Kanon mommseniański

Kanon mommseniański – lista ksiąg Starego i Nowego Testamentu utworzona w IV wieku.

Katalog powstał prawdopodobnie w Afryce Północnej ok. 360 roku. Ewangelie postępują w kolejności: Mateusz, Marek, Jan, Łukasz[1]. Po czterech Ewangeliach następują: trzynaście Listów Pawła, Dzieje Apostolskie, Apokalipsa, trzy Listy Jana, dwa Listy Piotra[2]. Listy Jana i Listy Piotra następują po Apokalipsie[3]. Nie uznaje Listu do Hebrajczyków, Listu Jakuba i Listu Judy[1].

Kanon uznaje w Starym Testamencie 24 ksiąg i zestawia je z 24 prezbiterami Apokalipsy. Wylicza cztery księgi wtórokanoniczne (Księga Tobiasza, Judyty, 1-2 Machabejskie)[4].

Kanon mommseniański odkryty został przez Theodora Mommsena w prywatnej bibliotece w Cheltenham, który opublikował go w roku 1886[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Metzger 2009 ↓, s. 231.
  2. ↑ Metzger 2009 ↓, s. 311-312.
  3. ↑ Metzger 2009 ↓, s. 312.
  4. ↑ Edmon L. Gallagher, The Latin Canon (Textual History of the Bible vol. 2, 2020)
  5. ↑ Metzger 2009 ↓, s. 311.

Bibliografia

  • Bruce M. Metzger: The Canon of the New Testament. Wyd. reprint z 1987. Oxford: 2009, s. 231-232.
  • The Cheltenham or Mommsen List (about A.D. 360). Bible Research