Anne Enger
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 9 grudnia 1949 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk | ||
| |||
Anna Enger, poprzednio Enger Lahnstein[1] (ur. 9 grudnia 1949 w Trøgstad[2]) – norweska polityk, w latach 1991–1999 przewodnicząca Partii Centrum, parlamentarzystka i minister.
Życiorys
W 1968 zdała egzamin artium. Później kształciła się w zakresie pielęgniarstwa i socjologii. Pracowała m.in. jako nauczycielska pielęgniarstwa[2]. W latach 1978–1979 koordynowała krajową kampanię przeciwko dopuszczalności aborcji na żądanie[3].
Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Partii Centrum. W 1980 została sekretarzem jej frakcji poselskiej. Od 1983 była jej wiceprzewodniczącą, następnie w latach 1991–1999 stała na czele swojego ugrupowania. W 1985, 1989, 1993 i 1997 uzyskiwała mandat posłanki do Stortingu[2][3]. W 1994 prowadziła aktywną kampanię na rzecz głosowania na „nie” w referendum w sprawie przystąpienia Norwegii do Unii Europejskiej[3].
Od października 1997 do października 1999 sprawowała urząd ministra kultury[2], była jednocześnie w tych latach wicepremierem[4]. Od marca do sierpnia 1999 czasowo kierowała resortem energii i paliw[2]. Od 31 sierpnia do 24 września 1998 kierowała pracami rządu w zastępstwie przebywającego na zwolnieniu lekarskim premiera Kjella Magne Bondevika[2][3].
W latach 2001–2003 była sekretarzem generalnym Redningsselskapet, norweskiego towarzystwa ratownictwa morskiego. Od 2004 do 2015 zajmowała stanowisko gubernatora okręgu Østfold[2].
Przypisy
- ↑ Anne Enger Lahnstein skifter navn. nrk.no, 2 października 2006. [dostęp 2018-09-04]. (norw.).
- ↑ a b c d e f g Anne Enger. stortinget.no. [dostęp 2018-09-04]. (norw.).
- ↑ a b c d Anne Enger Lahnstein. regjeringen.no. [dostęp 2018-09-04]. (norw.).
- ↑ Deputy to the Norwegian Prime Minister. regjeringen.no. [dostęp 2018-09-04]. (ang.).
