Język jukagirski północny

Вадун аруу
Obszar

Rosja, Syberia

Liczba mówiących

<150 (2007)

Pismo/alfabet

zmodyfikowana cyrylica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 8a umierający↗
Kody języka
ISO 639-2 mis
ISO 639-3 ykg
IETF ykg
Glottolog nort2745
Ethnologue ykg
GOST 7.75–97 юка 855
WALS ytu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język jukagirski północny (północnojukagirski, tundrowy, tundro-jukagirski) – prawie wymarły język z rodziny jukagirskiej[1][2]. Jest wyraźnie odrębny od jukagirskiego południowego[3].

W 1989 r. podano, że oba języki jukagirskie mają łącznie 400 użytkowników, ale liczba ta uchodzi za zawyżoną. Według danych szacunkowych z 2007 r. jukagirskim północnym posługuje się mniej niż 150 osób (są to zarówno osoby, dla których jest to pierwszy język, jak i osoby, które lepiej znają rosyjski i jakucki)[4].

Brak tradycji literackiej. Podjęto próby stworzenia standardu i ortografii na bazie cyrylicy[4].

Przypisy

  1. ↑ Anderson 2009 ↓, s. 1210.
  2. ↑ Salminen 2007 ↓, s. 223, 272–273.
  3. ↑ Salminen 2007 ↓, s. 223.
  4. ↑ a b Salminen 2007 ↓, s. 273.

Bibliografia

  • G.D.S.G.D.S. Anderson G.D.S.G.D.S., Yukaghir, [w:] KeithK. Brown, SarahS. Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Oxford: Elsevier, 2009, s. 1210–1212, ISBN 978-0-08-087774-7, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422  (ang.).
  • TapaniT. Salminen TapaniT., Europe and North Asia, [w:] ChristopherCh. Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733  (ang.).