Nauka

Skala Univerzuma – maprana prema granama nauke

Nauka ili znanost, sistem sređenih i sistematiziranih znanja o nama i (materijalnom i nematerijalnom) svijetu koji nas okružuje. To je obimna i opsežna skupina informacija i o nekom subjektu, ali se ta riječ posebno koristila za informacije o fizičkom univerzumu. Pojam nauke odgovara grč. pojmu ἐπιστήμη, epistḗmē, lat. scientia, engl. science. Kako se znanje povećavalo, pojedine metode su se dokazale pouzdanije nego neke druge, i danas su naučne metode standard za nauku. To uključuje korištenje pažljivog posmatranja, eksperimente, mjerenja, matematiku, i ponavljanje.

  • Prema standardnim rječnicima,[1] nauka je sistematski poduhvat koji stvara i organizira znanja u obliku objašnjenja i teorijskih predviđanja o Univerzumu (svemiru).[2]
  • Moderna nauka je otkriće, kao i izum. To je otkriće da priroda općenito djeluje dovoljno ustaljeno da se može opisati zakonima, čak i matematičkim. Naučnim istraživanjima je potrebno tehničko osmišljavanje, apstrakcije, aparati i organizacija za izlaganje rezultata koje liči na pravne deskripcije.[3][4]
  • U starijim i usko povezanim značenjima, nauka se također odnosi na takav korpus znanja sebi koji se može racionalno objasniti i pouzdano primijeniti. Djelatnik u oblasti nauke je poznat kao naučnik.

Da bi se uzeo u razmatranje sa naučnog stanovišta, objekat posmatranja mora biti podvrgnut ponovljenim testiranjima od strane neovisnih posmatrača. Korištenje naučnih metoda za dostizanje novih otkrića se naziva naučno istraživanje, i ljudi koji rade ta istraživanja se zovu naučnici. U užem smislu, nauka se naziva eksperimentalnom, dok je svrha primijenjene nauke, odnosno inžinjerstva, praktično upotrebljavanje naučnog znanja. Naučne hipoteze su edukovani prijedlozi objašnjenja fenomena ili razumne pretpostavke o prirodi univerzuma.

Naučna teorija je hipoteza koja je potvrđena ponovljenim promatranjima i mjerenjima. Naučne teorije su obično date kao matematičke forme, i uvijek su podložne odbacivanju ako ih budući eksperimenti opovrgnu. U modernom svijetu, naučna istraživanja su najvažnije aktivnosti svih razvijenih država, i od naučnika se očekuje da objave svoja otkrića u referentnim časopisima, naučnim periodicima gdje suci provjeravaju fakte u članku, prije nego što se on objavi. Čak i poslije objavljivanja, nove naučne ideje nisu općenito prihvaćene dok se rad ne ponovi.

Naučna pismenost je sposobnost opće populacije da razumije osnovne koncepte koji se odnose na nauku.

Istorija

Glavni članci: Istorija nauke, Istorija Zemlje, i Evolucija
Animacija koja prikazuje kretanje kontinenata od separacije Pangea do današnjeg dana.

Nauka u širem smislu je postojala pre moderne ere, i u mnogim istorijskim civilizacijama.[5] Moderna nauka se razlikuje u svom pristupu i uspešna je u pruivođenju rezultata: 'modernna nauka' definiše ono što je nauka u najstrožijem smislu reči.[6] Dalek pre moderne ere, još jedna prekretna tačka je bio razvoj klasične prirodne filozofije u drevnom grčkom svetu.

Prefilozofiska istorija

Nauka u svom originalnom smislu je reč za tip znanja (Latinski scientia, Starogrčki jezik epistemē), pre nego specijalizovana reč za potragu za takvim znanjem. Specifično ona je jedan od tipova znanja koji ljudi mogu da komuniciraju jedan drugom. Na primer, znanje o delovanju prirodnih stvari je bilo prikupljeno dugo pre zabeležene istorije i dovelo je do razvoja kompleksong apstraktnog razmišljanja. To je pokazano konstruisanjem kompleksnih kalendara, tehnika za preobražavanje otrovnih biljaka u jestive, i izgradnji objekata kao što su piramide. Međutim nisu pravljene konzistentne svesne distinkcije između poznavanja pojmova koji su istiniti u svakoj zajednici i drugih tipova komunalnog znanja, kao što su mitologije i pravni sistemi.

