Republikanie tylko z nazwy

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Republikanie tylko z nazwy (ang. Republican In Name Only, w skrócie RINO, brzmi jak rhino – zdrobnienie od angielskiej nazwy nosorożca – gra słowami i symbolami, stworzona przez osoby uważające się za prawdziwych republikanów – członków partii, której tradycyjnym symbolem jest słoń) – termin, którym nazywa się tych polityków amerykańskiej Partii Republikańskiej, którzy reprezentują tendencje odmienne niż główny (tj. konserwatywny) trend poglądów partyjnych, np. zbliżają się w poglądach do liberałów, centrystów lub nie zgadzają się z kierownictwem i doktryną w innych, pomniejszych sprawach. Termin ten ma często wydźwięk pejoratywny. Dawniej takich polityków nazywano „republikanami Rockefellera”.

Znani współcześni, uważani powszechnie za RINO

Były senator i kandydat republikanów na prezydenta w 2008 John McCain z Arizony, który wykazywał dystans do polityki administracji prezydenta George’a W. Busha, a początkowo chciał ponoć przyjąć propozycję kandydata demokratów Johna Kerry’ego, aby kandydował z nim na urząd wiceprezydenta USA; zwolennik badań nad komórkami macierzystymi.
Były sekretarz stanu USA Colin Powell, popularny wśród demokratów, który jest zwolennikiem prawa do aborcji oraz nie zgadzał się z wieloma aspektami polityki zagranicznej republikańskich administracji końca XX i początku XXI w.; poparł Baracka Obamę – kandydata demokratów w wyborach prezydenckich w 2008 roku.
Były kongresmen Ron Paul z Teksasu, który jest zdeklarowanym paleolibertarianinem i byłym kandydatem Partii Libertariańskiej na urząd prezydenta USA w 1988.
Były senator Mike DeWine z Ohio, który głosował m.in. za poprawką, zgłoszoną przez senator Marię Cantwell (D-WA), która przewidywała zakaz wydobywania ropy naftowej w rezerwatach na Alasce.
Były senator i były przewodniczący pro tempore Senatu Ted Stevens z Alaski, który jest zwolennikiem większego prawa do przerywania ciąży, oraz głosował w roku 1999 za uniewinnieniem prezydenta Clintona z pierwszego z dwóch zarzutów w procesie o impeachment; zwolennik badań nad komórkami macierzystymi.
Senator Lisa Murkowski z Alaski, zwolenniczka prawa do przerywania ciąży.
Były senator Richard Shelby z Alabamy, który mimo zdecydowanie konserwatywnych poglądów, głosował podobnie jak Ted Stevens w procesie Clintona, mimo wprowadzenia partyjnej dyscypliny.
Były senator John Warner z Wirginii, który głosował za uniewinnieniem Clintona oraz, w czasie jego pierwszej kadencji, był poważnym kandydatem na sekretarza obrony; popiera prawo do przerywania ciąży oraz ograniczenie dostępu do broni palnej.
Były sędzia Sądu Najwyższego John Paul Stevens, mianowany przez Geralda Forda; Zaliczany jest do liberalnej części sądu (obok Ruth Bader Ginsburg i Stephena Beyera, mianowanych przez Billa Clintona).
Były sędzia Sądu Najwyższego David Souter, mianowano przez George’a H.W. Busha.
Była sędzia Sądu Najwyższego Sandra Day O’Connor, nominowana przez Ronalda Reagana.
Były burmistrz Los Angeles Richard Riordan.
Były gubernator Kalifornii Arnold Schwarzenegger, który jest m.in. za prawem do aborcji.
Były gubernator Nowego Jorku George Pataki.
Były senator Arlen Specter z Pensylwanii, zwolennik prawa do aborcji, który głosował m.in. przeciwko nominacji Roberta Borka do Sądu Najwyższego USA oraz za uniewinnieniem prezydenta Clintona z dwóch artykułów oskarżenia; krytyk polityki wewnętrznej, a później także zagranicznej prezydenta Georga W. Busha.
Były senator George Voinovich z Ohio, krytyk nominacji Johna R. Boltona na ambasadora USA przy ONZ.
Były senator Johnny Isakson z Georgii.
Była senator Olympia Snowe z Maine, która jest za prawem do aborcji.
Senator Susan Collins z Maine, która jest za prawem do aborcji oraz przeciwko karze śmierci.
Były senator Lincoln Chafee z Rhode Island, który nie poparł reelekcji prezydenta Busha w wyborach roku 2004, jako jedyny głosował przeciwko wysłaniu wojsk do Iraku i nominacji Samuela Alito do SN.
Były senator Chuck Hagel z Nebraski, który popierał koncepcje Johna Kerry’ego w sprawach polityki zagranicznej, jest zwolennikiem jak najszybszego wycofania wojsk z Iraku, był uwzględniany jako partner Kerry’ego w wyborach prezydenckich 2004 roku
Była gubernator New Jersey Christine Whitman.
Były kongresmen Amory Houghton z Nowego Jorku.
Były kongresmen Jim Leach z Iowa.
Były kongresmen Joe Schwarz z Michigan.
Były kongresmen Christopher Shays z Connecticut.
Były kongresmen Charlie Bass z New Hampshire.
Była kongreswomen Mary Bono z Kalifornii, która odrzuciła możliwość wzięcia udziału w partyjnej konwencji roku 2004.
Była gubernator Massachusetts Jane Swift.
Były gubernator Massachusetts i kandydat republikanów na prezydenta w 2012 Mitt Romney.
Były gubernator Kalifornii Pete Wilson, który jest zwolennikiem prawa do aborcji.
Były burmistrz Nowego Jorku Rudy Giuliani, który jest zwolennikiem prawa do aborcji oraz zwiększenia przywilejów dla mniejszości seksualnych.
Była gubernator Hawajów Linda Lingle.
Senator Lindsey Graham z Karoliny Południowej.
Były senator Thad Corchan z Missisipi, uznawany za bardzo umiarkowanego jak na standardy republikanów z Południa.

