Piramida Niuserre

Piramida Niuserre – piramida zbudowana przez Niuserre, władcę starożytnego Egiptu z V dynastii, na nekropoli w Abusir.

Nazwa Piramidy

Dżed-sut-Niuserre – Trwałe są miejsca Niuserre.

Konstrukcja i wymiary

Zbudowano ją z miejscowego wapienia przemieszanego z piaskiem i drobnymi kamieniami. Użycie tak słabych materiałów nie zapewniło trwałości konstrukcji i spowodowało, że obecnie jest ona w bardzo dużym stopniu zniszczona. Pierwotnie jej wysokość wynosiła 51 – 52 m przy długości boku 79 m i kącie nachylenia 52°. Nad przedsionkiem i komorą grobową znajduje się dwuspadowy strop, zbudowany z olbrzymich bloków wapienia o wadze do 90 ton.

Kompleks grobowy

Kompleks obejmuje również:

• małą piramidę kultową przy południowo-wschodnim narożniku piramidy właściwej,
• świątynię grobową (górną), położoną przy wschodnim brzegu piramidy właściwej,
• rampę z drogą procesyjną,
• świątynię dolną; rampa wraz z tą świątynią pierwotnie należała do kompleksu grobowego Neferirkare I, lecz jako obiekty niewykończone zostały przejęte przez Niuserre, który je ukończył i włączył do swojego kompleksu.

Świątynia grobowa

Świątynia grobowa składa się ze świątyni kultu, magazynów i przylegającego drugiego zespołu przeznaczonego na składanie ofiar pośmiertnych dla zmarłego władcy. Wejścia do tego zespołu chronił wielki lew granitowy. Najważniejsze pomieszczenie świątyni miały strop z wizerunkiem nieba. W przedsionku do niego znajdowały się na ścianach reliefy przedstawiające święto sed. Inne reliefy przedstawiały przyjęcie władcy w poczet bogów, natomiast reliefy na rampie pokazywały władcę jako pogromcę obcych krajów.

Świątynia dolna

W świątyni dolnej znajdowały się dawniej najprawdopodobniej kamienne posągi pojmanych wrogów oraz wyobrażenie bogini Sechmet karmiącej młodego króla.

Bibliografia

• NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 86, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
• BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 169, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
• Schneider Th. – „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 208, ISBN 83-01-13479-8