Filozofske studije prirode

Kukuruz je biljka sa velikim zrnima koju su domestikovali urođenici Mezoamerike u praistorijska vremena.

Pre izuma ili otkrića koncepta „prirode“ (Starogrčki jezik phusis), od strane presokratskih filozofa, postojala je tendencija korišćenja tih reči za opisivanje prirodnog „načina“ na koji biljke rastu,[7] i „načina“ na koji, na primer, jedno pleme bogoslužuje određenog boga. Iz tog razloga se tvrdi da su ti ljudi bili prvi filozofi u striktnom smislu, kao i prvi ljudi da prave jasnu razliku između „prirode“ i „konvencije“.[8] Nauka je dakle razlikovala kao znanje prirode, i stvari koje su istinite za svakoj zajednici, i ime specijalizovane potraga za takvim znanjem je bila filozofija  — carstvo prvih filozofa-fizičara. Oni su bili uglavnom spekulatori ili teoretičari, s posebnim interesom za astronomiju. U kontrastu s tim, pokušavanje korišćenja poznavanja prirode da bi se imitirala priroda (veština ili tehnologija, Grčki technē) su klasični naučnici smatrali prikladnijim interesom za niže klase zanatlija.[9]

Filozofski zaokret ka ljudskim pitanjima

Aristotel, 384 p.n.e – 322 p.n.e., jedna je od ranih figura u razvoju naučnog metoda.[10]

Važna prekretnica u istoriji rane filozofiske nauke je bio kontroverzan, mada uspešan pokušaj Sokrata da primeni filozofiju na izučavanje ljudskih stvari, uključujući ljudsku prirodu, prirodu političkih zajednica, i samo ljudsko znanje. On je kritikovao stariji tip izučavanja fizike kao suviše čisto spekulativanu aktivnost, sa nedostatkom samokriticizma. On je bio posebno zabrinut da su neki od ranih fizičara tretirali prirodu kao da se može pretpostaviti da ona ne sadrži inteligentni red, objašnjavajući stvari samo u smislu pokretanja i materije. Proučavanje ljudskih stvari je bila oblast mitologije i tradicije, te je Sokrat pogubljen.[11] Aristotel je kasnije kreirao manje kontroverzan sistematski program Sokratove filozofije, koji je bio teleološki, i ljudski centriran. Od je odbacio mnoge zaključke ranih naučnika. Na primer u njegovoj fizici Sunce se kreće oko Zemlje, i mnoge stvari imaju delom u svojoj prirodi da su one za ljude. Svaka stvar ima formalni uzrok i finalni uzrok i ulogu u racionalnom kosmičkom redu. Kretanje i promena su opisani kao aktualizacija potencijala koji je već u stvarima, u zavisnosti od tipa svari. Dok je Sokrat insistirao da filozofija treba da bude korišćena za razmatranje praktičnih pitanja najboljeg načina življenja ljudskih bića (studiju koju je Aristotel podelio u etiku i političku filozofiju), oni se nisu zalagali za druge tipove primenjene nauke.

Aristotel je prepoznavao jasnu razliku imeđu nauke i praktičnog znanja zanatlija, tretirajući teoretske spekulacije kao najviši tip ljudske aktivnosti, praktično razmišljanje o dobrom živlenju kao nešto manje uzvišeno, a znanje zanatlija kao nešto što je jedino podesno za niže klase. U kontrastu sa modernom naukom, Aristotelov uticajni naglasak je bio na teoretskim koracima dedukcije univerzalnih pravila iz izvornih podataka, i nije tretirao sakupljanje iskustva i izvornih podataka kao samu nauku.[12]

Srednjevekovna nauka

De potentiis anime sensitive, Gregor Reisch (1504) Margarita philosophica. Srednjevekovna nauka je razmatrala moždane komore kao lokacije našeg zdravog razuma,[13] gde se forme iz našeg senzornog sistema mešaju.

