Davor Božinović

Davor Božinović
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1961
Pula

Minister spraw wewnętrznych Chorwacji
Okres

od 9 czerwca 2017

Przynależność polityczna

HDZ

Poprzednik

Vlaho Orepić

Minister obrony Chorwacji
Okres

od 29 grudnia 2010
do 23 grudnia 2011

Przynależność polityczna

HDZ

Poprzednik

Branko Vukelić

Następca

Ante Kotromanović

Multimedia w Wikimedia Commons

Davor Božinović (ur. 27 grudnia 1961 w Puli[1]) – chorwacki polityk i dyplomata, ambasador, minister obrony (2010–2011) oraz spraw wewnętrznych (od 2017), od 2019 także wicepremier, parlamentarzysta.

Życiorys

Z wykształcenia politolog, ukończył studia na wydziale nauk politycznych Uniwersytetu w Zagrzebiu, uzyskał następnie doktorat. Od 1987 pracował jako urzędnik administracji państwowej, od 1990 w resorcie obrony. W 1994 przeszedł do służby dyplomatycznej, był starszym radcą w departamencie stosunków konsularnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, następnie kolejno zastępcą dyrektora i dyrektorem departamentu ds. krajów sąsiedzkich, asystentem ministra, koordynatorem stosunków z Jugosławią. W 2001 objął stanowisko chargé d'affaires ad interim w ambasadzie w Belgradzie, zaś rok później uzyskał nominację na ambasadora Chorwacji w Serbii i Czarnogórze. W 2004 wrócił do Chorwacji jako dyrektor biura prezydenta Chorwacji, po czym w 2005 objął posadę ambasadora przy NATO. W 2008 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, gdzie odpowiadał za negocjacje akcesyjne z Unią Europejską[2].

W grudniu 2010 wszedł w skład rządu Jadranki Kosor jako minister obrony, zakończył urzędowanie wraz z całym gabinetem w grudniu 2011[2]. Przystąpił w trakcie urzędowania do Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej. Z jej ramienia w wyborach w 2011 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Chorwackiego[1]. W 2012 został także obserwatorem w Parlamencie Europejskim przy frakcji Europejskiej Partii Ludowej[3].

W październiku 2016 premier Andrej Plenković powierzył mu funkcję szefa swojego gabinetu[4]. W czerwcu 2017 w trakcie rekonstrukcji rządu przeszedł na stanowisko ministra spraw wewnętrznych[5]. W lipcu 2019 objął dodatkowo urząd wicepremiera[6].

W 2020 ponownie został wybrany do chorwackiego parlamentu[7]. W lipcu tegoż roku w drugim gabinecie dotychczasowego premiera utrzymał stanowiska wicepremiera oraz ministra spraw wewnętrznych[8][9]. W 2024 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[10]. W maju 2024 w trzecim rządzie lidera HDZ pozostał na obu dotychczas pełnionych funkcjach[11].

Przypisy

  1. ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Chorwackiego. [dostęp 2012-07-27]. (chorw.).
  2. ↑ a b Davor Božinović. morh.hr. [dostęp 2012-07-27]. (ang.).
  3. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2012-07-27].
  4. ↑ Bojan Arežina: Plenković: Šef kabineta bit će Davor Božinović, a u Vladi će biti više od jedne žene. vecernji.hr, 10 października 2016. [dostęp 2016-10-20]. (chorw.).
  5. ↑ SABOR IZGLASAO NOVE MINISTRE: S većinom od 78 glasova potvrđeni Štromar, Divjak, Božinović, Kuščević, Ćorić, Bošnjaković i Pavić!. jutarnji.hr, 9 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-09]. (chorw.).
  6. ↑ Rekonstrukcija je zaokružena. Od novih ministara očekujem predan rad na realizaciji ciljeva iz Vladina programa. vlada.gov.hr, 19 lipca 2019. [dostęp 2019-07-23]. (chorw.).
  7. ↑ Donosimo imena svih novih zastupnika. Pogledajte i koliko su glasova dobili. index.hr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (chorw.).
  8. ↑ Anja Vladisavljević: Croatia Parliament Votes in New Plenkovic Government. balkaninsight.com, 23 lipca 2020. [dostęp 2020-07-24]. (ang.).
  9. ↑ Hrvatska, uz odvažno vodstvo, treba pokazati odgovornost, solidarnost i zajedništvo za dobrobit svih građana. vlada.gov.hr, 23 lipca 2020. [dostęp 2020-07-24]. (chorw.).
  10. ↑ Vanja Moskaljov: Za njih ste glasali: Ovo su imena svih izabranih zastupnika za Hrvatski sabor. tportal.hr, 18 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-18]. (chorw.).
  11. ↑ Izglasana nova Vlada Hrvatske. slobodnaevropa.org, 17 maja 2024. [dostęp 2024-05-18]. (chorw.).
  • p
  • d
  • e
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu