Gidon Sa’ar
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1966 | ||
---|---|---|---|
Członek Knesetu | |||
Okres | od 2003 | ||
Przynależność polityczna | Likud | ||
Minister edukacji w II rządzie Netanjahu | |||
Okres | od 31 marca 2009 | ||
Przynależność polityczna | Likud | ||
Poprzednik | Juli Tamir | ||
Następca | Szaj Piron | ||
Minister spraw wewnętrznych w III rządzie Netanjahu | |||
Okres | od 18 marca 2013 | ||
Przynależność polityczna | Likud | ||
Poprzednik | Eli Jiszaj | ||
Następca | Gilad Erdan | ||
Minister sprawiedliwości w rządzie Naftalego Bennetta-Ja'ira Lapida | |||
Okres | od 13 czerwca 2021 | ||
Przynależność polityczna | Nowa Nadzieja | ||
Poprzednik | Beni Ganc | ||
Następca | Jariw Lewin | ||
| |||
|
Gidon Sa’ar (hebr. גדעון סער, ur. 12 września 1966 w Tel Awiwie) – izraelski polityk, minister sprawiedliwości w latach 2021-2022, minister edukacji w latach 2009–2013, minister spraw wewnętrznych w latach 2013–2014, poseł do Knesetu w latach 2003–2014 oraz w latach 2019–2020 z listy Likudu. W 2020 roku założył nową partię Nowa Nadzieja.
Życiorys
Urodzony w Tel Awiwie, ukończył nauki polityczne na tamtejszym uniwersytecie. Był sierżantem sztabowym w armii izraelskiej. Piastował stanowisko przewodniczącego frakcji parlamentarnej Likudu. Był także sekretarzem w biurze premiera.
Po wyborach w 2009 roku, w wyniku których lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Sa’ar wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister edukacji, pozostał na stanowisku do końca kadencji[1].
W wyborach w 2013 uzyskał reelekcję[2], a w nowym rządzie Netanjahu został ministrem spraw wewnętrznych, pozostał na stanowisku do 4 listopada 2014 kiedy zastąpił go Gilad Erdan[3]. Następnego dnia złożył mandat poselski, który objął po nim Leon Litinecki z ugrupowania Nasz Dom Izrael (w wyborach 2013 miał wspólną listę z Likudem)[4].
W wyborach w kwietniu 2019 powrócił do parlamentu[2].
8 grudnia 2020 roku postanowił zrzec się mandatu poselskiego i opuścił Likud. Założył nową, centro-prawicową partię Tikwa Chadasza (pol. Nowa Nadzieja). Ruch ten był wynikiem krytyki ze strony Sa’ara stylu rządów Likudu i Netanjahu[5].
13 czerwca 2021 został zaprzysiężony na wicepremiera i ministra sprawiedliwości w rządzie Naftalego Bennetta i Ja'ira Lapida[6]. 29 grudnia 2022 przestał być wicepremierem i ministrem sprawiedliwości. 12 października 2023 r. został ministrem bez teki w rządzie Benjamina Netanjahu https://www.bankier.pl/wiadomosc/Powstal-rzad-jednosci-w-Izraelu-Teraz-czas-na-komisje-wojenna-8628302.html.
Jest żonaty i ma dwójkę dzieci.
Przypisy
- ↑ Government 32. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- ↑ a b Gidon Sa’ar (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Government 33. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- ↑ Members of the Nineteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).
- ↑ AtaraA. German AtaraA., "צו השעה": גדעון סער פורש מהליכוד ויתמודד מול נתניהו, „Makor Riszon”, 8 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-21] .
- ↑ Thirty-Sixth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02] .
Bibliografia
- Gidon Sa’ar (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Premier | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wicepremierzy[A] | |||||||
Ministrowie[A] |
| ||||||
Wiceministrowie[D] | |||||||
Późniejsi członkowie rządu |
|
- p
- d
- e