Paul Avrich

Paul Avrich (ur. 4 sierpnia 1931 w Nowym Jorku, zm. 16 lutego 2006 tamże) – amerykański historyk oraz nauczyciel akademicki specjalizujący się w historii anarchizmu rosyjskiego oraz amerykańskiego XIX oraz XX w.

Życiorys

Paul Avrich urodził się 4 sierpnia 1931 na Brooklynie w żydowsko-ukraińskiej rodzinie pochodzącej z Odessy^[1]. Jego matka - Rose (z domu Zapol) Avrich, była aktorką teatralną grającą w języku jidysz, natomiast ojciec - Murray Avrich, był producentem sukienek^[2]. Paul ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Cornella w 1952, a studia magisterskie na Uniwersytecie Columbia w 1961^[1].

Jego praca doktorska dotyczyła ruchu robotniczego podczas rewolucji rosyjskiej w 1917. Kiedy Związek Radziecki podczas odwilży Chruszczowa otworzył się na wymiany studenckie, Paul wyjechał do Rosji w celu przeprowadzenia badań. Anarchiści, których poznał podczas badań nad gazetą jidysz Freie Arbeiter Stimme wzbudzili jego zainteresowanie ruchem^[2].

W 1961 rozpoczął pracę jako wykładowca historii Rosji na Queens College, gdzie pozostał już do końca swojej kariery, choć był także członkiem wydziału City University of New York Graduate Center^[2]. W 1967 otrzymał stypendium Guggenheima za swój wkład w rozwój nauki o historii Rosji^[3]. W 1982 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W czasie ceremonii mianowania powiedział, że "każda dobra osoba, gdzieś w głębi jest anarchistą”. W 1999 przeszedł na emeryturę. Podczas swojej kariery zgromadził ponad 20 tys. książek, broszur, odbitek, rękopisów, korespondencji, wycinków z gazet, kasety audio i wideo, mikrofilmów itp., które przekazał Bibliotece Kongresu^[2].

Zmarł 16 lutego 2006 w szpitalu Mount Sinai Hospital z powodu powikłań związanych z chorobą Alzheimera^[2].

Twórczość i poglądy

Paul Avrich podczas swojej kariery naukowej napisał dziesięć książek, w swojej treści dotykających przede wszystkim XIX-wiecznego oraz XX-wiecznego ruchu anarchistycznego w Rosji i Stanach Zjednoczonych, w tym takich tematów jak Haymarket Riot, sprawa Sacco i Vanzetti, powstanie Kronsztadzie czy ustna historia ruchu^[2]. Jako wykładowca i historyk Avrich nie ukrywał swojej sympatii wobec ruchu anarchistycznego. Swoim studentom starał się przedstawiać jego uczestników „jako ludzi, a nie jako bojowników” i podważał stereotyp niemoralnego oraz agresywnego anarchisty. Swoją twórczością pragnął wskrzesić myśl o zmarginalizowanym wówczas ruchu anarchistycznym, który uważał za „pionierów sprawiedliwości społecznej”, wartych ponownego rozważenia w czasach odrodzenia myśli wolnościowej po wojnie w Wietnamie i feminizmie drugiej fali^[1].

Jego książki były czterokrotnie nominowane do Nagrody Pulitzera^[4]:

• 1979: An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre - w dziedzinie biografia i autobiografia.
• 1981: The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States - w dziedzinie biografia i autobiografia.
• 1985: The Haymarket Tragedy - w dziedzinie historii.
• 1991: Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background - w dziedzinie historii.

Życie prywatne

Miał dwa koty, które nazwał na cześć Michaiła Bakunina i Piotra Kropotkina^[2].

Był żonaty. Miał dwie córki, Karen i Jane. Jego siostrą była Dorothy Avrich^[2].

Bibliografia

• The Russian Anarchists (1967)
• Kronstadt, 1921 (1970)
• Russian Rebels, 1600–1800 (1972)
• The Anarchists in the Russian Revolution (1973)
• An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre (1978)
• The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States (1980)
• The Haymarket Tragedy (1984)
• Anarchist Portraits (1988)
• Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background (1991)
• Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America (1995)
• Sasha and Emma: The Anarchist Odyssey of Alexander Berkman and Emma Goldman (2012)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bibliografia Paula Avrich (ang.). raforum.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)].
• Fragment książki Paula Avrich w j. polskim
• Wybrane teksty Paula Avrich (ang.)