2,8 cm sPzB 41
Dane podstawowe | |||
Państwo | III Rzesza | ||
---|---|---|---|
Producent | Mauser-Werke AG | ||
Rodzaj | armata przeciwpancerna | ||
Historia | |||
Prototypy | 1940 | ||
Produkcja seryjna | 1940–1943 | ||
Wyprodukowano | 2 727 sztuk | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber | 28/20 mm | ||
Długość lufy | 1730 mm (bez hamulca wylotowego) | ||
Donośność | 1000 m | ||
Prędkość pocz. pocisku | 1400 m/s | ||
Długość | 2690 mm | ||
Szerokość | 965 mm | ||
Wysokość | 838 mm | ||
Masa | 229 kg | ||
Kąt ostrzału | od –5° do 30° (w pionie) | ||
Szybkostrzelność | 30 strz./min. | ||
Obsługa | 3 | ||
|
2,8-cm-schwere Panzerbüchse 41 (2,8 cm sPzB 41) – niemiecka lekka armata przeciwpancerna kalibru 28 mm z okresu II wojny światowej. W wersji dla piechoty Wehrmachtu produkowano ją z ciężką lawetą z tarczą ochronną i dwoma dużymi kołami z ogumieniem. Pierwszy niemiecki typ uzbrojenia, w którym wykorzystano "zasadę Gerlicha", zaprojektowany w odpowiedzi na zgłoszone przez Waffenamt zapotrzebowanie na lekką i skuteczną broń przeciwpancerną. Weszła do służby na przełomie czerwca i lipca 1940 roku.[1]
Armata była wyposażona w lufę stożkową o 12 bruzdach prawoskrętnych, ze zwężającym się ku wylotowi przewodem. Początkowy kaliber lufy wynosił 28 mm, a kaliber u wyjścia lufy 20 mm. Specjalne pociski do armaty wykonane z wolframu zmniejszały swoją średnicę w trakcie przejścia przez lufę. Dzięki temu przy stosunkowo niskim obciążeniu przekroju pocisku w lufie udało się uzyskać wysokie obciążenie przekroju pocisku w czasie lotu do celu, dzięki czemu miał on wysoką przebijalność. Pocisk z odległości 100 metrów przebijał płytę pancerną grubości 60 mm ustawioną pod kątem 60°. Jeżeli płyta była pochylona pod kątem 30°, pocisk przebijał z odległości 100 metrów płytę o grubości 52 mm, z odległości 300 metrów – grubości 46 mm, z odległości 500 metrów – grubości 40 mm, z odległości 1000 metrów – grubości 25 mm. Taka przebijalność umożliwiała zwalczanie prawie wszystkich alianckich czołgów, włącznie z radzieckimi ciężkimi czołgami KW – pod warunkiem, że pocisk trafiał w pancerz z boku.
Produkowano również wersje:
- 2,8 cm sPzB 41 leFl 41 (2.8 cm schwere Panzerbüchse 41 auf leichter Feldlafette 41) – wersja przeznaczona dla oddziałów spadochronowych, z lekkim podwoziem z rur ze stopów lekkich i bez tarczy ochronnej, z małymi kółkami z ogumieniem.
- 2,8 cm KwK 42 – wersja przeznaczona do montowania w pojazdach opancerzonych (Sd.Kfz.221 i Sd.Kfz 250/11).
Przypisy
- ↑ Thomas Anderson: Panzerjäger. Historia niszczycieli czołgów. T. I: 1939-1942. Wydawnictwo RM, 2023, s. 164. ISBN 978-83-8151-551-1.
Bibliografia
- Chris Bishop: The encyclopedia Weapons of World War II. Londyn: Barnes & Noble Books, 1998, s. 185. ISBN 0-7607-1022-8.
- Jacek Wolfram, Andrzej Zasieczny: Broń piechoty Wehrmachtu 1939–1945. Warszawa: Alma-Press, 2009, s. 116–119. ISBN 978-83-7020-363-4.
- Marcin Bryja: Artyleria niemiecka 1933–1945. Warszawa: Militaria, 1996, s. 137. ISBN 83-86209-54-2.
- p
- d
- e
Armaty czołgowe | |
---|---|
Armaty przeciwpancerne | |
Artyleria polowa i piechoty |
|
Armaty przeciwlotnicze | |
Artyleria górska | |
Ciężkie moździerze | |
Artyleria kolejowa |
|