Dragan Nikolić : Filmografija, Vanjske veze Wikipedia, slobodna enciklopedija

Dragan Nikolić

Za ostale upotrebe, v. Dragan Nikolić (razvrstavanje).

Dragan Nikolić
glumac

Biografske informacije
Rođenje	Dragoslav Nikolić (1943-07-20)20. 7. 1943. Beograd, Nedićeva Srbija
Smrt	11. 3. 2016. (dob: 72)
Supružnik	Milena Dravić
Profesionalne informacije
Zanimanje	glumac
Znamenite uloge
Prle u Otpisani i Povratak Otpisanih

Dragan "Gaga" Nikolić (pravo ime Dragoslav Nikolić) (Beograd, 20. avgusta 1943. – Beograd, 11. marta 2016.), jugoslovenski i srpski glumac.

Gaga je rođen je u Beogradu 20. avgusta 1943. godine. Apsolvirao na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu.

Filmsku karijeru počeo glavnom ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji pogine, a da nije našao svoje mesto u društvu i u životu (značajke i mnogih njegovih kasnijih likova) u filmu Kad budem mrtav i beo 1967 Živojina Pavlovića, za koju je (s onom u filmu Tri sata za ljubav, 1968, F. Hadžića) nagrađen diplomom na festivalu u Puli 1968. godine. Glumačko sazrevanje, sa nizom uspelih kreacija likova iz svoje generacije, donela mu je 1985. godine Oktobarsku nagradu grada Beograda za „kreativnu sposobnost da uzbudljivo predoči lik veliko psihološkog raspona“ (uloga nasilnika Gare u filmu Život je lep B. Draškovića).

Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još Horoskop (B. Drašković, 1969); Bube u glavi (M. Radivojević, 1970), Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji (B. Čengić, 1971), Mlad i zdrav kao ruža (J. Jovanović,1971), Beg (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), Kičma (V. Gilić, 1975), Nacionalna klasa (G.Marković, 1979, Car Konstantin), Ko to tamo peva (S.Šijan, 1980), Banović Strahinja (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, Sezona mira u Parizu (P. Golubović, 1981), Nešto između (S. Karanović, 1983), Balkan ekspres (B. Baletić, 1983) i Obećana zemlja (V. Bulajić, 1986). Nastupao i u kratkim igranim filmovima te na televiziji; osobitu popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijskih serija Otpisani (1974) i Povratak otpisanih (1976) A. Đorđevića, a istaknuo se i u seriji šou programa Obraz uz obraz, zajedno sa Milenom Dravić, koja je i njegova supruga. Kao član Beogradskog dramskog pozorišta i Ateljea 212, u kojem je od 1969. tumačio više od dvadeset uloga, izgradio je i vrlo uspešnu pozorišnu karijeru. U sezoni 1982/1983 učestvovao je ulogom lopova Vaske Pepela u drami Na dnu Maksima Gorkog u eksperimentu rumunskog reditelja L. Pintiliea, u pariškom Theatre de la Ville Isusa Hrista, u Majstoru i Margariti M. A. Bulgakova u režiji M. Serbana.