Marcjan (cesarz bizantyński)

Ten artykuł od 2016-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Marcjan
Flavius Marcianus
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 25 sierpnia 450
do 27 stycznia 457

Poprzednik

Teodozjusz II

Następca

Leon I

Dane biograficzne
Dynastia

teodozjańska

Data urodzenia

ok. 392

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 457
Konstantynopol

Moneta
moneta
Multimedia w Wikimedia Commons

Marcjan (Imperator Caesar Flavius Marcianus Augustus, ur. ok. 392, zm. 27 stycznia 457) – cesarz wschodniorzymski panujący w latach 450–457.

Był jednym z wodzów w armii Aspara, magistra militum, czyli głównodowodzącego armii bizantyńskiej, pochodzącego z irańskiego ludu Alanów (stanowiło to istotną przeszkodę w objęciu przez niego tronu). Cesarzem obrano Marcjana, gdy poślubił siostrę poprzednika, Pulcherię, choć było to fikcyjne małżeństwo, a Pulcheria do końca życia pozostała dziewicą[1]. Jedną z pierwszych decyzji nowego cesarza była odmowa[1] płacenia haraczu Hunom. Spowodowało to ich najazdy, skutecznie odpierane przez wojska bizantyńskie, które z powodzeniem odpierały również najazd koczowników arabskich (456 r.).

Władca wraz z małżonką patronował obradom soboru chalcedońskiego w (451) i budowie klasztoru św. Marona w Syrii (452). W 453 roku wojska cesarza przywróciły porządek w Jerozolimie, gdzie wdowa po Teodozjuszu II – Atena Eudokia, doprowadziła do wybuchu rewolty monofizytów i wypędziła biskupa Juwenalisa (który za odwołanie poparcia dla monofizytyzmu uzyskał tytuł patriarchy). Na rozkaz Marcjana z Aleksandrii usunięto czołowego przedstawiciela monofizytów Dioskura, a na tron patriarszy wprowadzono prawowiernego Proteriosa, którego wkrótce zamordowano (457). W tym samym roku zmarł również cesarz, prawdopodobnie wskutek gangreny. Jego następcą został Leon I, założyciel dynastii leońskiej.

Przypisy

  1. a b Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 48. ISBN 83-7425-025-9.
  • p
  • d
  • e
  • gwiazdką*oznaczono monarchów nienależących do dynastii
Dynastia teodozjańska
395–457
  • Arkadiusz (395–408)
  • Teodozjusz II (408–450)
  • Pulcheria
  • Marcjan (450–457)
Dynastia leońska
457–518
Dynastia justyniańska
518–602
Dynastia heraklijska
610–711
Dynastia izauryjska
717–802
Dynastia Niceforów
802–813
Dynastia amoryjska
820–867
Dynastia macedońska
867–1057
Dynastia Dukasów
1059–1081
Dynastia Komnenów
1081–1185
Dynastia Angelosów
1185–1204
Dynastia Laskarysów
1204–1261
Dynastia Paleologów
1259–1453

  • ISNI: 0000000080528446
  • VIAF: 122025773, 89202772, 149159474178227661349
  • LCCN: nb2010016337
  • GND: 102398291
  • BNE: XX1015390
  • PLWABN: 9810596803105606
  • PWN: 3937635
  • Britannica: biography/Marcian
  • Treccani: marciano-imperatore-di-oriente
  • NE.se: marcianus
  • Catalana: 0040083