Tyłoskrzelne

Tyłoskrzelne

Opisthobranchia[1]
Milne-Edwards, 1848
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Podgromada	tyłoskrzelne
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Tyłoskrzelne, tyłoskrzelce (Opisthobranchia) – wyróżniania dawniej podgromada ślimaków. Obejmowała gatunki morskie i nieliczne słodkowodne. Występują głównie w strefach przybrzeżnych, nieliczne są pelagiczne. Pasożyty zewnętrzne wieloszczetów i małży. Około 14 000 gatunków. Ciało okryte muszlą o niewielkich skrętach, przeważnie cienką, delikatną, w stosunku do rozmiarów ciała małą (ciało u większości form nie może się w całości ukryć w muszli). U wielu form muszla mniej lub bardziej okryta płaszczem, albo nie występuje u postaci dojrzałych (jest odrzucana w okresie larwalnym.) W podgromadzie dominują gatunki nagie. Na głowie u większości form dwie pary czułków. Różny stopień detorsji spoideł boczno-trzewiowych, aż do ułożenia symetrycznego. Skutkiem detorsji jama płaszczowa przesunięta nieco w prawą stronę, a skrzele, jeżeli występuje, leży za sercem. Wiele form bez skrzela i jamy płaszczowej. Jeden przedsionek, jedno metanefrydium. Hermafrodyty.

Ze względu na wyniki badań filogenetycznych takson ten nie jest obecnie akceptowany, a wchodzące w jego skład taksony zaliczane są obecnie do podgromady Heterobranchia^[2][3].

Systematyka

Ta sekcja od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Tradycyjnie tyłoskrzelne rozdzielane były na dwa rzędy:

• okrytoskrzelne – Tectibranchia
• nagoskrzelne – Nudibranchia

w zależności, czy skrzela występują w jamie płaszczowej, czy nie, co jest bardzo sztuczne, gdyż w podgromadzie, jak podkreślono, przeważają formy nagie, a w ich obrębie nie ma skrzeli. Większość malakologów rozdziela podgromadę na rzędy, w zależności od wykształcenia muszli, płaszcza, narządów oddechowych i nogi:

• Rząd: Acochlidioidea
• Rząd: Anaspidea
• Rząd: Cephalaspidea
• Rząd: Gymnosomata
• Rząd: Notaspidea
• Rząd: Sacoglossa

a według niektórych również rzędy:

• Rząd: Aeolida
• Rząd: Arminacea
• Rząd: Dendronotacea
• Rząd: Doridacea
• Rząd: Pyramidellacea
• Rząd: Thecosomata

Tyłoskrzelne Bałtyku

Morze Bałtyckie zamieszkuje 12 gatunków ślimaków tyłoskrzelnych. Najpospolitsze z nich są^[4]:

• wypławczak garbaty (Limapontia capitata)
• alderia (Alderia modesta)
• lamelidoris (Lamellidoris muricatus)
• embletonia blada (Embletonia pallida)^[4]

Przypisy