Tokom kasne antike i ranog sregnjeg veka, Aristotelski pristup ispitivanja prirodnih fenomena je korišten. Deo drevnog znanja je izgubljen, ili u nekim slučajevima držan u tami, tokom pada Rimskog carstva i periodičnih političkih borbi. Međutim, opšta polja nauke, ili prirodne filozofije kako je nazivana, i veći deo opšteg znanja antičkog sveta je ostao sačuvan putem rada ranih latinskih enciklopedista poput Izidora Seviljskog. Takođe, u Vizantijskom carstvu, mnogi Grčki naučni tekstovi su očuvani u obliku Sirijskih prevoda koje se uradile grupe poput Nestorijana i Monofizita.[14] Mnogi od njih su kasnije prevedeni u arapski u Kalifatu, pri čemu su mnogi tipovi klasičnog učenja sačuvani i nekim slučajevima unapređeni.[14][15] Dom mudrosti je ustpostavljen tokom Abasidske ere u Bagdadu, Irak.[16] Smatra se da je to bio glavni intelektualni centar, tokom Zlatnog doba islama, gde su muslimanski učenjaci poput al-Kindija i Ibn Sahla u Bagdadu, i Ibn al-Haitama u Kairu, cvetali od devetog do trinaestog veka, dok Mongoli nisu opljačkali Bagdad. Ibn al-Haytham, kasnije poznat na Zapadu kao Alhazen, unapredio je Aristotsku tačku gledišta,[17] naglašavajući značaj eksperimentalnih podataka i reproduktibilnost rezultata.[nb 1]

U poznom srednjevekovnom periodu, sa porastom potražnje za prevodima, na primer za radovima Toledske prevodilačke škole, zapadni evropljani su počeli da sakupljaju tekstove napisane ne samo na latinskom, nego i latinske prevode sa grčkog, arapskog, i hibru jezika. Tekstovi Aristotela, Ptolomeja,[18] i Euklida, očuvani u Domu Mudrosti, su bili traženi među katoličkim učenjacima. U Evropi, Alhazenova De Aspectibus je direktno uticala na Rodžera Bejkona (13. vek) u Engleskoj, koji se zalagao za eksperimentalne nauke, po uzoru na Alhazena. Do poznog Srednjeg veka, sinteza katolicizma i aristotelizma poznata kao skolastika je uzela zamaha u Zapadnoj Evropi, koja je postala novi geografski centar nauke, mada su svi aspekti skolastike kritikovani u 15. i 16. veku.

Znanstveni modeli, teorije, i zakoni

Svi metodi, sve pretpostavke našeg sadašnjeg naučnog duha, bili su tokom hiljada godina izloženi najdubljem preziru: ukoliko ste tragali, za njima bili ste isključeni iz svakog opticaja sa "poštenim" ljudima — važili za "neprijatelja Boga", za onoga koji prezire istinu, za "opsednutog".[19]

Osnovna klasifikacija

Naučna polja su uobičajeno podijeljena na dvije osnovne grupe: prirodne nauke, koje proučavaju prirodne pojave (uključujući i život u biološkom smislu) i društvene nauke, koje proučavaju ljudsko ponašanje i društva.

Matematika, koja je klasificirana kao formalna nauka, ima i sličnosti i razlike sa prirodnim i društvenim naukama. Formalna nauka je vitalna za empirijske nauke. Velika dostignuća u formalnim naukama obično dovode i do velkih dostignuća u empirijskim naukama. Formalne nauke su ključne u formiranju hipoteza, teorija i zakona, kako u otkrićima, tako i u opisivanju kako nešto radi (u prirodnim naukama), i u saznavanju kako ljudi misle i djeluju (u društvenim naukama).

Dok su empirijska istraživanja prirode opisana čak u antičko doba (npr. od strane Aristotela, Teofrasta i Plinija starijeg), naučne metode se koriste od Srednjeg vijeka (npr. od strane Al-Hejsema, El-Birunija i Roger Bacon-a), pojava moderne nauke se općenito veže za moderni period poznat kao Naučna revolucija 16. i 17. vijeka.

