Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004

2003 2005
Miejsce finału	Praga
Termin	24 kwietnia-9 maja
Liczba drużyn	16
Liczba stadionów	2 (w 2 miastach)
Podium
Pierwsze miejsce	Kanada
Drugie miejsce	Szwecja
Trzecie miejsce	Stany Zjednoczone
Statystyki indywidualne
Liczba meczów	56
Liczba goli	285 (5,09 na mecz)
MVP	Dany Heatley
Król strzelców	Dany Heatley (8 bramek)
Najlepszy bramkarz	Ty Conklin
Najlepszy obrońca	Dick Tärnström
Najlepszy napastnik	Dany Heatley

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004 – 68. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz pierwszy w niepodległych Czechach. Turniej Elity odbył się w dniach 24 kwietnia–9 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Praga i Ostrawa.

Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:

• Dywizja I Grupa A: 12-18 kwietnia, Oslo (Norwegia)
• Dywizja I Grupa B: 12-18 kwietnia, Gdańsk (Polska)
• Dywizja II Grupa A: 12-18 kwietnia, Jaca (Hiszpania)
• Dywizja II Grupa B: 12-18 kwietnia, Elektreny (Litwa)
• Dywizja III: 16-21 marca, Reykjavík (Islandia)

Elita

Lp.	Drużyna
	Kanada
	Szwecja
	Stany Zjednoczone
4	Słowacja
5	Czechy
6	Finlandia
7	Łotwa
8	Szwajcaria
9	Niemcy
10	Rosja
11	Austria
12	Dania
13	Kazachstan
14	Ukraina
15	Japonia
16	Francja

W mistrzostwach elity uczestniczyło najlepszych 16 drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw odbywały się dwie fazy grupowe, a potem systemem pucharowym 8 drużyn walczyło o mistrzostwo. Najgorsze drużyny w pierwszej fazie grupowej zagrały między sobą systemem każdy z każdym. Dwie ostatnie drużyny spadły do pierwszej dywizji. Mecze zostały rozegrane w Czechach po raz pierwszy w historii jako niepodległy kraj, zaś licząc turnieje rozegrane w Czechosłowacji po raz dziewiąty. Ostatni turniej mistrzowski odbył się tu w 1992 roku.

Hale w których odbyły się zawody to:
Sazka Arena (o pojemności 17 360 miejsc)
ČEZ Aréna (o pojemności 9 568 miejsc)

Zawody odbyły się w dniach 24 kwietnia - 9 maja 2004 roku. Pierwszy mecz odbył się o 12:15 czasu środkowoeuropejskiego. W Pradze odbył się mecz Francji oraz Austrii. Pierwszą bramkę w turnieju zdobył Austriak Dieter Kalt był to jednocześnie najszybciej zdobyta bramka na tych mistrzostwach. Krążek znalazł się w bramce w dziewiątej sekundzie meczu.

Królem strzelców został Kanadyjczyk Dany Heatley, zdobywca 8 bramek. Zawodnik ten był również najskuteczniejszy w punktacji kanadyjskiej, w której uzbierał łącznie 11 punktów (8 bramek i 3 asysty). Do szóstki gwiazd zaliczono: bramkarza reprezentacji Szwecji Henrika Lundqvista, obrońców: Słowaka Zdeno Chárę i Szweda Dicka Tärnströma oraz napastników: Fina Ville Peltonena, Kanadyjczyka Dany'ego Heatley oraz Czecha Jaromíra Jágra. MVP turnieju został wybrany Dany Heatley.

Statystyki

• Klasyfikacja strzelców: Dany Heatley - 8 goli
• Klasyfikacja asystentów: Radek Dvořák - 7 asyst
• Klasyfikacja kanadyjska: Dany Heatley - 11 punktów
• Klasyfikacja +/-: Niclas Havelid - +10
• Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Ján Lašák - 95,38%
• Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Ján Lašák - 1,00

Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:

• Bramkarz: Ty Conklin
• Obrońca: Dick Tärnström
• Napastnik: Dany Heatley
• Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP): Dany Heatley

Skład gwiazd wybrany przez dziennikarzy:

• Bramkarz: Henrik Lundqvist
• Obrońcy: Zdeno Chára, Dick Tärnström
• Napastnicy: Ville Peltonen, Dany Heatley, Jaromír Jágr

Pierwsza dywizja

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Białoruś
2	Norwegia
3	Holandia
4	Węgry
5	Wielka Brytania
6	Belgia

Grupa B

Lp.	Drużyna
1	Słowenia
2	Włochy
3	Polska
4	Estonia
5	Rumunia
6	Korea Południowa

W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata elity w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.

Turnieje I Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Oslo (Norwegia)
Grupa B – Gdańsk (Polska)

Statystyki Grupy B

Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:

• Klasyfikacja strzelców: Andrei Makrov - 8 goli
• Klasyfikacja asystentów: Dejan Kontrec - 8 asyst
• Klasyfikacja kanadyjska: Andrei Makrov - 11 punktów
• Klasyfikacja +/-: Mitja Robar - +14
• Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Robert Kristan - 95,24%
• Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Günther Hell - 0,96

Druga dywizja

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Chiny
2	Chorwacja
3	Australia
4	Hiszpania
5	Izrael
6	Luksemburg

Grupa B

Lp.	Drużyna
1	Litwa
2	Serbia i Czarnogóra
3	Korea Północna
4	Bułgaria
5	Nowa Zelandia
6	RPA

W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.

Turnieje II Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Jaca (Hiszpania)
Grupa B – Elektreny (Litwa)

Trzecia dywizja

Lp.	Drużyna
1	Islandia
2	Turcja
3	Meksyk
4	Irlandia
5	Armenia

W tej części mistrzostw uczestniczyło 5 drużyn, które rozegrały mecze w jednej grupie systemem każdy z każdym. Najlepsze dwa zespoły awansowały do drugiej dywizji. Gospodarzem turnieju była stolica Islandii – Reykjavík.

Po raz pierwszy w historii reprezentacje Irlandii oraz Armenii uczestniczyły w mistrzostwach świata.

Linki zewnętrzne

• Mistrzostwa na stronie IIHF (ang.)
• hockeyarchives.info (fr.)
• avlh.sweb.cz (cz.)
• hokej.snt.cz. hokej.snt.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-24)]. (ang.)