José María Alfaro Zamora
 Portret autorstwa Aquilesa Bigota | |||
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1799 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 czerwca 1856 | ||
| Prezydent Kostaryki | |||
| Okres | od 8 maja 1847 | ||
| Poprzednik | urząd utworzony | ||
| Następca | Francisco María Oreamuno Bonilla | ||
| Głowa państwa Kostaryki | |||
| Okres | od 1846 | ||
| Poprzednik | Francisco María Oreamuno Bonilla | ||
| Następca | urząd zniesiony | ||
| Głowa państwa Kostaryki | |||
| Okres | od 1842 | ||
| Poprzednik | Antonio Pinto Soares | ||
| Następca | Francisco María Oreamuno Bonilla | ||
| |||
José María Alfaro Zamora (ur. 20 marca 1799 w Alajueli, zm. 12 czerwca 1856 w Alajueli) – kostarykański polityk, głowa państwa Kostaryki (1842–1844, 1846–1847) i pierwszy prezydent Kostaryki (1847) .
Życiorys
Urodził się 20 marca 1799 w Alajueli. Był synem Juana Antonia Alfara y Ariasa oraz Marii Damiany Zamory y Flores[1].
Przez kilka lat sprawował urząd sędziego najwyższego i przewodniczącego kongresu. W 1842 razem z José Maríą Castro Madrizem założył gazetę Mentor Costarricense[1].
W 1842 został wybrany przez juntę na głowę państwa jako tymczasowy namiestnik[2]. Z jego inicjatywy powstała pierwsza droga łącząca San José z Puntarenas[1] i rozpoczął się handel kawą z Anglią[3]. 3 maja 1843 razem z José Maríą Castrem Madrizem założył wyższą uczelnię Universidad de Santo Tomás, która dotychczas funkcjonowała jako Casa de Enseñanza de Santo Tomás[1]. W 1844 zwołał zgromadzenie konstytucyjne, które uchwaliło nową konstytucję[1].
W czerwcu 1844 odbyły się pierwsze wybory głowy państwa na mocy nowej konstytucji. Zamora przegrał je, zdobywając 21% głosów. Zwycięzcą został Francisco María Oreamuno Bonilla, na którego zagłosowało 68% uczestników wyborów[4].
Odzyskał władzę w 1846 w wyniku puczu[1]. Zwołał rewolucyjne zgromadzenie ustawodawcze[5], które 10 lutego 1847[6] uchwaliło nową konstytucję[5]. Zgodnie z nowym prawem państwo przyjęło nazwę Państwo Kostaryka, a moc wykonawcza miała należeć do prezydenta wybieranego w wyniku głosowania pośredniego. Nowa konstytucja nie dopuszczała do głosowania kobiet[5]. Z dniem 8 maja 1847 Zamora objął nowo utworzony urząd prezydenta państwa Kostaryka[7]. Jego wiceprezydentem został José María Castro Madriz[8]. W tym samym roku przegrał pierwsze wybory prezydenckie w państwie. Ich zwycięzcą został Francisco María Oreamuno Bonillą[4].
Zmarł 12 czerwca 1856 w Alajueli[1]. Był ofiarą epidemii cholery[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g DavidD. Diaz-Arias DavidD., Ronny VialesR.V. Hurtado Ronny VialesR.V., Juan José MarínJ.J.M. Hernández Juan José MarínJ.J.M., Historical Dictionary of Costa Rica, Rowman & Littlefield, 16 listopada 2018, s. 21, ISBN 978-1-5381-0242-8 [dostęp 2020-04-12] (ang.).
- ↑ HISTORIA DEL CANTÓN DE ESCAZÚ, Hechos los depósitos de ley (hiszp.).
- ↑ a b José María Alfaro Zamora [online], Guías Costa Rica, 27 czerwca 2013 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
- ↑ a b HISTORIA DE LAS ELECCIONES PRESIDENCIALES 1824-2006 [online], tse.go.cr, 4 marca 2016 [dostęp 2020-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (hiszp.).
- ↑ a b c Clotilde MaríaC.M. Obregón Clotilde MaríaC.M., Nuestros gobernantes: verdades del pasado para comprender el futuro, Editorial Universidad de Costa Rica, 2002, s. 59, ISBN 978-9977-67-701-9 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
- ↑ Constitución Política de la República de Costa Rica, EUNED, 1889, ISBN 978-9968-31-356-8 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
- ↑ Clotilde MaríaC.M. Obregón Clotilde MaríaC.M., Costa Rica, relaciones exteriores de una república en formación, 1847-1849, Editorial Costa Rica, 1984, s. 265, ISBN 978-9977-23-117-4 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
- ↑ Clotilde MaríaC.M. Obregón Clotilde MaríaC.M., El proceso electoral y el poder ejecutivo en Costa Rica: 1808-1998, Editorial Universidad de Costa Rica, 2000, s. 128, ISBN 978-9977-67-618-0 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