Podjela prema preporuci "Organizacije za ekonomsku kooperaciju i razvitak" (OECD)

4

Napomene

  1. ↑ *"Dva najveća matematčka naučnika, u poluveku koje je sledio translacioni pokret [sa grčkog na arapski], al-Biruni i Ibn al-Haytham, unapredili su tekuće obogaćivanje [nauke] na novi nivo, koji nije više vezan za prevodilačku aktivnost bilo kojeg tipa." p.55 — H. Floris Cohen (2010) How modern science came into the world: four civilizations, one 17th century breakthrough
    • "[Ibn al-Haytham] followed Ptolemy's bridge building ... into a grand synthesis of light and vision. Part of his effort consisted in devising ranges of experiments, of a kind probed before but now undertaken on larger scale."—H. Floris Cohen (2010):p.59
    • [Ibn al-Haytham] (Alhacen) De Aspectibus, see for example Book I, [6.38] "And all these points become clear with experimentation." Smith 2001:[6.38]p.367
    • [Ibn al-Haytham] (Alhacen) De Aspectibus, see for example Book I, [6.36] "And if this phenomenon is experimentally scrutinized with great care, the result will be found to be what we have claimed." Smith 2001:[6.36]p.366
    • El-Bizri, Nader, "A Philosophical Perspective on Alhazen's Optics", Arabic Sciences and Philosophy 15 (2005-08-05), 189–218
    • Haq, Syed (2009). „Science in Islam”. Oxford Dictionary of the Middle Ages. ISSN 1703-7603. Pristupljeno 2014-10-22. 
    • Lindberg 1976:pp.60–67
    • Sabra, A. I. (1989). The Optics of Ibn al-Haytham. Books I–II–III: On Direct Vision. London: The Warburg Institute, University of London. ISBN 0-85481-072-2. :pp.25–29

Reference

  1. ↑ „science”. Online Etymology Dictionary. Pristupljeno 2014-09-20. 
  2. ↑ Wilson E. O. (1998): Consilience: The unity of knowledge, Vintage Books, New York,ISBN 0-679-45077-7.
  3. ↑ Heilbron J. L., Ed (2003): The Oxford Companion to the history of modern science. Oxford University Press, New York, ISBN 0-19-511229-6.
  4. ↑ "science". Merriam-Webster Online Dictionary. Merriam-Webster, Inc. Retrieved 2011-10-16. 3 a:Nauka je znanje ili sistem znanja koji pokriva opće istine ili opće zakonitosti koje je moguće testirati primjenom naučnnog metoda
    • B, kao znanje ili takav sistem znanja koja se bave fizičkom svijetu i njegovim pojavama {{cite encyclopedia}}: line feed character in |quote= at position 162 (help)
  5. ↑ "The historian ... requires a very broad definition of "science" — one that ... mawill help us to understand the modern scientific enterprise. We need to be broad and inclusive, rather than narrow and exclusive ... and we should expect that the farther back we go [in time] the broader we will need to be." — David Pingree (1992), "Hellenophilia versus the History of Science" Isis 83 554–63, as cited on p.3, David C. Lindberg (2007), The beginnings of Western science: the European Scientific tradition in philosophical, religious, and institutional context, Second ed. Chicago: Univ. of Chicago Press ISBN 978-0-226-48205-7
  6. ↑ Heilbron, 2003 & p.vii harvnb error: no target: CITEREFHeilbron2003p.vii (help)
  7. ↑ See the quotation in Homer (8th century BCE) Odyssey 10.302–3
  8. ↑ "Progress or Return" in An Introduction to Political Philosophy: Ten Essays by Leo Strauss. (Expanded version of Political Philosophy: Six Essays by Leo Strauss, 1975.) Ed. Hilail Gilden. Detroit: Wayne State UP, 1989.
  9. ↑ Strauss and Cropsey eds. History of Political Philosophy, Third edition, p.209.
  10. ↑ "The Origins of Science". Scientific American Frontiers.
  11. ↑ Plato, Apology 30e
  12. ↑ "... [A] man knows a thing scientifically when he possesses a conviction arrived at in a certain way, and when the first principles on which that conviction rests are known to him with certainty—for unless he is more certain of his first principles than of the conclusion drawn from them he will only possess the knowledge in question accidentally." — Aristotle, Nicomachean Ethics 6 (H. Rackham, ed.) Aristot. Nic. Eth. 1139b
  13. ↑ Smith, A. Mark (June 2004), „What is the History of Medieval Optics Really About?”, Proceedings of the American Philosophical Society 148 (2): 180–194, JSTOR 1558283 :p.189
  14. ↑ 14,0 14,1 Grant, Edward (2007). A History of Natural Philosophy: From the Ancient World to the Nineteenth Century. Cambridge University Press. str. 62–67. ISBN 978-0-521-68957-1. 
  15. ↑ Alhacen had access to the optics books of Euclid and Ptolemy, as is shown by the title of his lost work A Book in which I have Summarized the Science of Optics from the Two Books of Euclid and Ptolemy, to which I have added the Notions of the First Discourse which is Missing from Ptolemy's Book From Ibn Abi Usaibia's catalog, as cited in (Smith 2001):91(vol.1),p.xv
  16. ↑ The ʿAbbāsid Caliphate. Encyclopædia Britannica.
  17. ↑ A brief overview can be found at Smith, A. Mark (1981), "Getting the Big Picture in Perspectivist Optics" Isis 72(4) (Dec., 1981). via JSTOR:p.728
  18. ↑ The translator, Gerard of Cremona (c. 1114–87), inspired by his love of the Almagest, came to Toledo, where he knew he could find the Almagest in Arabic. There he found Arabic books of every description, and learned Arabic in order to translate these books into Latin, being aware of 'the poverty of the Latins'. —As cited by Charles Burnett (2001) "The Coherence of the Arabic-Latin Translation Program in Toledo in the Twelfth Century", pp. 250, 255, & 257, Science in Context 14(1/2), 249–288 (2001). DOI: 10.1017/0269889701000096
  19. ↑ Friedrich Nietzsche - Antikrist

