Aston Villa FC

Aston Villa
Aston Villa FC
Naam Aston Villa Football Club
Bijnaam The Villans
Opgericht 1874
Plaats Birmingham
Stadion Villa Park
Capaciteit 42.749
Complex Bodymoor Heath Training Ground
Voorzitter Vlag van Egypte Nassef Sawiris
Eigenaar Vlag van Verenigde Staten V Sports
Technisch directeur Vlag van Spanje Monchi
Trainer Vlag van Spanje Unai Emery
(Hoofd)sponsor BK8
Kledingmerk Castore
Competitie Premier League
Thuis
Uit
Geldig voor 2023/24
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Villa Park

Aston Villa Football Club is een Engelse voetbalclub uit Birmingham. De club werd in 1874 opgericht en was in 1888 een van de oprichters van de Football League.

Geschiedenis

Opkomst tot bekendheid

Aston Villa werd opgericht in 1874 door leden van de Villa Cross Wesleyan Chapel in Handsworth, wat tegenwoordig onderdeel is van Birmingham. De vier oprichters – Jack Hughes, Frederick Matthews, Walter Price en William Scattergood – zochten een manier om tijdens de winterstop van het cricketseizoen fit te blijven.

Het lot van de jonge club veranderde toen een jonge Schot, George Ramsay, per toeval deelnam aan een oefenwedstrijd van de club omdat Aston Villa spelers te kort kwamen voor een volledig elftal. Het combinatievoetbal wat hij introduceerde bij de club, geïnspireerd door de Schotse voetbalclub Queen's Park, werd destijds gezien als een revolutionaire zet voor een Engelse club.

Door de professionalisering van het voetbal in 1885 besloot de club een voltijd hoofdtrainer aan te nemen met een advertentie in de plaatselijke krant. Ondanks 150 sollicitanten besloot een meerderheid van de leden George Ramsay aan te stellen. Op 26 juni 1886 werd Ramsay hiermee wereldwijd de eerste voltijd, professionele hoofdtrainer.

Het jaar daarop werd Aston Villa de eerste voetbalclub uit de Midlands die de FA Cup wist te winnen. In 1888 waren The Villans een van de eerste deelnemers aan de nieuw opgerichte English Football League, waarvan een van directeuren van de club, William McGregor, de oprichter was. De andere deelnemers waren Accrington, Blackburn Rovers, Bolton Wanderers, Burnley, Derby County, Everton, Notts County, Preston North End, Stoke City, West Bromwich Albion en Wolverhampton Wanderers. Het duurde tot 1894 voordat de club voor het eerst landskampioen werd. Een jaar later werd er beslag gelegd op de tweede FA Cup in het bestaan van de club. Vervolgens werd Aston Villa tweemaal op rij kampioen, in 1896 en 1897.

Aston Villa groeide uit tot de meest succesvolle Engelse voetbalclub in het Victoriaans tijdperk door vijfmaal de League te winnen en driemaal de FA Cup. In 1897 verhuisde Aston Villa naar een nieuw onderkomen waar de club tot op de dag van vandaag haar wedstrijden speelt, Villa Park, destijds nog Aston Lower Grounds genaamd.

In het Edwardiaans tijdperk zette Villa haar successen voort door een vijfde FA Cup te winnen in 1905 en een zesde kampioenschap in 1910. Een nieuwe overwinning in de FA Cup werd behaald aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog in 1913.

Tussen de wereldoorlogen

Succestrainer Ramsay ging in 1926 met pensioen. Zijn opvolger, Billy Smith, slaagde er niet in zijn successen voort te zetten. Verschillende andere clubs hadden Aston Villa ingehaald, met name Arsenal, waardoor de club tweemaal als runner-up eindigde. In 1934 werd Jimmy McMullan aangesteld als hoofdtrainer, maar dit bleek een desastreuze keuze die eindigde in de eerste degradatie van de club in 1936.

