Krzysztof Łoziński

Krzysztof Łoziński

W maju 2017 na „Marszu wolności”
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1948 Warszawa
Przewodniczący Komitetu Obrony Demokracji
Okres urzędowania	od 27 maja 2017 do 13 czerwca 2019
Poprzednik	Mateusz Kijowski
Następca	Magdalena Filiks (p.o.)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Łoziński (ur. 16 lipca 1948 w Warszawie^[1]) – polski pisarz, publicysta, alpinista, mistrz i instruktor wschodnich sztuk walki, działacz opozycji antykomunistycznej w okresie PRL, przewodniczący Komitetu Obrony Demokracji w latach 2017–2019.

Życiorys

Jego ojciec Jerzy Łoziński był architektem, matka Danuta^[2] lekarką. Ukończył w 1967 Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie^[3]. W latach 1967–1968 studiował na Wydziale Fizyki, a od 1970 Wydziale Matematyki i Mechaniki, w 1976 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. W marcu 1968 za zbieranie podpisów przeciw zakazowi wystawiania Dziadów w Teatrze Narodowym został relegowany ze studiów i powołany do zasadniczej służby wojskowej. W latach 1976–1977 był nauczycielem fizyki w Liceum Zawodowym im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie. W latach 1980–1982 pracował w jednej z pracowni Teatru Wielkiego w Warszawie.

W 1976 zaczął współpracę z KOR, a po jego rozwiązaniu z KSS KOR. Od września 1980 był przewodniczącym „Solidarności” w Teatrze Wielkim, organizatorem i przewodniczącym Sekcji Branżowej Pracowników Teatrów w Regionie Mazowsze, w 1981 był delegatem na pierwszy Walny Zjazd Delegatów Regionu Mazowsze. Brał udział w przygotowaniach Regionu do zejścia do podziemia^[4]. 8 czerwca 1982 został aresztowany, a 20 stycznia 1983 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie na 1,5 roku więzienia^[5]. W lutym 1983 został zwolniony po rozprawie odwoławczej. Do przełomu w 1989 był nękany przez SB, w tym wielokrotnymi interwencjami powodującymi zwolnienia z pracy, przesłuchaniami, zatrzymaniami i rewizjami^[1].

Pod koniec lat 80. przebywał w Afganistanie, Indiach i Singapurze^[3]. Od 1989 był współpracownikiem Amnesty International. W 2004 ze Stefanem Bratkowskim, Andrzejem W. Pawluczukiem i Piotrem Rachtanem założył dwutygodnik internetowy „Kontrateksty”^[6], a następnie był jego redaktorem naczelnym.

Był alpinistą, ma na koncie trzysta przejść solowych, ponad 60 nowych dróg w Tatrach^[7] i udział lub kierowanie kilkoma wyprawami w Hindukusz i Himalaje, parę po raz pierwszy zdobytych szczytów i nowych dróg w tych górach. Przez dwadzieścia lat prowadził szkołę walki kung-fu^[3].

Jest autorem i współautorem szeregu publikacji prasowych (m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Życiu”, „Wprost”, „Newsweeku”) i kilku książek. Szczególny odzew wzbudziły dwa z jego tekstów: pierwszy to krytyka Wiesława Biniendy^[8], która spotkała się z wieloma polemikami, druga to artykuł postulujący powołanie Komitetu Obrony Demokracji^[9], który wywołał ogromny odzew w sieci i w prasie papierowej. 2 grudnia 2015 został jednym z 21 założycieli Stowarzyszenia KOD.

Podczas nadzwyczajnego posiedzenia zarządu głównego KOD, które odbyło się 16–17 stycznia 2017 podjęto uchwałę o powołaniu Krzysztofa Łozińskiego w skład zarządu^[10]. Miało to związek z ujawnionymi nieprawidłowościami rozliczeń Mateusza Kijowskiego z KOD-em oraz apelem członków ZG do niego, aby wycofał się w cień. Kijowski odrzucił apel, więc ZG powołał Łozińskiego w skład zarządu, powierzając mu misję uporządkowania spraw stowarzyszenia^[11]. Łoziński oświadczył, że będzie kandydował na funkcję przewodniczącego zarządu KOD. 27 maja 2017 został wybrany na tę funkcję, podczas gdy Kijowski wycofał się z kandydowania^[12]. 17 grudnia 2018 zawiesił czasowo przewodnictwo w KOD z powodów osobistych (p.o. przewodniczącej została dotychczasowa wiceprzewodnicząca Magdalena Filiks^[13]), zaś 13 czerwca 2019 zrezygnował z funkcji przewodniczącego ruchu i stowarzyszenia^[14].

Kwestia przynależności do Grupy Oporu „Solidarni”

W 2011 Łoziński w artykule „Encyklopedia Solidarności – hasło o mnie”, opublikowanym w prowadzonym przez siebie dwutygodniku „Kontrateksty”, poinformował, że w latach 1982–1989 był członkiem oraz przywódcą warszawskich grup oporu związanych z „Solidarnością”^[15]. We wrześniu 2017 informacja została upubliczniona przez posłankę Kamilę Gasiuk-Pihowicz. 8 września 2017 w tej sprawie wypowiedziało się środowisko Grup Oporu „Solidarni”, negując fakt członkostwa Łozińskiego w tej organizacji, zaś Kapituła Odznaki Honorowej Grup Oporu wystosowała oficjalne dementi, skierowane do Szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz do mediów^[16][17], mimo iż Łoziński nigdzie nie twierdził, że należał do tej konkretnej organizacji. Sam Krzysztof Łoziński wyjaśnił, że ktoś musiał przekręcić nazwę, ponieważ on w rzeczywistości działał w organizacji o podobnej nazwie Grupy Współpracy „Solidarności”^[18].

Przypisy