Teodozjusz (Šibalić)

Teodozjusz

Teodosije

Živko Šibalić

Biskup raszko-prizreński

Kraj działania

Kosowo

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1963
Čačak

Biskup raszko-prizreński

Okres sprawowania

od 2010

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia raszko-prizreńska

Śluby zakonne

21 listopada 1989

Diakonat

1990

Prezbiterat

1992

Nominacja biskupia

maj 2004

Chirotonia biskupia

20 czerwca 2004

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

20 czerwca 2004

Konsekrator

Paweł

Współkonsekratorzy

Amfilochiusz (Radović), Ambroży (Giakalis), Jan (Wraniszkowski), Ireneusz (Gavrilović), Bazyli (Kačavenda), Lucjan (Pantelić), Jerzy (Đokić), Ireneusz (Bulović), Konstantyn (Đokić), Pachomiusz (Gačić), Jan (Mladenović), Joannicjusz (Mićović), Grzegorz (Durić), Porfiry (Perić), Joachim (Jowczewski), Atanazy (Jevtić)

Współkonsekrowani biskupi
Jan (Purić)	19 maja 2004
Maksym (Vasiljević)	18 lipca 2004
Dawid (Perović)	25 lipca 2011
Jan (Ćulibrk)	4 września 2011
Hilarion (Golubović)	10 sierpnia 2014
Arseniusz (Glavčić)	31 sierpnia 2014
Cyryl (Bojović)	31 lipca 2016
Metody (Ostojić)	22 lipca 2018

Teodozjusz, imię świeckie Živko Šibalić (ur. 29 czerwca 1963 w Čačaku) – serbski biskup prawosławny, zwierzchnik struktur Serbskiego Kościoła Prawosławnego na terytorium Kosowa.

Życiorys

Jest absolwentem Uniwersytetu Belgradzkiego na kierunku teologia. 6 stycznia 1987 wstąpił jako posłusznik do monasteru Crna Reka, gdzie 21 listopada 1989 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Teodozjusz na cześć św. Teodozjusza Wielkiego. W 1990 w soborze św. Jerzego w Prizrenie został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa raszko-prizreńskiego Pawła (Stojčevicia). Hieromnichem został w 1992, przyjmując święcenia w monasterze Ćelije z rąk biskupa Artemiusza (Radosavljevicia), przełożonego monasteru Crna Reka w okresie, gdy mnich Teodozjusz był jeszcze posłusznikiem.

Od maja 1991 do marca 1992 hieromnich Teodozjusz był osobistym diakonem i kierowcą biskupa raszko-prizreńskiego Artemiusza. W 1992 ten sam hierarcha wyznaczył go na przełożonego monasteru Visoki Dečani, od sierpnia tego roku z godnością igumena. Duchowny przyczynił się do rozwoju monasteru i prowadzonej przez niego działalności społecznej. W czasie wojny w Kosowie oraz w kolejnych latach mnisi z klasztoru angażowali się w organizację pomocy humanitarnej dla ludności cywilnej Kosowa.

W maju 2004 Święty Sobór Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego wyznaczył go na biskupa lipljańskiego, wikariusza eparchii raszko-prizreńskiej, wyznaczając jego siedzibę w monasterze, którym dotąd kierował, i tym samym pozostawiając go na tymczasowym stanowisku.

19 listopada 2010 Sobór nominował go na biskupa ordynariusza eparchii raszko-prizreńskiej. W lutym 2011 biskup Teodozjusz, po odprawieniu Świętej Liturgii w soborze św. Jerzego w Prizrenie, wezwał Serbów do powrotu do Kosowa. Ich ponowne osiedlenie się w regionie określił jako najważniejsze zadanie, jakie stoi przed nim jako biskupem^[1].