Jimmy Hogan kreeg van de teruggekeerde voorzitter Frederick Rinder de taak om Aston Villa terug te brengen op het hoogste niveau. Het lukte Hogan om ze binnen twee seizoen terug te leiden naar de First Division als kampioen van de Second Division. De Tweede Wereldoorlog maakte een vroegtijdig einde aan Hogans project.

Middelmatigheid

Na afloop van de Tweede Wereldoorlog kende de club lange tijd weinig noemenswaardige resultaten. Aston Villa eindigde meerdere malen in de middenmoot, waarbij het niet hoger kwam dan de zesde plaats op de ranglijst. Aandeelhouders en supporters bekritiseerde de club voor een gebrek aan talentontwikkeling, werving en trainingsmethodes.

Ondanks het ternauwernood ontlopen van degradatie in 1956 volgde een jaar later de eerste prijs in 37 jaar voor de club toen oud-speler Eric Houghton de Villa leidde naar een zevende FA Cup winst. Aston Villa versloeg de Busby Babes van Manchester United in de finale met 2-1. In de competitie verbeterde de resultaten echter niet. Dit resulteerde in een nieuwe degradatie in 1959. Een jaar later keerde Aston Villa weer terug op het hoogste niveau als kampioen van de Second Division. In 1961 werd Villa de allereerste winnaar van de League Cup.

Heropleving

De tot dan toe meest succesvolle club had moeite om de veranderende voetbalwereld te volgen en verdween in 1967 opnieuw van het hoogste podium. Bestuurlijke onrust en slechte resultaten in de Second Division resulteerde in het opstappen van het volledige bestuur. Pat Matthews kocht in 1968 een meerderheid van de aandelen van de club en stelde Doug Ellis aan als voorzitter, die deze functie uiteindelijk van 1968 tot 1975 en van 1982 tot 2006 zou bekleden. Een van de eerste handelingen werd het schuldenvrij maken van Aston Villa. Ondanks het nieuwe elan degradeerde de club in 1970 voor het eerst in haar bestaan naar de Third Division.

Aston Villa verbaasde vriend en vijand in de strijd om de FA Cup van 1971 door de finale te halen. In de halve finale schakelde het Manchester United uit, maar in de finale was Tottenham Hotspur te sterk voor The Villans. Het sportieve lichtpuntje werd in het volgende seizoen omgezet in een kampioenschap in de Third Division. In december 1971 werd er ook nog een stuk grond aangekocht om een trainingscomplex op te ontwikkelen, waar Aston Villa tot op heden nog steeds traint.

Terug bij de elite

De van Manchester City overgekomen Ron Saunders leidde Aston Villa terug naar de First Division, Europees voetbal en League Cup winst. Een van de dragende spelers van het elftal was Charlie Aitkin die tot op heden de meeste wedstrijden voor de club heeft gespeeld.

Met een vierde plaats in de competitie en nog een League Cup-winst bouwde Saunders aan een nieuwe succesperiode met bepalende spelers als Brian Little en Andy Gray.

In het seizoen 1980/81 werd een zevende landstitel gewonnen door Aston Villa met spelers als Gordon Cowans, Tony Morley en Dennis Mortimer. Opvallend genoeg gebruikte ze dat seizoen slechts veertien spelers.

Tot ieders verrassing besloot Saunders de club halverwege het seizoen 1981/82 te verlaten, ondanks dat Aston Villa nog in de kwartfinale van de Europacup I moest uitkomen. Onder leiding van diens assistent Tony Barton bereikte Villa de finale, waarin het Bayern München met 1-0 versloeg in de De Kuip. Hiermee werd de club pas de vierde Engelse voetbalclub die de Europacup I won.

