R.E.M.

Ten artykuł dotyczy amerykańskiej grupy muzycznej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
R.E.M.
Ilustracja
R.E.M.
Rok założenia

1980

Rok rozwiązania

2011

Pochodzenie

Athens

Gatunek

college rock, rock alternatywny, folk rock

Wydawnictwo

Hib-Tone, I.R.S., New West, Warner Bros.

Powiązania

The B-52’s

Skład
Michael Stipe
Mike Mills
Peter Buck
Bill Rieflin
Byli członkowie
Bill Berry
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

R.E.M. – amerykański zespół muzyczny uformowany w 1980 w Athens w stanie Georgia.

Historia zespołu

Pochodzenie nazwy

Grupa powstała w Athens w 1980. R.E.M. (skrót od ang. rapid eye movement – jedna z faz snu) była grupą, której muzyka łączyła elementy punk rocka i rocka alternatywnego. Grupa złagodziła punkowe brzmienie, wprowadzając jangle popową grę gitar i charakterystyczny śpiew Michaela Stipe'a, który stał się wyróżnikiem grupy. Pozostawiono jednak spontaniczność i żywiołowość muzyki punkowej.

Początki

Przez pierwsze lata swej działalności grupa regularnie wydawała albumy i koncertowała. Z czasem jej brzmienie nabrało odcieni melancholijnych - aranżacjom utworów wprowadzono sekcję smyczków, a teksty grupy wyrażały niepokój. W połowie lat osiemdziesiątych R.E.M. stała się jedną z najpopularniejszych grup stylu college rock, a wkrótce potem weszła do czołówki amerykańskiego rocka głównego nurtu.

Lata 90.

W latach dziewięćdziesiątych R.E.M. zmienił styl grania na bardziej rockowy, czego przykładem były kolejne dwie płyty z lat 1994 i 1996 – Monster i New Adventures in Hi-Fi. Do największych przebojów należały wówczas: „Losing My Religion”, „Shiny Happy People” (piosenka nagrana z Kate Pierson z The B-52’s), „Everybody Hurts”, „Drive”. Jedna z płyt grupy, Automatic for the People, została sklasyfikowana na 247 miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. W roku 1997 grupę opuścił perkusista Bill Berry. W roku 1998 ukazała się płyta Up, był to pierwszy album nagrany przez R.E.M. jako trio. Kolejna płyta, która ukazała się w tym samym składzie, to album Reveal z 2001 roku.

Jubileusz

W roku 2003 została wydana jubileuszowa kompilacja największych przebojów R.E.M. z okresu 1988–2003 pt: In Time: The Best of R.E.M. 1988–2003. Wydanie płyty poprzedziła trasa koncertowa, w czasie której 10 lipca R.E.M. zagrał koncert w Polsce na warszawskim Torwarze. W roku 2004 zespół wydał album Around the Sun, na którym znalazła się piosenka „Leaving New York”. Wydanie płyty wiązało się z promującą trasą koncertową po całym świecie, która zakończyła się 10 lipca 2005 roku na Millennium Stadium w Cardiff (Wielka Brytania). W 2007 zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[1].

Zakończenie działalności

21 września 2011 grupa ogłosiła decyzję o zakończeniu działalności po 31 latach istnienia[2]. Jako pożegnanie z fanami na koniec roku 2011 wydany został album kompilacyjny podsumowujący całą działalność zespołu Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982–2011[3], a także zestaw piosenek nagranych w studiu już po zakończeniu prac nad albumem Collapse into Now[4].

Muzycy

Ostatni skład zespołu

Byli członkowie

Dyskografia

Albumy studyjne

Kompilacje

EP

Wideografia

  • 1987: Succumbs
  • 1990: Tourfilm
  • 1991: Pop Screen
  • 1991: This Film Is On
  • 1995: Parallel
  • 1996: Road Movie
  • 2003: In View: The Best Of R.E.M. 1988–2003
  • 2004: Perfect Square
  • 2006: When the Light Is Mine: The Best of the I.R.S. Years 1982–1987
  • 2007: R.E.M. Live (CD+DVD)

Przypisy

  1. R.E.M.: inducted in 2007. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  2. R.E.M. CALL IT A DAY (UPDATED WITH BAND MEMBERS' COMMENTS). remhq.com. [dostęp 2011-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-22)]. (ang.).
  3. ChadCh. Grischow ChadCh., R.E.M.: Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage: 1982 - 2011 Review [online], IGN, 18 listopada 2011 [dostęp 2023-07-31]  (ang.).
  4. R.E.M. plan career-spanning compilation '1982–2011,' post-break-up. hitfix.com. [dostęp 2011-09-23]. (ang.).
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. R.E.M. promuje album teledyskiem na wolnej licencji

Linki zewnętrzne

  • R.E.M.HQ – oficjalna strona internetowa zespołu (ang.)
  • p
  • d
  • e
R.E.M.
Byli członkowie
Bill Berry
Albumy studyjne
Kompilacje
EP
Inne
  • Man on the Moon
  • r.e.m.IX
  • R.E.M. Live
  • Live at The Olympia
Single
  • "Radio Free Europe"
  • "Talk About the Passion"
  • "So. Central Rain (I’m Sorry)"
  • "(Don’t Go Back To) Rockville"
  • "Cant Get There from Here"
  • "Driver 8"
  • "Wendell Gee"
  • "Fall on Me"
  • "Superman"
  • "The One I Love"
  • "It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)"
  • "Finest Worksong"
  • "Orange Crush"
  • "Stand"
  • "Pop Song 89"
  • "Get Up"
  • "Losing My Religion"
  • "Shiny Happy People"
  • "Near Wild Heaven"
  • "Radio Song"
  • "Drive"
  • "Man on the Moon"
  • "The Sidewinder Sleeps Tonite"
  • "Everybody Hurts"
  • "Nightswimming"
  • "Find the River"
  • "What’s the Frequency, Kenneth?"
  • "Bang and Blame"
  • "Strange Currencies"
  • "Crush with Eyeliner"
  • "Tongue"
  • "E-Bow the Letter"
  • "Bittersweet Me"
  • "Electrolite"
  • "How the West Was Won and Where It Got Us"
  • "Daysleeper"
  • "Lotus"
  • "At My Most Beautiful"
  • "Suspicion"
  • "The Great Beyond"
  • "Imitation of Life"
  • "All the Way to Reno (You’re Gonna Be a Star)"
  • "I’ll Take the Rain"
  • "Bad Day"
  • "Animal"
  • "Leaving New York"
  • "Aftermath"
  • "Electron Blue"
  • "Wanderlust"
  • "#9 Dream"
  • "Supernatural Superserious"
  • "Hollow Man"
  • "Man-Sized Wreath"
  • "Until the Day Is Done"
  • "Mine Smell Like Honey"
  • "Überlin"
  • "Oh My Heart"
  • p
  • d
  • e
Video roku
(1981−1982)
1983–1986
Najlepszy pomysł
na teledysk
(1987−1988)
1989–2009
od 2010

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Kontrola autorytatywna (zespół rockowy):
Encyklopedia internetowa: