416

Milenijum: 1. milenijum
Vjekovi: 4. vijek – 5. vijek – 6. vijek
Decenija: 380-e  390-e  400-e  – 410-e –  420-e  430-e  440-e
Godine: 413 414 415 – 416 – 417 418 419
416. po kalendarima
Gregorijanski 416. (CDXVI)
Ab urbe condita 1169.
Islamski 212 BH – 211 BH.
Iranski 206 BP – 205 BP.
Hebrejski 4176–4177.
Bizantski 5924–5925.
Koptski 132–133.
Hindu kalendari
• Vikram Samvat 471–472.
• Shaka Samvat 338–339.
• Kali Yuga 3517–3518.
Kineski
• Kontinualno 3052–3053.
• 60 godina Yang Vatra Zmaj
(od kineske Ng.)
Holocenski kalendar 10416.
p • r • u
Podrobnije: Kalendarska era


Godina 416. (CDXVI) bila je prijestupna godina koja počinje u subotu u julijanskom kalendaru. U svoje vrijeme je bila poznata kao Godina konzulstva Teodozija i Paladija (ili, rjeđe, godina 1169. Ab urbe condita). Oznaka 416. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

Događaji

Rimsko carstvo

  • 7. 1. - Ovogodišnji konzul Junije Kvart Paladije postaje i pretorijanski prefekt Italije (do 421).
  • januar? - Vizigotski kralj Valija pokušao preći u Afriku iz Hispanije, ali flota mu uništena u oluji kod Gibraltara - zato sklapa ugovor sa generalom Konstancijem, ulazi u zapadnorimsku službu, vraća Ataulfovu udovicu Galu Placidiju u zamenu za snabdevanje[1][2], takođe je predao i bivšeg uzurpatora Priska Atala.
  • Istočni car Teodosije II započinje samostalnu vladavinu, ali njegova sestra Pulherija, ranija namesnica, ostaje uticajna.
  • Bivši uzurpator Prisk Atal prinuđen učestvovati u Honorijevom trijumfu u Rimu, nakon čega je izgnan na Eolske otoke.
  • Rutilije Klaudije Namacijan počinje putovanje od Rima u Galiju koju će opisati u svojoj nedovršenoj pjesmi De reditu suo.
  • Dva afrička sinoda, u Kartagini i Milevi, osuđuju pelagijanstvo, što papa Inocent I potvrđuje[3].
  • 29. 9. - Teodosijev zakon ograničava broj pratilaca ("parabalana") aleksandrijskog patrijarha Kirila na 500, posledica Hipatijinog ubistva[4].
  • 7. 12. (ili 415.) - Teodosije II zabranjuje prijem pagana u carsku službu, administraciju i sudstvo[5].

Evropa

Azija


Rođenja

Smrti

Reference

  1. ↑ Christopher S. Mackay (2004). Ancient Rome: A Military and Political History. Cambridge University Press. str. 339–. ISBN 978-0-521-80918-4. 
  2. ↑ Joan Mervyn Hussey (1957). The Cambridge Medieval History. CUP Archive. str. 278–. GGKEY:W8456N5J140. 
  3. ↑ Philip, Schaff (24 March 2015). The Christian Church from the 1st to the 20th Century. Delmarva Publications, Inc.. str. 1868–. GGKEY:3HDBZ5UAZRR. 
  4. ↑ Albert Geljon; Riemer Roukema (6 June 2014). Violence in Ancient Christianity: Victims and Perpetrators. BRILL. str. 127–. ISBN 978-90-04-27490-7. 
  5. ↑ Walter Emil Kaegi (8 December 2015). Byzantium and the Decline of the Roman Empire. Princeton University Press. str. 60–. ISBN 978-1-4008-7955-7.