Ilie Năstase
Państwo | Rumunia | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1946 | ||
Wzrost | 183 cm | ||
Gra | praworęczna, jednoręczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 1969 | ||
Zakończenie kariery | 1985 | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 57 | ||
Najwyżej w rankingu | 1 (23 sierpnia 1973) | ||
Australian Open | 1R (1981) | ||
Roland Garros | W (1973) | ||
Wimbledon | F (1972, 1976) | ||
US Open | W (1972) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 45 | ||
Najwyżej w rankingu | 10 (30 sierpnia 1977) | ||
Roland Garros | W (1970) | ||
Wimbledon | W (1973) | ||
US Open | W (1975) | ||
Odznaczenia | |||
|
Ilie Năstase (ur. 19 lipca 1946 w Bukareszcie) – rumuński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu singlowego ATP.
Kariera sportowa
Jako zawodowy tenisista Năstase występował w latach 1969–1985.
W grze pojedynczej wygrał 57 turniejów rangi ATP World Tour i awansował do 38 finałów. Wśród singlowych triumfów Rumuna znajdują się dwa wielkoszlemowe tytuły, US Open 1972 i French Open 1973. Cztery razy był ponadto mistrzem turnieju Masters Grand Prix.
W grze podwójnej Năstase trzy razy odniósł końcowy sukces w zawodach wielkoszlemowych, łącznie zwyciężając w 45 turniejach ATP World Tour i osiągając 35 finałów.
W grze mieszanej dwukrotnie był najlepszy na Wimbledonie (lata 1970 i 1972), a także był w finale US Open w 1972 roku.
W latach 1966–1985 reprezentował Rumunię w Pucharze Davisa. Trzykrotnie pomógł drużynie dojść do finału, w 1969, 1971 i 1972 roku. Łącznie zagrał w zawodach 146 meczów, z których 109 wygrał.
W rankingu gry pojedynczej Năstase najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (30 sierpnia 1977). Na szczycie listy singlowej znajdował się łącznie przez 40 tygodni.
Năstase, oprócz talentu tenisowego, słynął również z dobrego humoru na korcie oraz niejednokrotnie z nieczystej i prowokacyjnej gry, dzięki czemu zyskał przydomek „nasty” (ang. wstrętny, paskudny)[1]. Po zakończeniu przygody ze sportem, napisał w latach 80. kilka powieści w języku francuskim. W latach 90. próbował swoich sił w polityce, startując w 1996 roku bez sukcesu w wyborach na urząd prezydenta Bukaresztu.
W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. W 2009 roku został kawalerem francuskiej Legii Honorowej[2], a w 2016 roku otrzymał Order Gwiazdy Rumunii w klasie komandorskiej[3], wcześniej był odznaczony również klasą oficerską[4].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1971 | French Open, Paryż | Ceglana | Jan Kodeš | 6:8, 2:6, 6:2, 5:7 |
Finalista | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Stan Smith | 6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 5:7 |
Zwycięzca | 1. | 1972 | US Open, Nowy Jork | Trawiasta | Arthur Ashe | 3:6, 6:3, 6:7(1–5), 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 1973 | French Open, Paryż | Ceglana | Nikola Pilić | 6:3, 6:3, 6:0 |
Finalista | 3. | 1976 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Björn Borg | 4:6, 2:6, 7:9 |
Gra podwójna (3–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1966 | French Championships, Paryż | Ceglana | Ion Țiriac | Clark Graebner Dennis Ralston | 3:6, 3:6, 0:6 |
Zwycięzca | 1. | 1970 | French Open, Paryż | Ceglana | Ion Țiriac | Arthur Ashe Charlie Pasarell | 6:2, 6:4, 6:3 |
Finalista | 2. | 1973 | French Open, Paryż | Ceglana | Jimmy Connors | John Newcombe Tom Okker | 1:6, 6:3, 3:6, 7:5, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 1973 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jimmy Connors | John Cooper Neale Fraser | 3:6, 6:3, 6:4, 8:9(3), 6:1 |
Zwycięzca | 3. | 1975 | US Open, Nowy Jork | Ceglana | Jimmy Connors | Tom Okker Marty Riessen | 6:4, 7:6 |
Gra mieszana (2–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1970 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rosie Casals | Olga Morozowa Aleksandre Metreweli | 6:3, 4:6, 9:7 |
Zwycięzca | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rosie Casals | Evonne Goolagong Kim Warwick | 6:4, 6:4 |
Finalista | 1. | 1972 | US Open, Nowy Jork | Trawiasta | Rosie Casals | Margaret Smith Court Marty Riessen | 3:6, 5:7 |
Przypisy
- ↑ Robert McG. Thomas Jr: TENNIS; Cooper, Nastase and Vilas Are Named to International Hall of Fame. The New York Times, 1991-03-27. [dostęp 2013-11-14]. (ang.).
- ↑ AFP: France honours beloved Nastase. winknews.com, 2009-03-11. [dostęp 2016-07-19]. (ang.).
- ↑ Rafał Smoliński: Ilie Nastase z wyjątkowym prezentem na 70. urodziny. sportowefakty.pl, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19]. (pol.).
- ↑ Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2017-09-18].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-03] (ang.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 |
|
1941–1950 |
|
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 |
|
1981–1990 | |
1991–2000 |
|
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 | |
1941–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- p
- d
- e
1901–1910 |
|
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
|
- p
- d
- e
1913–1920 | |
---|---|
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- Britannica: biography/Ilie-Nastase
- Universalis: ilie-nastase
- БРЭ: 3355184