Wybory parlamentarne na Tonga w 1996 roku

Tonga Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Tonga Ustrój polityczny Ustrój polityczny Tonga Konstytucja Konstytucja Tonga Władza ustawodawcza Zgromadzenie Ustawodawcze Tuʻivakanō Monarcha Król Tupou VI Władza wykonawcza Premier ʻAkilisi Pohiva Rząd Rząd ʻAkilisi Pohivy Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor Generalny Finanse Narodowy Bank Tonga Samorząd terytorialny Podział administracyjny Tonga Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Demokratyczna Partia Wysp Przyjaznych Wybory Wybory parlamentarne: 2017 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Tonga minister: ʻAkilisi Pohiva Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne na Tonga w 1996 odbyły się 24 i 25 stycznia. Wybierano 9 przedstawicieli ludu i 9 przedstawicieli szlachty do 30-osobowego Zgromadzenia Ustawodawczego na trzyletnią kadencję.

System wyborczy

Prawo do głosowania na przedstawicieli ludu mieli wszyscy obywatele Tonga mający ukończone 21 lat, piśmienni i (w przypadku mężczyzn) nienależący do szlachty. Kandydować na przedstawicieli ludu w Zgromadzeniu mogły osoby posiadające czynne prawo wyborcze i nieposiadające długów wyższych niż pozwalał próg określony w prawie. Kraj został podzielony na pięć okręgów wyborczych. Kandydaci musieli przedstawić podpisy poparcia 50 wyborców z własnego okręgu i wpłacić depozyt wysokości 100 $T, który odzyskiwali, jeśli zdobyli określony odsetek głosów (6,3% lub 10%, w zależności od okręgu)^[1].

Oprócz przedstawicieli ludu i szlachty w Zgromadzeniu Ustawodawczym zasiedli z urzędu członkowie mianowanej przez króla Tajnej Rady (10 ministrów) oraz dwóch gubernatorów.

Kampania i wyniki

Demokraci prowadzili kampanię na rzecz fundamentalnej reformy ustrojowej. Ponownie udało im się zdobyć 6 spośród 9 miejsc przypadających ludowi.

Uprawnionych do głosowania było 49 830 zarejestrowanych wyborców, udział w wyborach wzięło 27 948 osób (frekwencja 56,09%)^[2].

O dziewięć mandatów przypadających przedstawicielom ludu ubiegało się 61 kandydatów, w tym rekordowa liczba 5 kobiet, jednak ani jednej kobiecie nie udało się zdobyć mandatu. Wybrana trzy lata wcześniej ʻOfa Fusituʻa bez powodzenia ubiegała się o reelekcję^[2].

Przypisy

Źródło

• Historical Archive of Parliamentary Election Results (1996). Inter-Parliamentary Union. [dostęp 2016-08-04]. (ang.).