34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 17–28 lutego 1984 roku. Imprezę otworzył pokaz niemieckiego filmu Arka Noego w reżyserii Rolanda Emmericha[1]. W konkursie głównym zaprezentowano 24 filmy pochodzące z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem norweskiej aktorki Liv Ullmann przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, amerykańskiemu filmowi Strumienie miłości w reżyserii Johna Cassavetesa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano argentyńskiemu filmowi Mała brudna wojna w reżyserii Héctora Olivery[2].
Przebieg festiwalu
Liczba filmów pokazanych w sekcjach Konkurs, Kinderfilmfest, Info-Schau, Nowe kino niemieckie oraz na pokazach dla branży filmowej wyniosła w tym roku 556 tytułów. Do tego należy dodać obszerną sekcję Forum, w której w czasie tegorocznej edycji skoncentrowano się na związkach filmu z muzyką – zaprezentowano zarówno filmy o muzyce, jak i obrazy skomponowane na wzór utworu muzycznego (m.in. The Gold Diggers Sally Potter). Spośród filmów niemieckich największe zainteresowanie w sekcji Forum wzbudził Dorian Gray w zwierciadle prasy brukowej Ulrike Ottinger oraz Der Schlaf der Vernunft Uli Stöckl[3].
Na program sekcji Info-Schau (przyszła Panorama) złożyło się kilka osobnych przeglądów, w tym Nowe filmy austriackie, US Non-Majors oraz Śródziemnomorska Panorama. Ten ostatni przegląd, który spotkał się w prasie z pozytywnym odzewem, był innowacyjnym zestawieniem dwudziestu filmów powstałych w basenie Morza Śródziemnego od Izraela po Hiszpanię i od Jugosławii po Egipt. Sporo kontrowersji wzbudził za to film otwarcia sekcji Kinderfilmfest, Kidco Rona Maxwella. Obraz krytykowano za propagowanie „amerykańskiego stylu życia wśród dzieci” i „gloryfikowanie kapitalizmu” w duchu Ronalda Reagana[3].
W czasie tegorocznego festiwalu trwała debata na temat ustawy dotyczącej finansowania produkcji filmowej przez państwo. Filmowcy obawiali się systemowej dyskryminacji ze względów artystycznych i politycznych, zwłaszcza że najciekawsze filmy niemieckie na Berlinale (np. Wanderkrebs Herberta Achternbuscha) powstały bez wsparcia państwa. Obawiano się politycznego ingerowania w produkcję filmową oraz cenzurowania podejmowanych treści[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości niemieckiego reżysera Ernsta Lubitscha[4], który zrobił wielką karierę w Hollywood.
Członkowie jury
Konkurs główny
- Liv Ullmann, norweska aktorka – przewodnicząca jury[5]
- Edward Bennett, brytyjski reżyser
- Jules Dassin, amerykański reżyser
- Manuela Gheorghiu-Cernat, rumuńska historyczka kina
- Lana Gogoberidze, gruzińska reżyserka
- Tullio Kezich, włoski krytyk filmowy
- Steffen Kuchenreuther, niemiecki producent filmowy
- Jeanine Meerapfel, niemiecka reżyserka
- Kevin Thomas, amerykański krytyk filmowy
- Mario Vargas Llosa, peruwiański pisarz
- Adolphe Viezzi, francuski producent filmowy
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
À nos amours | Maurice Pialat | Francja | |
Akelarre | Pedro Olea | Hiszpania | |
Das Arche Noah Prinzip | Roland Emmerich | RFN | |
Ärztinnen | Horst Seemann | NRD | |
Das Autogramm | Peter Lilienthal | RFN | |
Le bal | Ettore Scola | Włochy | |
半邊人 Boon bin yen | Allen Fong | Hongkong | |
Champions | John Irvin | Wielka Brytania | |
Crackers | Louis Malle | Stany Zjednoczone | |
The Dresser | Peter Yates | Wielka Brytania | |
Flirt | Roberto Russo | Włochy | |
Klassenverhältnisse | Danièle Huillet i Jean-Marie Straub | RFN | |
Könnyü testi sértés | György Szomjas | Węgry | |
Love Streams | John Cassavetes | Stany Zjednoczone | |
Mann ohne Gedächtnis | Kurt Gloor | Szwajcaria | |
Morgen in Alabama | Norbert Kückelmann | RFN | |
南極物語 Nankyoku monogatari | Koreyoshi Kurahara | Japonia | |
No habrá más penas ni olvido | Héctor Olivera | Argentyna | |
Ρεμπέτικο Rembetiko | Kostas Ferris | Grecja | |
Skønheden og udyret | Nils Malmros | Dania | |
De stille Oceaan | Digna Sinke | Holandia | |
Les voleurs de la nuit | Samuel Fuller | Francja | |
Военно-полевой роман Wojenno-poliewoj roman | Piotr Todorowski | ZSRR | |
血,总是热的 Xue, zong shi re de | Wen Yan | Chiny |
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Marlene | Maximilian Schell | RFN | |
Rue barbare | Gilles Béhat | Francja | |
El señor Galíndez | Rodolfo Kuhn | Argentyna | |
Star 80 | Bob Fosse | Stany Zjednoczone | |
Terms of Endearment | James L. Brooks | Stany Zjednoczone | |
Testament | Lynne Littman | Stany Zjednoczone | |
Wanderkrebs | Herbert Achternbusch | RFN |
Laureaci nagród
Konkurs główny
- Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
- Ettore Scola – Bal
- Albert Finney – Garderobiany
- Monica Vitti za rolę w filmie Flirt
- Poranek w Alabamie, reż. Norbert Kückelmann
- Rembetiko, reż. Kostas Ferris
- Wyróżnienie honorowe
- Danièle Huillet i Jean-Marie Straub – Relacje klasowe
Konkurs filmów krótkometrażowych
- Cykelsymfonien, reż. Åke Sandgren
Pozostałe nagrody
- Nagroda FIPRESCI
- Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
- Strumienie miłości, reż. John Cassavetes
Przypisy
- ↑ German Currents Festival of German Film in L.A.. IndieWire. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
- ↑ Prizes & Honours 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c 34th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ Juries 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Programme 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona Berlinale (niem.)
- p
- d
- e
Nagrody w konkursie głównym | |
---|---|
Pozostałe nagrody |
|
Nagrody nieistniejące | |
Edycje |
|