Wiewiórolotka
| Anomalurus | |||
| Waterhouse, 1843[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wiewiórolotka deszczowa (A. pelii) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | wiewiórolotka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Anomalurus fraseri Waterhouse, 1843 (= Pteromys derbianus J.E. Gray, 1842) | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Wiewiórolotka[4] (Anomalurus) – rodzaj ssaków z rodziny wiewiórolotkowatych (Anomaluridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodniej i środkowej Afryce[5][6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 190–460 mm, długość ogona 120–450 mm; masa ciała 170–1800 g[7][8].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1842 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse na łamach rocznika Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) wiewiórolotkę samotną (A. derbianus).
Etymologia
- Anomalurus: gr. ανωμαλος anōmalos „dziwny, nierówny”, od negatywnego przedrsotka αν- an-; ομαλος omalos „równy”; ουρα oura „ogon”[9].
- Aroaethrus: gr. αροω aroō „orać”; αιθηρ aithēr „czyste niebo”[10].
- Anomalurodon: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[11]. Gatunek typowy: Anomalurus auzembergeri[b] Matschie, 1914.
- Anomalurops: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; ωψ ōps, ωπος ōpos „wygląd, oblicze”[12]. Gatunek typowy: Anomalurus beecrofti Fraser, 1852.
- Anomalurella: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; łac. przyrostek zdrabniający -ella[13]. Gatunek typowy: Anomalurus pusillus O. Thomas, 1887.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[14][8][5][4]:
- Anomalurus beecrofti L. Fraser, 1853 – wiewiórolotka srebrzysta
- Anomalurus pelii (Schlegel & S. Müller, 1845) – wiewiórolotka deszczowa
- Anomalurus pusillus O. Thomas, 1887 – wiewiórolotka karłowata
- Anomalurus derbianus (J.E. Gray, 1842) – wiewiórolotka samotna
Opisano również gatunek wymarły z miocenu Kenii[15]:
- Anomalurus parvus Winkler, 1992
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c G.R. Waterhouse. Descriptions of New Species of Quadrupeds collected by Mr. Eraser at Fernando Po. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 10, s. 124, 1842. (ang.).
- ↑ Matschie 1914 ↓, s. 350.
- ↑ a b Matschie 1914 ↓, s. 351.
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 284. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Anomalurinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-29].
- ↑ S. Jackson: Family Anomaluridae (Anomalures). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 277–278. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 202–203. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 105.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 122.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 155.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 80.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
- ↑ A.J. Winkler. Systematics and biogeography of Middle Miocene rodents from the Muruyur Beds, Baringo District, Kenya. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 12 (2), s. 240, 1992. DOI: 10.1080/02724634.1992.10011453. (ang.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- P. Matschie. Ein neuer Anomalurus von der Elfenbeinküste. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1914, s. 349–351, 1914. (niem.).
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
- Britannica: animal/large-anomalure
