Enrico Corradini

Ten artykuł od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Enrico Corradini

Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1865 okolice Montelupo Fiorentino
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1931 Rzym
Senator Włoch (dożywotni)
Okres	od 1922 do 1931
Multimedia w Wikimedia Commons

Enrico Corradini (ur. w 1865, zm. w 1931 w Rzymie) – włoski polityk, pisarz i filozof nacjonalistyczny.

Założyciel skrajnie prawicowego Zrzeszenia Włoskich Nacjonalistów (1910)^[1][2], od 1923 dożywotni senator^[2] z nominacji Mussoliniego, następnie minister stanu^[2] w rządzie duce (1926), w latach 20. nawiązał kontakty z polskim ruchem narodowym Romana Dmowskiego. Zmarł w 1931 roku i został pochowany we florenckiej bazylice Świętego Krzyża, stanowiącej narodowy panteon Włochów, obok Dantego Alighieri, Michała Anioła, Niccolò Machiavellego, Galileusza, Rossiniego i innych historycznych postaci.

Głosił metafizyczną łączność współczesnego państwa włoskiego i starożytnego Rzymu, zdecydowany przeciwnik indywidualizmu, demokracji, liberalizmu i socjalizmu, krytyk ustroju parlamentarnego. Popierał politykę kolonialną i zbrojenia - wierzył w znaczenie wojny jako czynnika rozwoju narodu, głosił ideę "społeczeństwa wojującego"; warunkiem rozwoju przyszłych Włoch miała być likwidacja systemu demokratycznego, wzmocnienie roli monarchy i Kościoła, jako czynników spajających społeczeństwo^[3].

Przypisy