Het verdedigen van die Europese titel eindige het daaropvolgende seizoen in de kwartfinale waarin Juventus te sterk was. Wel werd de Europese Super Cup gewonnen nadat Barcelona over twee wedstrijden met 3-1 was verslagen. Hierna ging het bergafwaarts met de prestaties van de club. De club zat opgezadeld met aanzienlijke schulden en er werden vragen gesteld over frauduleuze financiële activiteiten rond de bouw van een nieuwe tribune in Villa Park. De teruggekeerde voorzitter Ellis zette een bezuinigingsproces in gang, waarbij ook spelers salaris moesten inleveren en Barton een kleinere staf kreeg. Slechts vijf seizoenen na het winnen van de Europacup I degradeerde Aston Villa. Graham Taylor leidde de club direct terug en behaalde een tweede positie in het seizoen 1989/90 op het hoogste niveau met een team dat onder andere bestond uit Paul McGrath, Tony Daley en David Platt. Als gevolg van dit succes kreeg Taylor het aanbod om de bondscoach van Engeland te worden.

Premier League-tijdperk

Nadat het eerder al aan de wieg stond van de English Football League speelde Aston Villa ook een rol bij de oprichting van de Premier League. Daarmee was het slechts een van de drie clubs die bij beide initiatieven betrokken was, evenals Blackburn Rovers en Everton. In het debuutseizoen eindige Villa als tweede. In de volgende jaren had het team moeite om aan te haken bij het niveau, maar wist het in 1994 nog wel de League Cup te winnen. Oud-speler Brian Little werd in het najaar van 1994 aangesteld als hoofdtrainer van de club. Hij stelde een jong team samen bestaande uit spelers als Gareth Southgate, Steve Staunton, Ian Taylor en Dwight Yorke die de club in 1996 naar een vijfde League Cup leidde door Leeds United in de finale met 3-0 te verslaan. In de competitie eindigde de club op een vijfde en - het seizoen erna - zesde plaats.

Little's opvolger en tevens oud-speler John Gregory begeleide de club naar vier top-acht eindklasseringen en een FA Cup-finale met spelers als David James, Dion Dublin, Paul Merson en Gareth Barry, maar slaagde er niet in een team te formeren die mee kon strijden om Champions League-voetbal.

Na 23 jaar als voorzitter en grootaandeelhouder verkocht Doug Ellis zijn aandelen aan Cleveland Browns-eigenaar Randy Lerner. Het was het startsein van een nieuwe periode vol optimisme op Villa Park, waar Martin O'Neill aantrad als hoofdtrainer. Een nieuw logo werd geïntroduceerd, het trainingscomplex werd opgeknapt en er werd geïnvesteerd in de selectie. Dit resulteerde in 2010 in een eerste finale onder de nieuwe eigenaar. Echter ging de strijd om de League Cup verloren.

Ondanks drie zesde plaats eindklasseringen op rij besloot O'Neill aan de vooravond van het seizoen 2010/11 de club te verlaten, omdat het verworven geld door het verkopen van Gareth Barry, James Milner en Ashley Young niet werd geherinvesteerd door de club. Zijn opvolger Gérard Houllier moest vanwege gezondheidsklachten zijn werkzaamheden in september 2011 neerleggen. Wat volgde was de controversiële aanstelling van Alex McLeish, die overkwam van aartsrivaal Birmingham City. Hij werd aan het eind van het seizoen echter alweer ontslagen nadat Villa als zestiende was geëindigd.

In februari 2012 werd bekend dat Aston Villa een verlies had geleden van 53,9 miljoen pond, waarna Lerner drie maanden later besloot de club te koop te zetten. Met Lerner nog altijd aan boord en onwillig om te investerend kende Villa enkele zwakke seizoenen. Onder leiding van Tim Sherwood wist de club nog wel de FA Cup-finale te bereiken in 2015, maar de verkoop van sterspelers Christian Benteke en Fabian Delph leidde er een jaar later toe dat de club degradeerde naar het Championship. Hierdoor kwam er een einde aan 29 jaar deelname aan het hoogste niveau.