Niektórzy do RINO zaliczają także byłego prezydenta Geralda R. Forda czy senatora Richarda Lugara z Indiany oraz kongresmena i byłego gubernatora Delaware Mike’a Castle’a, który ocenia, iż w Izbie jest przynajmniej 40-45 RINO.

Dawni znani republikańscy liberałowie

Abraham Lincoln, prezydent w latach 1861–1865.
Theodore Roosevelt, prezydent w latach 1901–1909.
Nelson Rockefeller, gubernator Nowego Jorku (1959–1973) i wiceprezydent USA (1974–1977), oraz kandydat do nominacji prezydenckiej w latach 1960, 1964 i 1968.
Henry Kissinger, sekretarz stanu 1973–1977 oraz doradca ds. bezpieczeństwa narodowego (1969–1974) w gabinecie prezydenta Nixona; główny architekt polityki odprężenia w stosunkach międzynarodowych.
Henry Cabot Lodge, dwukrotny senator z Massachusetts, ambasador przy ONZ, kandydat na wiceprezydenta (1960) oraz nominacji prezydenckiej (1964).
William Scranton, były gubernator Pensylwanii i ambasador przy ONZ.
Pinckney Benton Stewart Pinchback, pierwszy czarnoskóry gubernator w historii USA (Luizjana).
Richard S. Schweiker, były senator z Pensylwanii i sekretarz w gabinecie Ronalda Reagana.
Prescott Bush, były senator z Connecticut (ojciec George’a H.W. Busha i dziadek George’a W. Busha, konserwatystów).
Malcolm Wilson, były gubernator Nowego Jorku.
Everett Dirksen, lider mniejszości w Senacie (1959–1969) z Illinois.
Alf Landon, gubernator Kansas (1933–1937) i kandydat na prezydenta w roku 1936.
Wendell Willkie, kandydat na prezydenta w roku 1940.
Thomas Dewey, gubernator Nowego Jorku (1943–1955) i kandydat na prezydenta w latach 1944 i 1948.
Earl Warren, gubernator Kalifornii (1943–1953), kandydat na wiceprezydenta w roku 1948 i prezes Sądu Najwyższego (1953–1969).
John B. Anderson, liberalny kongresmen z Illinois i niezależny kandydat w wyborach prezydenckich 1980 (III miejsce).
George W. Romney, były gubernator Michigan i kandydat do nominacji w roku 1968 (ojciec Mitta).
Charles Percy, były senator z Illinois.
Frank Knox, kandydat na wiceprezydenta u boku Landona i sekretarz marynarki w gabinecie F.D. Roosevelta.
John Chafee (ojciec Lincolna), gubernator i senator z Rhode Island oraz sekretarz marynarki, uchodzący za jednego z najbardziej liberalnych republikanów w Senacie.
Edward Brooke, senator z Massachusetts (1967–1979), pierwszy czarnoskóry senator wybrany w głosowaniu powszechnym.
Harold Staness, gubernator Minnesoty 1939–1943 (najmłodszy w historii USA, wybrany w 31. roku życia), poważny kandydat do nominacji prezydenckiej w 1948 i 1952 oraz jeden z liderów liberalnych republikanów.