Literatura

  • Crease, Robert P. (2009). The Great Equations. New York: W.W. Norton. str. 317. ISBN 978-0-393-06204-5 
  • Crease, Robert P. (2011). World in the Balance: the historic quest for an absolute system of measurement. New York: W.W. Norton. str. 317. ISBN 978-0-393-07298-3. 
  • di Francia, Giuliano Toraldo (1976). The Investigation of the Physical World. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-29925-X  Originally published in Italian as L'Indagine del Mondo Fisico by Giulio Einaudi editore 1976; first published in English by Cambridge University Press 1981.
  • Fara, Patricia (2009). Science : a four thousand year history. Oxford: Oxford University Press. str. 408. ISBN 978-0-19-922689-4. 
  • Feyerabend, Paul (1993). Against Method (3rd izd.). London: Verso. ISBN 0-86091-646-4. 
  • Feyerabend, Paul (2005). Science, history of the philosophy, as cited in Honderich, Ted (2005). The Oxford companion to philosophy. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-926479-1. OCLC 173262485. 
  • Godfrey-Smith, Peter (2003). Theory and Reality. Chicago 60637: University of Chicago. str. 272. ISBN 0-226-30062-5. 
  • Feynman, R.P. (1999). The Pleasure of Finding Things Out: The Best Short Works of Richard P. Feynman. Perseus Books Group. ISBN 0-465-02395-9. OCLC 181597764. 
  • Heilbron, J. L. (editor-in-chief) (2003). The Oxford Companion to the History of Modern Science. New York: Oxford University Press.. ISBN 0-19-511229-6. 
  • Lindberg, D. C. (1976). Theories of Vision from al-Kindi to Kepler. Chicago: Univ. of Chicago Pr.. 
  • Needham, Joseph (1954). Science and Civilisation in China: Introductory Orientations. 1. Cambridge University Press. 
  • Nola, Robert; Irzik, Gürol (2005). Philosophy, science, education and culture. Science & technology education library. 28. Springer. ISBN 1-4020-3769-4. 
  • David Papineau|Papineau, David. (2005). Science, problems of the philosophy of., as cited in Honderich, Ted (2005). The Oxford companion to philosophy. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-926479-1. OCLC 173262485. 
  • Parkin, D. (1991). Philip M. Peek. ur. African Divination Systems: Ways of Knowing. Indianapolis, IN: Indiana University Press. .
  • Polanyi, Michael (1958). Personal Knowledge: Towards a Post-Critical Philosophy. University of Chicago Press. ISBN 0-226-67288-3 
  • Popper, Karl Raimund (1996) [1984]. In search of a better world: lectures and essays from thirty years. New York, NY: Routledge. ISBN 0-415-13548-6. 
  • Popper, Karl R. (2002) [1959]. The Logic of Scientific Discovery. New York, NY: Routledge Classics. ISBN 0-415-27844-9. OCLC 59377149. 
  • Smith, A. Mark, ed. and trans. (2001), „Alhacen's Theory of Visual Perception: A Critical Edition, with English Translation and Commentary, of the First Three Books of Alhacen's De Aspectibus, the Medieval Latin Version of Ibn al-Haytham's Kitāb al-Manāẓir, 2 vols.”, Transactions of the American Philosophical Society (Philadelphia: American Philosophical Society) 91 (4-5), ISBN 0-87169-914-1, OCLC 47168716  Books I-III (2001 — 91(4)) Vol 1 Commentary and Latin text via JSTOR; — 91(5) Vol 2 English translation, Book I:TOCpp.339-341, Book II:TOCpp.415-6, Book III:TOCpp.559-560, Notes 681ff, Bibl. via JSTOR
  • Stanovich, Keith E. (2007). How to Think Straight About Psychology. Boston: Pearson Education. ISBN 978-0-205-68590-5. 