Overnames en promotie

In juni 2016 kocht de Chinese zakenman Tony Xia Aston Villa voor 76 miljoen pond. Voormalig Chelsea-trainer Roberto Di Matteo werd aangesteld als hoofdtrainer, maar werd na slechts 12 wedstrijden en een beroerde start reeds ontslagen. Voormalig Birmingham City-trainer Steve Bruce leidde het team vervolgens naar de vierde plaats op de ranglijst en de finale van de play-offs om promotie. Deze werd echter verloren van Fulham. Doordat de club promotie misliep kreeg het opnieuw te maken met financiële problemen, wat ervoor zorgde dat Xia de club in 2018 alweer doorverkocht aan de Egyptische Nassef Sawiris en de Amerikaanse Wes Edens. Zij namen een belang van 55 procent in de club en stelde Christian Purslow, voormalig directeur van Liverpool en Chelsea, aan als algemeen directeur.

Met Dean Smith aan het roer bereikte Aston Villa in 2019 de finale van de play-offs. Hierin was het met 2-1 te sterk voor het Derby County van Frank Lampard, waardoor het terugkeerde in de Premier League.[1] Op de avond van de terugkeer besloten Sawiris en Edens ook de overige aandelen over te nemen.

De selectie werd in aanloop naar het seizoen 2019/20 flink vernieuwd met twaalf nieuwe spelers. Het meerendeel van het seizoen streed Aston Villa tegen degradatie, maar in de laatste speelronde wist het de veilige zeventiende positie te bemachtigen. In haar tweede seizoen sinds de terugkeer wist Aston Villa de elfde eindklassering te pakken, maar slaagde het er niet in sterspeler Jack Grealish te verleiden tot een langer verblijf. Hij werd voor een clubrecord van 100 miljoen pond verkocht aan Manchester City. Nadat het seizoen 2021/22 teleurstellend begon werd Smith ontslagen.

Voormalig Liverpool-sterspeler en Engeland-aanvoerder Steven Gerrard werd aangesteld als diens opvolger, maar ook onder hem werden de prestaties niet significant verbeterd. Dit resulteerde in oktober 2022 in zijn ontslag. Viermaal Europa League-winnaar Unai Emery kwam over van Villarreal en slaagde erin de club naar een zevende positie en daarmee plaatsing voor de Conference League te leiden. Hierin reikte het tot de halve finale, nadat het onder andere AZ en Ajax was tegen gekomen werd het zelf in de halve finale uitgeschakeld door het Griekse Olympiakos Piraeus. In de Premier League streed de ploeg van Emery tot het einde van het seizoen mee om deelname aan de Champions League.

Erelijst

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
Europacup I 1x 1982
Europese Supercup 1x 1982
UEFA Intertoto Cup 2x 2001*, 2008** (*een van drie, ** een van elf)
Nationaal
First Division 7x 1894, 1896, 1897, 1899, 1900, 1910, 1981
Second Division 2x 1938, 1960, 1974
Third Division 1x 1972
FA Cup 7x 1887, 1895, 1897, 1905, 1913, 1920, 1957
EFL Cup 5x 1961, 1975, 1977, 1994, 1996
FA Charity Shield 1x 1981

Stadion

Zie Villa Park (stadion) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sinds 1897 is Villa Park de thuisbasis van The Villans. Het is het grootste stadion in de Midlands met een capaciteit van 42.657. In 2022 maakte de club bekend plannen te hebben om de noordtribune en een deel van de westtribune te herbouwen, waardoor de capaciteit zou groeien naar meer dan 50.000. Deze plannen werden in 2023/24 tot nader orde uitgesteld.

Trainingscomplex

Het trainingscomplex van Aston Villa is gevestigd in Bodymoor Heath, nabij Kingsbury. Dit terrein werd in begin jaren zeventig van de twintigste eeuw aangekocht van een lokale boer door voorzitter Doug Ellis. In november 2005 werden nieuwbouwplannen aangekondigd, die in het seizoen 2007/08 in gebruik werden genomen.

