Jozafat (król Judy)

Jozafat

יְהוֹשָׁפָט

król Judy
Okres	od 870 p.n.e. do 848 p.n.e.
Poprzednik	Asa
Następca	Joram
Dane biograficzne
Data i miejsce śmierci	848 p.n.e. Jerozolima
Ojciec	Asa
Matka	Azuba
Dzieci	Joram, Azariasz (I), Jechiel, Zachariasz, Azariasz (II), Mikael Szefatiasz
Multimedia w Wikimedia Commons

Jozafat, Jehoszafat, (hebr. ‏יְהוֹשָׁפָט‎ Jehošaphat, „Jahwe jest Sędzią”; zm. ~848 p.n.e.) – król Judy z dynastii Dawida.

Syn Asy, króla Judy, i Azuby. Po śmierci ojca został królem Judy. Jako daty panowania podaje się lata 870–848 p.n.e.^[1], 870/869–848 p.n.e.^[2] i 871–847 p.n.e.^[3]

Rządy

W polityce zagranicznej odnosił szereg sukcesów. Sprzymierzył się z izraelskim królem Achabem, za co został skarcony przez Jehu - proroka Bożego^[4]. Ustanowił swojego namiestnika w Edomie. Wysłał także flotę do Tarszisz po złoto – ta jednak zatonęła, co zapowiedział proroczo Eliezer, syn Dodajasza z Mareszy^[5].

W polityce wewnętrznej popierał monoteistyczną wiarę w Jahwe. Wygnał resztę uprawiających nierząd kultowy^[6], usunął świątyńki wyżynne i Aszery^[7]. Zabezpieczył też kraj militarnie^[8], zatroszczył się o nauczanie ludu Słowa Bożego^[9], przeprowadził reformę sądownictwa^[10], nawracał osobiście swój lud do Boga^[11], modlił się z wiarą, a Bóg odpowiadał cudami^[12].

Po śmierci Jozafata rządy objął jego syn Joram. Oprócz Jorama Jozafat miał jeszcze sześciu synów: Azariasza (I), Jechiela, Zachariasza, Azariasza (II), Mikaela i Szefatiasza.

Wymieniony w Ewangelii według Mateusza w rodowodzie Józefa z Nazaretu^[13].

Przypisy