  • Ziman, John (1978). Reliable knowledge: An exploration of the grounds for belief in science. Cambridge: Cambridge University Press. str. 197. ISBN 0-521-22087-4 
  • Augros, Robert M., Stanciu, George N., "The New Story of Science: mind and the universe", Lake Bluff, Ill.: Regnery Gateway, c1984. ISBN 0-89526-833-7
  • Becker, Ernest (1968). The structure of evil; an essay on the unification of the science of man. New York: G. Braziller. 
  • Cole, K. C., Things your teacher never told you about science: Nine shocking revelations Newsday, Long Island, New York, March 23, 1986, pg 21+
  • Feynman, Richard "Cargo Cult Science"
  • Gaukroger, Stephen (2006). The Emergence of a Scientific Culture: Science and the Shaping of Modernity 1210–1685. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-929644-8. 
  • Gopnik, Alison, "Finding Our Inner Scientist" Arhivirano 2016-04-12 na Wayback Machine-u, Daedalus, Winter 2004.
  • Krige, John, and Dominique Pestre, eds., Science in the Twentieth Century, Routledge 2003, ISBN 0-415-28606-9
  • Levin, Yuval (2008). Imagining the Future: Science and American Democracy. New York, Encounter Books. ISBN 1-59403-209-2
  • Thomas Samuel Kuhn, The Structure of Scientific Revolutions, 1962.
  • William F., McComas (1998). „The principal elements of the nature of science: Dispelling the myths”. u: McComas, William F.. The nature of science in science education: rationales and strategies. Springer. ISBN 978-0-7923-6168-8. Arhivirano iz originala na datum 2020-12-02. Pristupljeno 2015-04-19 
  • Obler, Paul C.; Estrin, Herman A. (1962). The New Scientist: Essays on the Methods and Values of Modern Science. Anchor Books, Doubleday. 
  • Russell, Bertrand (1985) [1952]. The Impact of Science on Society. London: Unwin. ISBN 0-04-300090-8. 
  • Rutherford, F. James; Ahlgren, Andrew (1990). Science for all Americans. New York, NY: American Association for the Advancement of Science, Oxford University Press. ISBN 0-19-506771-1. 
  • Thurs, Daniel Patrick (2007). Science Talk: Changing Notions of Science in American Popular Culture. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press. str. 22–52. ISBN 978-0-8135-4073-3. 

Vanjske veze

  • "GCSE Science textbook". Wikibooks.org

Novosti

  • Nature News. Science news by the journal Nature
  • New Scientist. An weekly magazine published by Reed Business Information
  • ScienceDaily
  • Science Newsline
  • Sciencia Arhivirano 2011-11-29 na Wayback Machine-u
  • Discover Magazine
  • Irish Science News from Discover Science & Engineering
  • Science Stage Scientific Videoportal and Community

Resursi

  • Euroscience:
    • „ESOF: Euroscience Open Forum”. Arhivirano iz originala na datum 10 June 2010. 
  • Science Development in the Latin American docta
  • Classification of the Sciences in Dictionary of the History of Ideas. (Dictionary's new electronic format is badly botched, entries after "Design" are inaccessible. Internet Archive old version).
  • "Nature of Science" Arhivirano 2006-10-10 na Wayback Machine-u University of California Museum of Paleontology
  • United States Science Initiative Selected science information provided by US Government agencies, including research & development results
  • How science works University of California Museum of Paleontology