Eerste elftal

Selectie

Nr. Naam Nationaliteit Geb. datum Sinds Contract Vorige club
Doelmannen
1 Emiliano Martínez Vlag van Argentinië Argentinië 02-09-1992 2020 2027 Vlag van Engeland Arsenal
25 Robin Olsen Vlag van Zweden Zweden 08-01-1990 2022 Vlag van Italië AS Roma
Verdedigers
2 Matty Cash Vlag van Polen Polen 07-08-1997 2020 2027 Vlag van Engeland Nottingham Forest
3 Diego Carlos Vlag van Brazilië Brazilië 15-03-1993 2022 2026 Vlag van Spanje Sevilla
4 Ezri Konsa Vlag van Engeland Engeland 23-10-1997 2019 2026 Vlag van Engeland Brentford
5 Tyrone Mings Vlag van Engeland Engeland 13-03-1993 2019 2024 Vlag van Engeland Bournemouth
12 Lucas Digne Vlag van Frankrijk Frankrijk 20-07-1993 2022 2026 Vlag van Engeland Everton
14 Pau Torres Vlag van Spanje Spanje 16-01-1997 2023 2028 Vlag van Spanje Villarreal
15 Álex Moreno Vlag van Spanje Spanje 08-06-1993 2023 2026 Vlag van Spanje Real Betis
16 Calum Chambers Vlag van Engeland Engeland 20-01-1995 2022 2025 Vlag van Engeland Arsenal
17 Clément Lenglet Vlag van Frankrijk Frankrijk 17-06-1995 2023 2024 Vlag van Spanje Barcelona
30 Kortney Hause Vlag van Engeland Engeland 16-07-1995 2019 2025 Vlag van Engeland Wolverhampton Wanderers
Middenvelders
6 Douglas Luiz Vlag van Brazilië Brazilië 09-05-1998 2019 2026 Vlag van Engeland Manchester City
7 John McGinn Vlag van Schotland Schotland 18-10-1994 2018 2027 Vlag van Schotland Hibernian
8 Youri Tielemans Vlag van België België 07-05-1997 2023 2027 Vlag van Engeland Leicester City
10 Emiliano Buendía Vlag van Argentinië Argentinië 25-12-1996 2021 2026 Vlag van Engeland Norwich City
22 Nicolò Zaniolo Vlag van Italië Italië 02-07-1999 2023 2024 Vlag van Turkije Galatasaray
23 Philippe Coutinho Vlag van Brazilië Brazilië 12-06-1992 2022 2026 Vlag van Spanje Barcelona
32 Leander Dendoncker Vlag van België België 15-04-1995 2022 Vlag van Engeland Wolverhampton Wanderers
41 Jacob Ramsey Vlag van Engeland Engeland 28-05-2001 2020 2027
44 Boubacar Kamara Vlag van Frankrijk Frankrijk 23-11-1999 2022 2027 Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
47 Tim Iroegbunam Vlag van Engeland Engeland 30-06-2003 2022 2027
Aanvallers
9 Bertrand Traoré Vlag van Burkina Faso Burkina Faso 06-09-1995 2020 2024 Vlag van Frankrijk Olympique Lyon
11 Ollie Watkins Vlag van Engeland Engeland 30-12-1995 2020 2025 Vlag van Engeland Brentford
19 Moussa Diaby Vlag van Frankrijk Frankrijk 07-07-1999 2023 2028 Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen
24 Jhon Durán Vlag van Colombia Colombia 13-12-2003 2023 Vlag van Verenigde Staten Chicago Fire
31 Leon Bailey Vlag van Jamaica Jamaica 09-08-1997 2021 2025 Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen

