Prawo Kirchhoffa (promieniowanie)

Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Prawo promieniowania cieplnego Kirchhoffa – prawo, zgodnie z którym w ustalonej temperaturze stosunek zdolności emisyjnej ciała do jego zdolności absorpcyjnej jest uniwersalną funkcją, taką samą dla wszystkich ciał^[1]. Ze względów historycznych funkcję tę nazywa się funkcją Kirchhoffa. Ma ona postać

${\displaystyle {\frac {E(\nu ,T)}{A(\nu ,T)}}=\varepsilon (\nu ,T)}$

gdzie:

${\displaystyle E(\nu ,T)}$ – zdolność emisyjna ciała w dziedzinie częstości,

${\displaystyle A(\nu ,T)}$ – zdolność absorpcyjna ciała w dziedzinie częstości,

${\displaystyle \varepsilon (\nu ,T)}$ – uniwersalna funkcja Kirchhoffa.

Prawo to zostało odkryte w 1859 roku przez Gustawa Kirchhoffa. Z definicji ciała doskonale czarnego, dla którego zdolność absorpcyjna dla każdej częstości i w każdej temperaturze jest równa jedności, wynika, że funkcja Kirchhoffa jest zdolnością emisyjną ciała doskonale czarnego.

${\displaystyle A_{\mathrm {CDC} }(\nu ,T)\equiv 1\,\,\Rightarrow \,\,E_{\mathrm {CDC} }(\nu ,T)=\varepsilon (\nu ,T)}$

Przypisy