Zagożdżonka
Zagożdżonka w Cudowie koło Pionek | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Województwo | |||
Lokalizacja | Puszcza Kozienicka | ||
Rzeka | |||
Długość | 46,21 km | ||
Powierzchnia zlewni | 568,5 km² | ||
Średni przepływ | 3 m³/s przy ujściu do Wisły w Świerżach Górnych | ||
Źródło | |||
Miejsce | okolice Czarnej | ||
Współrzędne | 51°23′45,5″N 21°25′27,0″E/51,395972 21,424167 | ||
Ujście | |||
Recypient | Wisła | ||
Miejsce | |||
Wysokość | 102,5 m n.p.m.[1] | ||
Współrzędne | 51°39′42″N 21°29′03″E/51,661667 21,484167 | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
|
Zagożdżonka (Łacha[2]) – rzeka, lewy dopływ Wisły[3] o długości 46,21 km[4] i powierzchni dorzecza 568,5 km².
Rzeka wypływa pod wsią Czarna i płynie przez Puszczę Kozienicką. Przepływa przez Pionki i Kozienice. Uchodzi do Wisły w Świerżach Górnych. Jej lewymi dopływami są Czarna, Pianka, Żurawnik i Brzeźniczka, a prawymi Mirenka (Mireń), Trupień, Studzionek, i Kanał Gniewoszowsko – Kozienicki.
Nazwa wzięła się od osady młynarskiej Zagożdżon. Już w średniowieczu Zagożdżonka wykorzystywana była jako źródło energii. Znajdowały się tu liczne młyny i tartaki. Jeszcze w pierwszych latach powojennych pracowało na niej kilkanaście młynów. Energia spadku jej wód napędzała hamernię. W tym celu około 1781 roku przekopano kanał z Kociołek do Kozienic i zmieniono jej bieg (pierwotnie rzeka płynęła od Kociołek przez Śmietanki do Janikowa. Pozostałością jej starego koryta jest zabagniona dolinka, ciągnąca się od młyna w Kociołkach do młyna w Śmietankach.[potrzebny przypis]
Atrakcją przyrodniczą tej rzeki jest m.in. bóbr europejski. W 1224 roku Leszek Biały przyznał biskupowi Iwonowi prawo łowienia bobrów na rzece Czarnej (Zagożdżonka). Na skutek polowań i zmiany środowiska bóbr wyginął na terenie Puszczy Kozienickiej pod koniec XVIII wieku. W dniu 24 listopada 1991 roku bobry zostały sprowadzone ponownie (reintrodukowane) na teren Puszczy Kozienickiej i objęte ochroną. Bobry zaaklimatyzowały się i znajdując dogodne warunki do rozrodu sukcesywnie zasiedliły około 15-kilometrowy odcinek rzeki.[potrzebny przypis]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Zagożdżonka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-16].
- ↑ Zagożdżonka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za:Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (gazeter) PPWK - Warszawa 1991; Protokół z posiedzenia KUNMiOF w dniach 28 - 29 września 2004 [dostęp 2017-07-16] .
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 323, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Zagożdżonka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-16].