Laatste update: 2 september 2023

Staf

Naam Nationaliteit Functie Sinds Contract Vorige club
Technische Staf
Unai Emery Vlag van Spanje Spanje Hoofdtrainer 2022 Vlag van Spanje Villarreal
Pako Ayestarán Vlag van Spanje Spanje Assistent-trainer 2022 Vlag van Portugal Tondela
Pablo Villanueva Vlag van Spanje Spanje Assistent-trainer 2022 Vlag van Spanje Villarreal
Javi García Vlag van Spanje Spanje Keeperstrainer 2022 Vlag van Spanje Villarreal
Moisés Del Hoyo Vlag van Spanje Spanje Fitnesstrainer 2022 Vlag van Spanje Villarreal
Austin MacPhee Vlag van Schotland Schotland Individuele trainer 2021 Vlag van Schotland Schotland
Víctor Mañas Vlag van Spanje Spanje Videoanalist 2022 Vlag van Spanje Villarreal

Laatste update: 1 juli 2023

Overzichtslijsten

Eindklasseringen

  • 1947 8e
    First Division
  • 1948 6e
    First Division
  • 1949 10e
    First Division
  • 1950 12e
    First Division
  • 1951 15e
    First Division
  • 1952 6e
    First Division
  • 1953 11e
    First Division
  • 1954 13e
    First Division
  • 1955 6e
    First Division
  • 1956 20e
    First Division
  • 1957 10e
    First Division
  • 1958 14e
    First Division
  • 1959 21e
    First Division
  • 1960 1e
    Second Division
  • 1961 9e
    First Division
  • 1962 7e
    First Division
  • 1963 15e
    First Division
  • 1964 19e
    First Division
  • 1965 16e
    First Division
  • 1966 16e
    First Division
  • 1967 21e
    First Division
  • 1968 16e
    Second Division
  • 1969 18e
    Second Division
  • 1970 21e
    Second Division
  • 1971 4e
    Third Division
  • 1972 1e
    Third Division
  • 1973 3e
    Second Division
  • 1974 14e
    Second Division
  • 1975 2e
    Second Division
  • 1976 16e
    First Division
  • 1977 4e
    First Division
  • 1978 8e
    First Division
  • 1979 8e
    First Division
  • 1980 7e
    First Division
  • 1981 1e
    First Division
  • 1982 11e
    First Division
  • 1983 6e
    First Division
  • 1984 10e
    First Division
  • 1985 10e
    First Division
  • 1986 16e
    First Division
  • 1987 22e
    First Division
  • 1988 2e
    Second Division
  • 1989 17e
    First Division
  • 1990 2e
    First Division
  • 1991 17e
    First Division
  • 1992 7e
    First Division
  • 1993 2e
    Premier League
  • 1994 10e
    Premier League
  • 1995 18e
    Premier League
  • 1996 4e
    Premier League
  • 1997 5e
    Premier League
  • 1998 7e
    Premier League
  • 1999 6e
    Premier League
  • 2000 6e
    Premier League
  • 2001 8e
    Premier League
  • 2002 8e
    Premier League
  • 2003 16e
    Premier League
  • 2004 6e
    Premier League
  • 2005 10e
    Premier League
  • 2006 16e
    Premier League
  • 2007 11e
    Premier League
  • 2008 6e
    Premier League
  • 2009 6e
    Premier League
  • 2010 6e
    Premier League
  • 2011 9e
    Premier League
  • 2012 16e
    Premier League
  • 2013 15e
    Premier League
  • 2014 15e
    Premier League
  • 2015 17e
    Premier League
  • 2016 20e
    Premier League
  • 2017 13e
    Championship
  • 2018 4e
    Championship
  • 2019 5e
    Championship
  • 2020 17e
    Premier League
  • 2021 11e
    Premier League
  • 2022 14e
    Premier League
  • 2023 7e
    Premier League

In 1992 invoering van de Premier League en opheffing van de Fourth Division; in 2004 opheffing van de First, Second en Third Division.

