Vladislav Nemanjić

Stefan Vladislav Nemanjić je bio srpski kralj 1234-1243 u doba kada su se strane sile borile za političku prevlast nad Srbijom.

Mladost

Vladislav je bio drugo dete Stefana Prvovenčanog i Evdokije Anđel tako da tijekom očeve vladavine se nije niti oženio niti obavljao važnije državne poslove za razliku od brata Radoslava koji je bio guverner Zahumlja i oženio se za kćer vladara Solunskog carstva za koju se činilo da će obnoviti Vizantiju. Dolazak na vlast Stefana Radoslava nije ništa promenio u Vladislavovom životu sve do rata u kojemu je Solunsko Carstvo katastrofalno poraženo 1230. godine nakon čega Drugo Bugarsko Carstvo nakratko dominira na Balkanu. U promenama balkanskih saveza do kojih dolazi nakon rata srpski kralj Radoslav saveznik Solunskog Carstva se jednostavno nije snašao tako da su se protiv njega okrenuli Drugo Bugarsko Carstvo, Sveti Sava kao predstavnik srpske pravoslavne crkve (dobrovoljno ili ne) i Vladislav kao budući kralj.

Kralj

Do rušenja Radoslava i postavljanja uz Bugarsku intervenciju Vladislav dolazi na vlast 1234. godine, a sam čin krunisanja je izvršio Sveti Sava.

Kao jedan od osnovnih uvjeta za državni udar je bilo postavljeno vjenčanje Vladislava s Beloslavom, kćerkom bugarskog cara Jovana II Asena dolazi praktički istovremeno s krunidbom tako da je zet solunskog cara zamjenio zet bugarskog cara na srpskom prestolju. Sveti Sava je nakon krunidbe napustio Srbiju i otišao u Svetu zemlju iz koje se neće vratiti pošto na povratku umire u glavnom Bugarskom gradu Trnovu 1236. godine od upale pluća. Jovana II Asena će sljedeće godine predati Vladislav Savino telo tako da će on 1237. godine svečano pokopan u Mileševu.

Smrću Svetog Save Vladislav je izgubio jedan osnovni temelj svoje vladavine, a smrću Ivana Asena 24.6. 1241 i potom Mongolskim osvajanjem Bugarske 1242. godine pada i njegov drugi temelj. To na kraju rezultira njegovim rušenjem 1243. od strane mlađeg brata Uroša koji je imao podršku Nikejskog Carstva nove balkanske "velesile".

Godinama nakon obaranja Vladislav će se pomiriti s bratom Urošom i kao nagradu dobiti položaj guvernera Zete iako će i dalje prkosno potpisivati titulom kralj. Stefan Vladislav je umro prirodnom smrću 1267. godine, a sahranjen je u manastiru Mileševi. Srpska pravoslavna crkva ga proslavlja kao svetitelja 24. septembra tj. 7. oktobra po novom kalendaru.

Potomci

Sa Beloslavom je imao troje dece:^[1]

• Stefan, umro pre 1281. u manastiru Esfigmenu (Sveta gora)
• Desa, župan, pominje se 1281. i 1285. u izvorima
• NN. ćerka, udata za Đuru Kačića, omiškog kneza

References

1. ↑ Sveti Sava princ i prosvetitelj, Cetinje, Beograd 2007.

Vidi joša

• Srpski vladari

Spoljašnje veze

Vladislav Nemanjić na Wikimedijinoj ostavi

• Srpski vladari - Stefan Vladislav I
• dr Justin Popović: Spomen svetog Vladislava, kralja srpskog Arhivirano 2010-08-20 na Wayback Machine-u
• Srpski kraljevi Radoslav i Vladislav
• Informacija o njegovom grobu