Georges d’Armagnac

Georges d’Armagnac
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

1500/1501
Gaskonia

Data i miejsce śmierci

1/10 lipca 1585
Awinion

Arcybiskup Tours
Okres sprawowania

1548–1551

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

25 stycznia 1531

Kreacja kardynalska

19 grudnia 1544
Paweł III

Kościół tytularny

Ss. Giovanni e Paolo
S. Lorenzo in Lucina
S. Nicola in Carcere

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 stycznia 1531

Konsekrator

Gabriele Mascioli Foschi

Współkonsekratorzy

Giovanni de Rosa
Francesco Sperelli

Konsekrowani biskupi
Gentien de Bussy d’Amboise 1560
Antoine de Saint Néctaire 23 maja 1563
François de Simiane 1571
Robert de Girard 18 kwietnia 1574

Georges d’Armagnac (ur. w 1500 albo w 1501 w Gaskonii, zm. 1 albo 10 lipca 1585 w Awinionie) – francuski kardynał.

Życiorys

Urodził się w 1500 albo 1501 roku w Gaskonii, jako syn Pierre’a d’Armagnaca i Fleurette de Luppé[1]. Studiował pod kierunkiem kardynała Georges’a d’Amboise’a i uzyskał stopień licencjata z zakresu prawa kanonicznego[1]. Został przedstawiony na francuskim dworze króla Franciszka I, jako protegowany Małgorzaty z Nawarry[1]. Został kanonikiem kapituły katedralnej w Rodez, a następnie król rekomendował go na biskupa diecezji[1]. 19 stycznia 1530 roku został wybrany biskupem Rodez, a 25 stycznia następnego roku przyjął sakrę[2]. 17 czerwca 1536 roku został administratorem apostolskim Vabres-l’Abbaye, a 3 lipca – biskupem[2]. W tym samym roku został ambasadorem Królestwa Francji w Wenecji, by zapewnić neutralność republiki w wojnie pomiędzy Franciszkiem I a Karolem V[1]. W latach 1540–1545 był ambasadorem Francji w Rzymie[1]. 19 grudnia 1544 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Giovanni e Paolo[2]. Dzięki protekcji Henryka II został mianowany arcybiskupem Tours w 1548 roku, jednocześnie rezygnując z diecezji Vabres[1]. Trzy lata później zrezygnował z archidiecezji[2]. Pełnił rolę administratora apostolskiego Lescar (1555), Tuluzy (1562–1582, 1584–1585) i Awinionu (1577–1584)[2]. Około 1561 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Rodez i wziął udział w konferencji w Poissy[1]. Był królewskim gubernatorem w Langwedocji, gdzie walczył przeciwko propagandzie hugenotów[1]. Zmarł 1 albo 10 lipca 1585 roku w Awinionie[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Georges d’Armagnac. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-11-07]. (ang.).
  2. a b c d e Georges d’Armagnac. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-11-07]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Do roku 1378
Wielka schizma
Obediencja rzymska
Obediencja awiniońska
  • Pierre de Monteruc (do 1385)
  • Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401)
  • Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407)
  • Pierre de Thury (1407–1408)
  • Pierre Ravat (1408–1417)
  • Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska
Od 1415
  • ISNI: 0000000061379959
  • VIAF: 59219003
  • LCCN: no2008011680
  • GND: 132311690
  • LIBRIS: wt7bgqnf3gfj248
  • BnF: 13044678z
  • SUDOC: 120892472
  • NKC: mzk2012707501
  • DBNL: arma004
  • NUKAT: n2012050352