Seizoensresultaten

Seizoensresultaten 2001-heden
Seizoen Clubs Divisie Duels Winst Gelijk Verlies Doelsaldo Punten Tsch
2001–2002 8 20 Premier League 38 12 14 12 46–47 50 35.012
2002–2003 16 20 Premier League 38 12 9 17 42–47 45 34.975
2003–2004 6 20 Premier League 38 15 11 12 48–44 56 36.622
2004–2005 10 20 Premier League 38 12 11 15 45–52 47 37.354
2005–2006 16 20 Premier League 38 10 12 16 42–55 42 34.112
2006–2007 11 20 Premier League 38 11 17 10 43–41 50 36.214
2007–2008 6 20 Premier League 38 16 12 10 71–51 60 40.029
2008–2009 6 20 Premier League 38 17 11 10 54–48 62 39.812
2009–2010 6 20 Premier League 38 17 13 8 52–39 64 38.573
2010–2011 9 20 Premier League 38 12 12 14 48–59 48 37.194
2011–2012 16 20 Premier League 38 7 17 14 37–53 38 33.873
2012–2013 15 20 Premier League 38 10 11 17 47–69 41 35.060
2013–2014 15 20 Premier League 38 10 8 20 39–61 38 36.081
2014–2015 17 20 Premier League 38 10 8 20 31–57 38 34.133
2015–2016 20 20 Premier League 38 3 8 27 27–76 17 33.690
2016–2017 13 24 Championship 46 16 14 16 47–48 62 32.107
2017–2018 4 24 Championship 46 24 11 11 72–42 83 32.097
2018–2019 5 24 Championship 46 20 16 10 82-61 76 36.029
2019–2020 17 20 Premier League 38 9 8 21 41-67 35 28.505
2020–2021 11 20 Premier League 38 16 7 15 55-46 55 --
2021–2022 14 20 Premier League 38 13 6 19 52-54 45 41.838
2022–2023 7 20 Premier League 38 18 7 13 51-46 61 41.679

Aston Villa in Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van Aston Villa FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Aston Villa speelt sinds 1975 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. Vet gedrukt staan de edities die zijn gewonnen door Aston Villa:

1981/82, 1982/83
2009/10, 2010/11
2023/24
1975/76, 1977/78, 1983/84, 1990/91, 1993/94, 1994/95, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2001/02, 2008/09
1982
2000, 2001, 2002, 2008

Bekende (oud-)Villans

Spelers

Zie Lijst van spelers van Aston Villa FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trainers

Zie Lijst van trainers van Aston Villa FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Mediabestanden
Zie de categorie Aston Villa FC van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. El Ghazi leidt Aston Villa naar Premier League, Roos de schlemiel Algemeen Dagblad, 27 mei 2019
· · Sjabloon bewerken
Seizoenspagina's Aston Villa

1992/93 · 1993/94 · 1994/95 · 1995/96 · 1996/97 · 1997/98 · 1998/99 · 1999/2000 · 2000/01 · 2001/02 · 2002/03 · 2003/04 · 2004/05 · 2005/06 · 2006/07 · 2007/08 · 2008/09 · 2009/10 · 2010/11 · 2011/12 · 2012/13 · 2013/14 · 2014/15 · 2015/16 · 2016/17 · 2017/18 · 2018/19 · 2019/20 · 2020/21 · 2021/22 · 2022/23 · 2023/24 · 2024/25

Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
Aston Villa – seizoen 2023/24

1 Martínez · 2 Cash · 3 Carlos · 4 Konsa · 5 Mings · 6 Luiz · 7 McGinn Aanvoerder · 8 Tielemans · 9 Traoré · 10 Buendía · 11 Watkins · 12 Digne · 14 Torres · 15 Moreno · 16 Chambers · 17 Lenglet · 19 Diaby · 22 Zaniolo · 23 Coutinho · 24 Durán · 25 Olsen · 27 Rogers · 30 Hause · 31 Bailey · 41 Ramsey · 44 Kamara · 47 Iroegbunam · Coach: Emery