Cesarstwo galijskie
259/260 – 273/274 | |||
Język urzędowy | łacina | ||
---|---|---|---|
Stolica | Trewir | ||
Ustrój polityczny | monarchia | ||
Typ państwa | cesarstwo | ||
Pierwszy cesarz | Postumus | ||
Ostatni cesarz | Tetryk II | ||
Powierzchnia • całkowita |
| ||
Przywrócenie do Cesarstwa Rzymskiego | Aurelian | ||
Religia dominująca | |||
Cesarstwo Rzymskie (czerwień), Królestwo Palmyry (żółte) oraz Cesarstwo galijskie (zielone) w 271 roku n.e. | |||
|
Cesarstwo galijskie (łac. Imperium Galliarum) – samozwańcze cesarstwo w okresie kryzysu wieku III, powołane między 259 a 260 w zachodnioeuropejskiej części Cesarstwa Rzymskiego przez uzurpatora Postumusa; istniało do 274. Składało się z części rzymskich prowincji Galia, Hispania, Betyka i Brytania.
Kryzys wywołało wzięcie do niewoli cesarza Waleriana I przez perskich Sasanidów. Seria rewolt wojska w prowincjach naddunajskich doprowadziła do odsłonięcia bronionej przez Postumusa linii Renu. Ten wykorzystał osłabienie armii rzymskiej, zabił Salonina tj. syna cesarza Galiena, i sam obwołał się cesarzem w Colonia Agrippina. Utworzył nowe cesarstwo ze stolicą w Trewirze, powołał wzorowaną na rzymskiej własną hierarchię urzędniczą. W 261 odparł atak Franków i Alemanów, którzy przekroczyli Ren.
Sytuacja gospodarcza i społeczna w tym młodym Cesarstwie przedstawiała się tragicznie, więc, gdy w 273/274 cesarz Lucjusz Domicjusz Aurelian przekroczył Alpy i najechał Cesarstwo Galijskie, jego ówczesny cesarz Tetryk II poddał się bez oporów, a Imperium Galliarum zostało bezboleśnie wcielone do Imperium Rzymskiego.
Terytorium
Rdzeniem tego tworu państwowego były rzymskie prowincje:
Luźniej związane to:
Cesarze galijscy
- Postumus 260–269
- Lelian 269 (uzurpacja)
- Mariusz 269 (uzurpacja)
- Wiktoryn 269–271
- Domitianus 271 (uzurpacja)
- Tetryk I 271–274
- Tetryk II 273–274
- p
- d
- e
- PWN: 3914376