Helftalı Gertrude

Helftalı Gertrude
Mistik
Doğum	6 Ocak 1256 Kutsal Roma İmparatorluğu
Ölüm	17 Kasım 1301/1302 Helfta - Saksonya - Kutsal Roma İmparatorluğu
Kutsayanlar	Katolik Kilisesi-Anglikanizm
Yortu	16 Kasım

Helftalı Gertrude^[1] (ya da Büyük Gertrude) (6 Ocak 1256 - 17 Kasım 1301 ya da 1302; Helfta, Saksonya, Kutsal Roma İmparatorluğu), Alman Sistersiyen rahibe, mistik ve azize.

Hackeborn'lu Mechtilde ile birlikte Kutsal Kalp’e bağlılığın öncülerinden biri olarak kabul edilir. Katolik Kilisesi tarafından 16 Kasım’da anılır.

Yaşamı^[2]

Ailesi ve doğum yeri hakkında elimizde bir bilgi yoktur. Muhtemelen erken yaşta yetim kaldı ve Helfta manastırında rahibeler tarafından bakılıp büyütüldü. Orada iyi bir eğitim alan Gertrude, nihayetinde kendisi de rahibe olarak manastıra girdi. Üstün nitelikli çalışmalarından dolayı kopist olarak çalıştı ve yazar oldu.

Mistik Gertrude

Gertrude, akıl hocası Hackeborn’lu Mechtilde gibi Mesih’in acılarına ve yaralarına olan bağlılığını olgunlaştırdı.^[3] Mesih ve inanan arasındaki “kalp değiş tokuşunun” herhangi bir mistik deneyim olduğu inancını Mechtilde ile paylaştı. Gertrude için kalp, Tanrı’ya giriş ve O’na dahil olma yeri, insan ve Tanrı’yı birleştirmek için çalışan canlı bir motor olduğu için imanının merkezindeydi.^[4]

Eserleri

Almanca yazmış olduğu İncil'le ilgili küçük anlaşmalar ve patristik (erken kilise yazarlarının yazılarıyla ilgili) hakkında yorumlamalar yazmıştır. Ancak bu iki çalışması da kaybolmuştur. İki tutkulu çalışmasını Latince kaleme almıştır: Exercitia spiritualia (Ruhsal Alıştırmaların Öğretisi), Revelationes ya Insinuationes ya da Legatus divinae pietatis (İlahi Sevginin Habercisi). Bu iki kitaptan ilki ruhu mistik birliğe rehberlik etmek için tasarlanmış ruhsal bir rehberdir. İkinci kitap ise 1289 yazılmış olmuş, görümlerinden ve vahiylerden oluşan, biyografisinin de yer aldığı beş kitaptan oluşmaktadır.^[5]

• Ruhsal Alıştırmaların Öğretisi, rahibelerin manastır yaşamlarının amacına yeniden odaklanmalarına yardımcı olmak için manastır üyeleri için açıkça yazılmıştır. Kitap, İncil’den alıntılar ve özellikle de Bernard de Clairvaux’un yazılarının anılarıyla doludur. İlk alıştırma kız kardeşlerini Mesih ile birliğe götürecek içsel yeniden doğuş ve dönüşüm için bir davettir. Onu takip eden alıştırmalar Mesih ile evlilik birliğinden bahseder. Son alıştırmalar Tanrı’nın sevgisi için bir coşku çağrısıdır. Yedinci ve son alıştırma günahların telafisi ve ölüme hazırlanması hakkındadır. Gertrude ancak ölümden sonra Mesih ile birliğin tam olarak gerçekleşeceğinin farkındaydı.^[5]
• İlahi Sevginin Habercisi eseri Gertrude’nin mistik otobiyografisidir. Kitap, Mesih ile sevgi dolu bir birleşmenin (mistik evlilik) gerekliliğinin ısrarlı bir tekrarıdır.

Kaynakça