Wymiar Hausdorffa

Wymiar Hausdorffa – liczbowy niezmiennik metryczny; nazwa pojęcia pochodzi od nazwiska Feliksa Hausdorffa[1].

Definicja

Niech s > 0. {\displaystyle s>0.} Niech ( X , d ) {\displaystyle (X,d)} będzie przestrzenią metryczną. Dla dowolnego podzbioru E X {\displaystyle E\subseteq X} określamy miarę zewnętrzną

H δ s ( E ) = inf { i = 1 diam ( A i ) s } , {\displaystyle H_{\delta }^{s}(E)=\inf \left\{\sum _{i=1}^{\infty }\operatorname {diam} (A_{i})^{s}\right\},}

gdzie infimum bierzemy po rodzinach zbiorów { A i } i , {\displaystyle \{A_{i}\}_{i},} które pokrywają E {\displaystyle E} i zawierają zbiory o średnicy mniejszej lub równej δ . {\displaystyle \delta .}

Gdy δ {\displaystyle \delta } maleje, to H δ s ( E ) {\displaystyle H_{\delta }^{s}(E)} rośnie. Zatem poniższa granica (skończona lub nie) istnieje i jest nazywana miarą Hausdorffa[2] (dla wykładnika s {\displaystyle s} ):

H s ( E ) = lim δ 0   H δ s ( E ) . {\displaystyle H^{s}(E)=\lim _{\delta \to 0}~H_{\delta }^{s}(E).}

Łatwo sprawdzić, że:

  • H s ( E ) = 0 H t ( E ) = 0 {\displaystyle H^{s}(E)=0\implies H^{t}(E)=0\quad {}} dla każdego t > s ; {\displaystyle t>s;}
  • H s ( E ) = H t ( E ) = {\displaystyle H^{s}(E)=\infty \implies H^{t}(E)=\infty \quad {}} dla każdego t < s . {\displaystyle t<s.}

Wymiar Hausdorffa określa się wówczas jako

dim H ( E ) = inf { s : H s ( E ) = 0 } = sup { s : H s ( E ) = } . {\displaystyle \dim _{H}(E)=\inf\{s\colon H^{s}(E)=0\}=\sup\{s\colon H^{s}(E)=\infty \}.}

Wymiar Hausdorffa a wymiar topologiczny

Wymiar Hausdorffa metrycznej przestrzeni ośrodkowej jest zawsze nie mniejszy od jej wymiaru topologicznego. Edward Marczewski (1937)[3] udowodnił, że każda ośrodkowa przestrzeń metryczna dopuszcza metrykę indukującą jej topologię i taką, że wymiar Hausdorffa przy tej metryce jest równy wymiarowi topologicznemu.

Podobne twierdzenie, ale tylko dla przestrzeni metrycznych zwartych, dowiedli wspólnie Lew Pontriagin i Lew Sznirelman (1932)[4] wykorzystując zamiast miary Hausdorffa logarytm minimalnych liczności ε-pokryć, podzielony przez log ( ε ) . {\displaystyle \log(\varepsilon ).}

Wynik Marczewskiego (oraz Eilenberga) przedstawiony jest w klasycznej monografii Witolda Hurewicza i Henry’ego Wallmana[5]; patrz też rosyjskie tłumaczenie[6], gdzie znajduje się dodatek ze wspomnianą pracą Pontriagina-Sznirelmana.

Praktyczna metoda wyznaczania

Sprzątanie Wikipedii
Ten artykuł należy dopracować:
Nie da się tego napisać po ludzku? Autor to rozumie, bo zna, lecz gdyby nie znał?.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dla większości zbiorów fraktalnych w przestrzeni metrycznej, obliczanie wymiaru fraktalnego może okazać się trudne[7]. Jednak dla pewnej klasy obiektów fraktalnych można korzystać z następującego twierdzenia[8][9]:

Niech A {\displaystyle A_{\infty }} będzie atraktorem układu iterowanych odwzorowań w 1 , , w k , {\displaystyle w_{1},\dots ,w_{k},} będących zwężającymi podobieństwami o skalach podobieństwa a 1 , , a k . {\displaystyle a_{1},\dots ,a_{k}.} Ponadto załóżmy, że obrazy atraktora są rozłączne, to znaczy, że dla każdego i j {\displaystyle i\neq j} zachodzi w i ( A ) w j ( A ) = . {\displaystyle w_{i}(A_{\infty })\cap w_{j}(A_{\infty })=\emptyset .} Wtedy wymiar Hausdorffa dim H ( A ) {\displaystyle \dim _{H}(A_{\infty })} jest równy liczbie r {\displaystyle r} będącej rozwiązaniem równania:

| a 1 | r + + | a k | r = 1. {\displaystyle |a_{1}|^{r}+\ldots +|a_{k}|^{r}=1.}

Powyższe równanie jest konsekwencją następującego zapisu oraz własnościami miary H s : {\displaystyle H^{s}{:}}

H s ( A ) = H s ( w 1 ( A ) ) + + H s ( w k ( A ) ) , {\displaystyle H^{s}(A_{\infty })=H^{s}(w_{1}(A_{\infty }))+\ldots +H^{s}(w_{k}(A_{\infty })),}
H s ( A ) = | a 1 | s H s ( A ) + + | a k | s H s ( A ) , {\displaystyle H^{s}(A_{\infty })=|a_{1}|^{s}H^{s}(A_{\infty })+\ldots +|a_{k}|^{s}H^{s}(A_{\infty }),}
1 = | a 1 | s + + | a k | s . {\displaystyle 1=|a_{1}|^{s}+\ldots +|a_{k}|^{s}.}

Przykład: dywan Sierpińskiego:

Dywan Sierpińskiego jest atraktorem układu IFS ośmiu podobieństw o skalach podobieństwa a i = 1 / 3. {\displaystyle a_{i}=1/3.} Wtedy rozwiązaniem równania

8 ( 1 3 ) r = 1 {\displaystyle 8\cdot \left({\frac {1}{3}}\right)^{r}=1}

jest r = log ( 8 ) log ( 3 ) 1,892 8. {\displaystyle r={\frac {\log(8)}{\log(3)}}\approx 1{,}8928.}

Dla kostki Mengera będzie to więc log ( 20 ) / log ( 3 ) , {\displaystyle \log(20)/\log(3),} dla piramidy Sierpińskiego log ( 4 ) / log ( 2 ) = 2 , {\displaystyle \log(4)/\log(2)=2,} a dla zbioru Cantora log ( 2 ) / log ( 3 ) . {\displaystyle \log(2)/\log(3).}

Przypisy

  1. Hausdorffa wymiar, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-28] .
  2. F. Hausdorff, „Mathematische Annalen”, 79 (1918), s. 157–179.
  3. Edward Szpilrajn, La dimension et la meure, Fund. Math., 28 (1937), 81–89.
  4. Об одном метрическом свойстве размерности, Annals of Mathematics 33 (1932), 156–162.
  5. Witold Hurewicz, Henry Wallman, Dimension Theory, 1941.
  6. Witold Hurewicz i Henry Wallman, Теория Размерности, И*Л, 1948, Μοсква.
  7. D. Saupe, H. Jürgens, H.-O. Peitgen, Fraktale – granice chaosu, PWN, Warszawa 1995, t. I, s. 273–295.
  8. Jacek Kudrewicz, Fraktale i chaos, WNT, Warszawa 2007, wydanie czwarte, s. 58–61.
  9. Gerald Egdar, Measure, topology and fractal geometry, Springer-Verlag, 1990.