Lorens

Lorens
nobel ← lorens → rutherford
Lu
↑
Lr
↓
Upt
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
103
Lr
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

lorens, Lr, 103
(łac. lawrencium)

Grupa, okres, blok

–, 7, d

Stopień utlenienia

III

Właściwości metaliczne

aktynowiec

Masa atomowa

[262][1][a]

Numer CAS

22537-19-5

PubChem

31192

Właściwości atomowe
Konfiguracja elektronowa

[Rn]5f147s27p1 (przewidywana)

Zapełnienie powłok

2, 8, 18, 32, 32, 8, 3
(wizualizacja powłok)

Elektroujemność
• w skali Paulinga


1,3

Potencjały jonizacyjne

I 443,8 kJ/mol
II 1428 kJ/mol
III 2219,1 kJ/mol

Najbardziej stabilne izotopy
izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r.
255Lr {syn.} 21,5 s α 8,37 251Md
256Lr {syn.} 27 s α 8,32 252Md
260Lr {syn.} 2,7 min α 8,04 256Md
261Lr {syn.} 44 min SF
262Lr {syn.} 3,6 h w.e. 262No
266Lr {syn.} ~11 h SF
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Ernest O. Lawrence

Lorens (Lr, łac. lawrencium), dawniej oznaczany także Lw – syntetyczny pierwiastek chemiczny, nieposiadający stabilnych izotopów i niewystępujący w przyrodzie. Nazwa pochodzi od nazwiska fizyka Ernesta O. Lawrence’a.

Zgodnie z terminologią IUPAC lorens jest zaliczany do aktynowców. Także zgodnie z terminologią IUPAC należy on do bloku d[2], przez co jest jedynym aktynowcem z okresu 7, który nie należy do bloku f. Poprzez przynależność do bloku d, należy on do grupy skandowców.

Według reguły Madelunga, konfiguracja elektronowa lorensu w stanie podstawowym powinna posiadać jeden elektron na podpowłoce 6d. Jednakże ze względu na efekty relatywistyczne przewiduje się, że w stanie podstawowym lorens posiada jeden elektron na podpowłoce 7p[3]. Rzeczywista konfiguracja nie została dotąd zbadana, ze względu na krótki czas życia znanych izotopów.

Historia odkrycia

Pierwiastek ten został otrzymany przez Alberta Ghiorso, Torbjørna Sikkelanda, Almona Larsha i Roberta M. Latimera 14 lutego 1961 r. w Berkeley Radiation Laboratory, na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Został otrzymany przez bombardowanie próbki 3 miligramów mieszaniny 3 izotopów kalifornu jonami 10B i 11B z użyciem akceleratora HILAC[4]. Otrzymana próbka pierwiastka pozwoliła na detekcję jego istnienia, ale nie było możliwości zbadania jego własności chemicznych.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Wartość w nawiasach klamrowych jest liczbą masową najtrwalszego izotopu tego pierwiastka, z uwagi na to, że nie posiada on trwałych izotopów, a tym samym niemożliwe jest wyznaczenie dla niego standardowej względnej masy atomowej. Bezwzględna masa atomowa tego izotopu wynosi: 262,10962 u (262
    Lr    ) (patrz: publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI: 10.1515/pac-2019-0603 (ang.)).

Przypisy

  1. ↑ ThomasT. Prohaska ThomasT. i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI: 10.1515/pac-2019-0603  (ang.).
  2. ↑ Mendeleev’s Periodic Table Is Finally Completed and What To Do about Group 3. IUPAC. [dostęp 2014-05-11].
  3. ↑ E. Eliav, U. Kaldor, Y. Ishikawa. Transition energies of ytterbium, lutetium, and lawrencium by the relativistic coupled-cluster method. „Phys. Rev. A”. 52, s. 291–296, 1995. DOI: 10.1103/PhysRevA.52.291. 
  4. ↑ Albert Ghiorso, Torbjørn Sikkeland Sikkeland, Almon E. Larsh, Robert M. Latimer. New Element, Lawrencium, Atomic Number 103. „Physical Review Letters”. 6. 9. s. 473–475. 
p • d • e
Układ okresowy pierwiastków
1 2   3[i] 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
1 H   He
2 Li Be   B C N O F Ne
3 Na Mg   Al Si P S Cl Ar
4 K Ca   Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr   Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba   La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra   Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
8 Uue Ubn ✱  
  ✱ Ubu Ubb Ubt Ubq Ubp Ubh Ubs ...[ii]  
Metale alkaliczne Metale ziem
alkalicznych 		Lantanowce Aktynowce Metale przejściowe Metale Półmetale Niemetale Halogeny Gazy szlachetne Właściwości
nieznane
  1. ↑ Alternatywnie do skandowców zalicza się często nie lutet i lorens, lecz lantan, aktyn oraz hipotetyczny unbiun.
  2. ↑ Budowa 8. okresu jest przedmiotem badań teoretycznych i dokładne umiejscowienie pierwiastków tego okresu w ramach układu okresowego jest niepewne.
  • Britannica: science/lawrencium
  • Treccani: laurenzio
  • SNL: lawrencium
  • Catalana: 0118987
  • DSDE: lawrencium