potonje velike seobe, na čelu sa patrijarhom Arsenijem IV u Ugarsku. Na tom mestu je ostao od 1739—1746. godine.

Patrijarh Joanikije III pokušao je da se sastane sa svojim izbeglim prethodnikom, ali do sastanka nije došlo. Za vreme upravljanja Karlovačkom mitropolijom patrijarh Arsenije nije imao nikakve veze sa svojim naslednikom na tronu Pećke patrijaršije, patrijarhom Joanikijem III. Tada su ukinute u Karlovačkoj mitropoliji i pećke kutije za skupljanje priloga u korist Pećke patrijaršije, sa kojom su prekinute i duhovne veze.

Poznato je da je patrijarh Joanikije III za vreme svoje uprave posetio manastir Dobrićevo, Smederevo i Sarajevo, gde se zatekao na sahrani mitropolita dabrobosanskog Meletija 5. januara 1741. godine, a iduće godine je posetio i manastir Pivu.

Patrijarh Joanikije III u predanju Srpske pravoslavne crkve nije prikazan u povoljnom svetlu. Navodi se da je hodao sa sultanovim ukazom, mučio narod i na silu mu uzimao novac.^[2]

Joanikije je 1746. godine napustio Pećku patrijaršiju. Posle odlaska iz Peći patrijarh Joanikije III je jedno vreme bio episkop halkidonski. Nakon toga je izabran za patrijarha carigradskog 26. marta 1761. godine umesto patrijarha Serafima II, i upravlja je Carigradskom patrijaršijom do 21. maja 1763. godine kada se povukao u manastir Svetog Georgija na Halki, gde je ostao do smrti 1793. godine.

Izvori

Vidi još

• Pećka patrijaršija
• Velika seoba Srba
• Arsenije IV Jovanović