Antipapa Filip

Filip latinski: Philippus je bio kratkotrajni katolički protupapa 768. godine, poznat po tome što je njegov sporni "pontifikat" trajao samo jedan dan. Prije toga je bio redovnik u samostanu sv. Vida na Eskvilinu. Do njegovog dolaska na mjesto (anti)pape je došlo zahvaljujući kaosu u koji je Rim bačen nakon smrti pape Pavla I, odnosno puča kojim je 767. na vlast došao antipapa Konstantin II. Konstantin se za podršku obratio franačkom kralju Pipinom Malom, dok je rimski primicerius Kristofor zajedno sa svojim bratom Sergijem podržavao Langobarde. Langobardski kralj Deziderije je na Rim poslao vojsku koja je Konstantina zbacila i ubila, te poslao langobardskog svećenika Waldiperta da nadgleda izbor novog pape. Waldipert je nakon toga 31. jula 768. ušao u samostan i tamo odabrao Filipa kao novog papu. Kristofor, međutim, nije bio obaviješten o izboru, i bio je razbješnjen time što se, po njegovom mišljenju, prekršilo kanonsko pravo. Pod njegovim pritiskom je Filip odustao od papinstva i isti se dan vratio u samostan; Kristofor je nakon toga nadgledao izbor novog pape koji će biti poznat kao Stjepan III.

• p
• r
• u

Antipape u Katoličkoj Crkvi

sv. Hipolit • Novacijan • Feliks II. • Ursin • Elulalije • Laurencije • Dioskur • Teodor II. • Paskal I. • Konstantin II. • Filip • Ivan VIII. • Anastazije III. • Kristofor • Bonifacije VII. • Ivan XVI. • Grgur VI. • Benedikt X. • Honorije II. • Klement III. • Teodorik • Albert • Silvestar IV. • Grgur VIII. • Celestin II. • Anaklet II. • Viktor IV. • Viktor IV. • Paskal III. • Kalist III. • Inocent III. • Nikola V. • Klement VII. • Benedikt XIII. • Aleksandar V. • Ivan XXIII. • Klement VIII. • Benedikt XIV. • Feliks V.